Η υπόθεση της Τραπέζης της Ανατολής μας ξεπερνάει όλους. Είναι ένα μαύρο στίγμα στην ιστορία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, αλλά και μια βαρειά αμαρτία για την απονομή δικαιοσύνης σε αυτή την χώρα. Κυρίως όμως αντιπροσωπεύει τα όνειρα και τους καημούς μιας γενιάς, που ποδοπατήθηκε από διεθνικά συμφέροντα και έχασε σημαντικό μέρος των οικονομιών της από τις τράπεζες. Δεν είναι η γενιά όσων τα «αρπάζουν» και όσων «τα έφαγαν» παρεούλα με τα πολιτικά σκουλήκια όλων των αποχρώσεων. Είναι κυρίως η γενιά που προχωρούσε με το «κερί στο χέρι» και για να ένα καλλίτερο μέλλον επένδυσε στην Τράπεζα της Ανατολής.
Οι απόγονοι αυτής της γενιάς, έχουμε την υποχρέωση να συνδεθούμε, συναισθηματικά και ιστορικά, με τα δύσκολα χρόνια των οικογενειών μας, να πάρουμε δύναμη από την τραγικότητα του βίου, ακόμη και από την αμφιβολία επιβιώσεως. Σε κάθε περίπτωση, δεν έχουμε το δικαίωμα να ξεχάσουμε, γιατί η λήθη δεν είναι δικαίωμα, αλλά κατάρα. Συνέχεια
