Μιὰ γουλιὰ κρασὶ ἀκόμη εἰς τὰ χείλη του ἔσταξε
κι εὐθὺς ὅλος ὁ κόσμος γύρω του μακρὺς καὶ ἄνυδρος ἔγινε δρόμος.
Πίσω του εἶχε τοῦ νησιοῦ του τὸ δείλι καὶ τὸ χάραμα Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Δεσποτάκης Δημήτρης
Ὁ Ἄνθρωπος τῆς Ἀλεξανδρείας
Εἰς τὴν ἄκριαν τῶν βράχων μεριά,
μερικὲς δρασκελιὲς σιμὰ εἰς τὸ κάποτες ξακουστὸν λιμάνι,
γέρος πιάς, ὀρθὸς στεκόμουν
κι ἦταν ἐμπρός μου τ’ ἀφρούδιασμα τοῦ πελάου Συνέχεια
Χαγιάτι
Σούρουπον εἶναι, Σαββάτου μέρος τῆς νυκτός,
εἰς τῆς Μάνδρας τὸ Χαγιάτι
κι εἶναι τὸ τζάκι σιωπηρόν,
γεμᾶτον τὸ κανάτι. Συνέχεια
Κάποιαν στιγμὴ ΔΕΝ θὰ ὑπάρχη κάτι ποὺ θὰ φοβᾶμαι μὴ τὸ χάσω…
Ἡ οἰκονομικὴ ζημία λόγῳ τῆς ὁποίας καλοῦμαι νὰ πληρώνω ἐφ’ ὅρου ζωῆς τὴν νύφη
ἐγὼ καὶ τὰ παιδιά μου,
εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς μαλακισμένης πολιτικῆς τοῦ κάθε πούστη ποὺ ἀνέλαβε τὴν ἐξουσία.
Κάποιο αὔριο…
Δὲν εἶναι τῆς καρδιᾶς μου ξεπεσμὸς αὐτός·
εἶναι τὸ μίσος ποὺ τὴν ἔτρεφε Συνέχεια
Ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ὀνειρεύονται ἕναν κόσμο καλλίτερο…
Ἀνήκω εἰς τὸ εἶδος τῶν ἀνθρώπων
ποὺ ὀνειρεύεται ἕναν κόσμον καλλίτερον Συνέχεια