Ἐχθὲς τὸ πρωΐ ἕνας Παλλήκαρος, ἕνας Λεβένταρος, μᾶς ἄφησε. Νέος, ζωντανός, παθιασμένος ἀλλὰ τὸν ἐτσάκισε μέσα σὲ λίγες ἡμέρες ὁ καρκῖνος.
Δὲν εἶχα τὸ κουράγιο νὰ τὸν συναντήσω στὰ τελευταία του. Δὲν ἄντεξα. Μάθαινα τὰ νέα του ἀπὸ φίλους, καθὼς καὶ τὸ τέλος του. Ἂς εἶναι πάντα νέος καὶ ζωντανὸς στὶς ἀναμνήσεις μας, ὅπως τὸν γνωρίσαμε. Συνέχεια