Η λαϊκή κυριαρχία είναι αμεταβίβαστη. Τι θα πει αυτό; Θα πει ότι δεν μπορώ να παραδώσω μέρος ή όλη την πολιτική μου εξουσία ως πολίτης σε κάποιον άλλον, οποιοσδήποτε και αν είναι αυτός. Αυτά τουλάχιστον υποστηρίζει ο Αριστοτέλης ότι περιλαμβάνονται στην παλαιότατη περί δημοκρατίας πατέντα.
Και ποιες είναι οι εξουσίες που απορρέουν από την ιδιότητά μου ως πολίτης; Ολες. Το λέει και το Σύνταγμα, με τον δικό του χαριτωμένο τρόπο. Απορρέουν όμως τόσο πολύ αυτές οι εξουσίες, που αυτή η απόρροια τις έχει εξαντλήσει πια. Τις έχει κάνει διαφανείς. Τόσο διαφανείς είναι οι εξουσίες του πολίτη, που κοιτάς από τη μια μεριά και βλέπεις από την άλλη.
Ουσιαστικά ο πολίτης δεν έχει καμμία, μα καμμία απολύτως, εξουσία. Τις έχει μεταβιβάσει όλες. Και τις ανέλαβαν αυτοί οι καλοί άνθρωποι που μας κυβερνούν, για να μην κουραζόμαστε εμείς. Επαγγελματικά μάλιστα. Και τις μεταβιβάζουν και αυτοί στα παιδιά και στα εγγόνια τους. Αιώνες τώρα.
Και για να μην έχουμε καμμία ψευδαίσθηση για την υπέρμετρη εξουσία που έχουν συγκεντρώσει στα χέρια τους αυτοί οι ολίγοι, για την τεράστια υποκλοπή της δικής μας εξουσίας δηλαδή, και μια που και οι ίδιοι είναι και οι συγγραφείς του Συντάγματός μας, νομοθέτησαν συνταγματικά και την ασυλία τους, ακόμη και την ποινική. Το άρθρο 86, παρ. 1 ορίζει “Μόνο η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη κατά όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης ή Υφυπουργοί για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, όπως νόμος ορίζει.”.
Συνέχεια →