Αυτή η χώρα είναι ένα παιδί. Οι νόμιμοι εκλεγμένοι κηδεμόνες αυτού του παιδιού το κλείνουν σε ντουλάπα για να το τρομοκρατήσουν, σβήνουν επάνω του αναμμένα τσιγάρα για να γλεντήσουν και το πασάρουν για τις όποιες ορέξεις σε φίλους και γνωστούς, με πολύ φθηνό αντίτιμο. Ίσα για να βγει ο μήνας σε ποτά και γλέντια.
Συχνά πυκνά το «παρκάρουν» όχι σε όποιον βρουν, αλλά στους ψηφοφόρους κουμπάρους τους, που πάντα καλύπτουν τον βασανισμό, γιατί παίρνουν κι αυτοί το εξτραδάκι βγάζοντας και την ανάλογη αρρώστια τους, για όσο κρατάει η φύλαξη. Συνέχεια →

Λέγει τὸ Δράμα:
Καὶ ὅμως ἑὰν ἠκολούθῃς κατὰ πόδα τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον, θὰ τὸν ἤκουες κοπτόμενον εἰς θεωρίας ὑπὲρ τῆς Μεγάλῃς Δημοκρατίας, δι’ ἥς ἕκαστον ὄν ἔχει ἕν σημεῖον ἐπὶ  τῆς γῆς, διὰ νὰ ἴσταται, καὶ ἕν Ζενὶθ εἰς τὸν οὐρανόν, διὰ ν’ ἀτενίζῃ. Ἐρωτῶ: Καὶ δὲν ὑπάρχει Δημοκρατία ἐπὶ τῆς γῆς; Ναί, ὑπάρχει μία, ἀλλὰ καὶ ἐκείνη εἰς μίαν εἰκόνα. Αἱ λοιπαὶ εἶναι τερατώδεις τῆς ἐλευθερίας εἰρωνίαι, ὑπὸ τὸ προσωπεῖον τῶν ὁποίων ὀργιάζουσι Μοναρχικοὶ ὀδόντες, καὶ Συμμορῖες καταξεσχίζοντες πᾶσαν ἐλευθερίαν.
Καὶ εὑρίσκομαι ἀκαριαῖως εἰς μεγάλην Πινακοθήκην, ἔνθα βλέπω κόσμον πολὺν θεωροῦντα εἰκόνα.
Ἄλλοι ἔλεγον:…Τὶ ὡραῖα χρώματα! Τὶ ὡραῖον πλαίσιον! Καὶ ἄλλοι: Τὶί φυσικὸν ἐκεῖνο τὸ βόδιον!
Τὶ ζωηρός ἐκεῖνος ὁ ἀστήρ!
Τὶ φυσικὰ ἐκείνα τὰ ἄχυρα!

Συνέχεια →

Ναί, ἡ πόλις εἶναι ἔνας ζωντανὸς ὀργανισμός.

Τὸ κέντρο της εἶναι ἡ καρδιά του, τὰ κτίρια καὶ οἱ δρόμοι εἶναι τὸ σῶμα του, τὰ δίκτυα τῶν ὑπολογιστῶν, τὰ Πανεπιστήμια, οἱ βιβλιοθῆκες καὶ τὰ σχολεῖα εἶναι τὸ μυαλό του, ἡ ἀγορὰ εἶναι τὸ πεπτικὸ τοῦ σύστημα, οἱ ἀποθῆκες εἶναι τὸ στομάχι του, τὰ πάρκα καὶ τὰ ἄλση εἶναι ὁ πνεύμονάς του, τὸ ἠλεκτρικὸ ῥεῦμα εἶναι τὸ αἷμα του, τὰ τηλέφωνα εἶναι τὰ αὐτιά του, οἱ τηλεοράσεις Συνέχεια →

Σημεῖον συναντήσεως δύο κόσμων…
Σημεῖον δηλωτικὸν τοῦ περάσματος ἑνὸς Ἡρακλέους… Ἑνὸς Θηβαίου. Συνέχεια →