Ἀκούγεται σὰν ταινία ἐπιστημονικῆς φαντασίας…
Εἶναι ὅμως τὸ ἐδῶ καὶ τώρα….
Ἀπό τὸν κάποτε καθαρό μας οὐρανό, τὰ δικά τους κατάλοιπα…
Μόνον τὶς φωτογραφίες νὰ δῇ κάποιος, ἀντιλαμβάνεται πώς τὸ ἡ δική τους φαντασία, θὰ σταματήσῃ στὸν δικό μας ἀφανισμό. Συνέχεια
(Μήπως ἔπρεπε νά βάλω ὅμως ἐρωτηματικό στόν τίτλο;)
Ἐδῶ καὶ χρόνια καταπιάνομαι μὲ φυσικοὺς καὶ περαδοσιακοὺς καὶ ἱπποκρατικοὺς τρόπους θεραπείας. Ἄλλοτε τὰ καταφέρνω κι ἄλλοτε ὄχι, ἀναλόγως τῆς ὀρθῆς διαγνώσεως καθὼς καὶ τῆς ἐγκυρότητος τῆς ὁποιασδήποτε θεραπευτικῆς πληροφορίας-ἰδέας-προτάσεως. Παρ΄ ὅλα αὐτὰ ὅμως τὰ …«πειράματά» μου τὰ ἐφαρμόζω ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον στὸ σῶμα μου, τοῦ ὁποίου καὶ φέρω ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον ἐγὼ τὴν εὐθύνη τῆς καλῆς ἢ κακῆς του λειτουργίας. Συνεπῶς ὁποιαδήποτε πληροφορία δὲν ἐνέχει τὴν μορφὴ συμβουλῆς παρὰ μόνον τὴν ἰδίαν τὴν πληροφορία καθὼς ἐπίσης καὶ τὴν προτροπὴ τῆς ἐρεύνης πρὸς ὅλους. Συνέχεια
