Ὦ εὔμορφα ἐσεῖς τῆς Κρήτης

 ἄγρια βουνά,

τοῦ ἡελίου ἐσεῖς ἐμπρὸς

ὁλόρθα ἀκρογιάλια

κι ἀνέμοι ἐσεῖς τῶν γαλανῶν πελάγων της

κι ἐσὺ αὐδὴ Ἑλληνική,

μαζύ του τραγουδεῖστε.

Κρήτη παλληκαρομάνα ἐσύ Συνέχεια →

Ὁ χρόνος εἶναι ἐπαγγελματίας σμιλευτής.

Ἀφήνει ἐντέχνως ἐπάνω μας τ’ ἀποτυπώματά του

κατὰ τὸ πέρασμά του,

ὥστε ἀπὸ τὸ ἔργον τέχνης ποὺ δημιουργεῖ εἰς τὸν καθένα μας, Συνέχεια →

Τί καταδίκη…

νὰ μὴν ἔχω τὴν εὔννοιαν

 νὰ γεννηθῶ σὲ ἀγέλην ἄλλου εἴδους, Συνέχεια →

Θέλω νὰ βγῶ ἀπὸ τὸν κόσμον ἐτοῦτον,

νὰ γείρω εἰς τὰ μικράτα μου πίσω,

εἰς τὴν ἐξοχὴν ὁποὺ ἐμεγάλωσα

καὶ σὰν τὸ πρωὶ ἐξυπνοῦσα, Συνέχεια →

Ἀναρωτιόμουν τί εἶμαι, καθὼς ἡ σιωπὴ τοῦ χιονιᾶ ἔστεκε γύρω,

 ἁπλωμένη σὲ κάθε τοῦ χωριοῦ γαλήνην, ἴσαμε τ’ ἄφωτα σπίτια.

 Περπατοῦσα χαμογελαστός

κι ἦταν μονάχα τ’ ἀστέρια άπὸ πάνω μου γεμάτα ἀπορίαν,

βλέποντας τὴν χαράν μου καὶ τὸ πλέον ταχύ μου βῆμα, Συνέχεια →

Ἐὰν μυρίζουν τ’ ἄνθη ἄνοιξιν,

ἔχεις ἐσὺ τὸ μοίρασμα ζωῆς,

χρωμάτων κι ἀρωμάτων,

ὦ ὀπτασία τοῦ πρωινοῦ φωτός, Συνέχεια →