Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Βιλιάρδος Βασίλης

Ἡ ἀποκάλυψις τῆς τραπεζικῆς ἀπάτης

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Δεν πληρώνω πια τόκους, εκτός εάν μου αποδείξουν πως μου έχουν δανείσει νόμιμα, πραγματικά χρήματα και όχι αέρα – ενώ, όπως γνωρίζω, οι τράπεζες δεν έχουν κόστος αναχρηματοδοτήσεως των δανείων, οπότε δεν δικαιούνται τόκους

Δεν πληρώνω πια τόκους, εκτός εάν μου αποδείξουν πως μου έχουν δανείσει νόμιμα, πραγματικά χρήματα και όχι αέρα – ενώ, όπως γνωρίζω, οι τράπεζες δεν έχουν κόστος αναχρηματοδοτήσεως των δανείων, οπότε δεν δικαιούνται τόκους

«Για πρώτη φορά ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα, η Τράπεζα της Αγγλίας, αποδέχεται δημόσια την δημιουργία του χρήματος από το πουθενά – ενώ μέλει να αποδειχθεί εάν είχε δίκιο ο Ford όταν είπε πως, όταν οι άνθρωποι μάθουν το μυστικό, την επόμενη ημέρα το πρωί θα ξεσπάσει επανάσταση«.

Συνέχεια →

Ἡ τραπεζικὴ παγίδα

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ο τρόπος με τον όποιο δημιουργούνται χρήματα από το πουθενά, αυξάνοντας την ποσότητα τους, ή καίγονται σε μία χώρα, οπότε υποφέρει από έλλειψη ρευστότητας, μοιάζει με μαύρη μαγεία – η οποία οδήγησε τελικά την Ελλάδα στην κόλαση.

Ο τρόπος με τον όποιο δημιουργούνται χρήματα από το πουθενά, αυξάνοντας την ποσότητα τους, ή καίγονται σε μία χώρα, οπότε υποφέρει από έλλειψη ρευστότητας, μοιάζει με μαύρη μαγεία – η οποία οδήγησε τελικά την Ελλάδα στην κόλαση.

 

«Το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα παράγει χρήματα από το πουθενά. Η συγκεκριμένη λειτουργία είναι το εντυπωσιακότερο ταχυδακτυλουργικό τρικ που έχει ποτέ εφευρεθεί»
(L. Angas, βρετανός οικονομολόγος, 1937).
«Η διαδικασία της δημιουργίας χρήματος μοιάζει με μαύρη μαγεία»
(Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας, 2007).

Συνέχεια →

Τὸ σύστημα τοῦ χρέους

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Όλα τα κράτη του πλανήτη πληρώνουν φόρο υποτελείας στις Η.Π.Α. μέσω του τοκογλυφικού καπιταλισμού, όπως κάποτε οι κατακτημένες από την Ρώμη επαρχίες της – κάτι που θέλει να αλλάξει η Ρωσσία, διεκδικώντας την εθνική της κυριαρχία

Όλα τα κράτη του πλανήτη πληρώνουν φόρο υποτελείας στις Η.Π.Α. μέσω του τοκογλυφικού καπιταλισμού, όπως κάποτε οι κατακτημένες από την Ρώμη επαρχίες της – κάτι που θέλει να αλλάξει η Ρωσσία, διεκδικώντας την εθνική της κυριαρχία

 

«Άφησε με ελεύθερο να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος ψηφίζει τους νόμους του». (Rothschild)

Συνέχεια →

Ἡ Σοβιετικὴ Εὐρώπη

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἕνα …τρομακτικὸ σενάριο, τοῦ Μαρτίου, ποὺ σήμερα εἶναι πραγματικότης…

Όλοι οι Ευρωπαίοι οφείλουν να σκεφθούν εάν είναι πρόθυμοι να τεθεί η ήπειρος τους υπό την δικτατορική ηγεσία «μηχανισμών» που δεν θα έχουν δημοκρατική νομιμοποίηση, δεν θα ελέγχονται και θα διαθέτουν πλήρη ασυλία για όλες τις ενέργειες τους

Όλοι οι Ευρωπαίοι οφείλουν να σκεφθούν εάν είναι πρόθυμοι να τεθεί η ήπειρός τους υπό την δικτατορική ηγεσία «μηχανισμών» που δεν θα έχουν δημοκρατική νομιμοποίηση, δεν θα ελέγχονται και θα διαθέτουν πλήρη ασυλία για όλες τις ενέργειες τους

Συνέχεια →

Δέν χρωστάω καί δέν πληρώνω;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ένα άρθρο που πρέπει να διαβάσετε πολύ προσεκτικά.

Δεν πληρώνω πια τόκους, εκτός εάν μου αποδείξουν πως μου έχουν δανείσει νόμιμα, πραγματικά χρήματα και όχι αέρα – ενώ, όπως γνωρίζω, οι τράπεζες δεν έχουν κόστος αναχρηματοδότησης των δανείων, οπότε δεν δικαιούνται τόκους.

Η αποκάλυψη της τραπεζικής απάτης

Η αποκάλυψη της τραπεζικής απάτης: Δεν πληρώνω πια τόκους, εκτός εάν μου αποδείξουν πως μου έχουν δανείσει νόμιμα, πραγματικά χρήματα και όχι αέρα – ενώ, όπως γνωρίζω, οι τράπεζες δεν έχουν κόστος αναχρηματοδότησης των δανείων, οπότε δεν δικαιούνται τόκους.

Συνέχεια →

Οἱ νέοι γενίτσαροι

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Όταν ενημερώνεται κανείς για την εκχώρηση του ονόματος «φέτα» στους Καναδούς, γνωρίζοντας πόσο σημαντική είναι για την οικονομία της Ελλάδας, είναι δυνατόν να μην χαρακτηρίσει ως ενδοτική τη συμπεριφορά αυτών που υπέγραψαν τη συμφωνία;

“Ο κόσμος των ανθρωπίνων δεινών της εποχής, η τραγωδία της προσβεβλημένης, καθώς επίσης εξευτελισμένης και ταπεινωμένης προσωπικότητας, ήταν αυτά που ενέπνευσαν τον Ντοστογιέφσκι στα έργα του – με τα οποία έδειξε πως η κατάπνιξη της αξιοπρέπειας του ανθρώπου, καταστρέφει την ψυχή του, διχάζοντας οδυνηρά τη συνείδηση του.

Κάτω από τέτοιες συνθήκες, από τη μία πλευρά παρουσιάζεται η αίσθηση της μηδαμινότητας του ατόμου, ενώ από την άλλη ωριμάζει επικίνδυνα η κατάσταση της διαμαρτυρίας – της βίαιης επανάστασης ενδεχομένως, ενάντια στον «αστικό ατομικισμό». Συνέχεια →