Πάντως, δεν είναι πάντα οι ξένες δυνάμεις, είναι κι’ αυτοί που έχασαν λεφτά…
Ένα βράδυ, στην διετία 1988-90 που δούλευα ως ελεύθερος ρεπόρτερ στην ΠΡΩΤΗ, που την εξέδιδε τότε ο Καλογρίτσας με λεφτά του ΚΚΕ, κτύπησε το τηλέφωνο.
Το κύριο Ρούσση, άκουσα μια αλλοδαπή φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής να με ρωτά.
Ναι, το κύριο Ρούσση, απάντησα γελώντας. Εσύ ποιό κύριο είσαι;
Αυτό ντεν έχει προς το παρόν τσιμασία, είπε η αλλοδαπή φωνή.
Άνοιξε την ταχυδρομική σου θυρίδα και θα βρείς κάτι πολύ ενδιαφέρον, θα σε τηλεφωνήσω αύριο, μου είπε και μου το έκλεισε.
Ένα βράδυ, στην διετία 1988-90 που δούλευα ως ελεύθερος ρεπόρτερ στην ΠΡΩΤΗ, που την εξέδιδε τότε ο Καλογρίτσας με λεφτά του ΚΚΕ, κτύπησε το τηλέφωνο.
Το κύριο Ρούσση, άκουσα μια αλλοδαπή φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής να με ρωτά.
Ναι, το κύριο Ρούσση, απάντησα γελώντας. Εσύ ποιό κύριο είσαι;
Αυτό ντεν έχει προς το παρόν τσιμασία, είπε η αλλοδαπή φωνή.
Άνοιξε την ταχυδρομική σου θυρίδα και θα βρείς κάτι πολύ ενδιαφέρον, θα σε τηλεφωνήσω αύριο, μου είπε και μου το έκλεισε.
Ανοικτή Επιστολή.