Θὰ μεταφέρω σήμερα ἕνα ἄρθρον ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο Τοξότης, διότι τὰ ἐρωτήματα γύρω ἀπὸ τὸ πῶς διαχειρίζονται τὰ ζητήματα θεραπείας μας ἀπὸ οἱ τῆς ἰατρικῆς κοινότητος, συνεπικουρούμενα ἀπὸ ὄλο καὶ περισσότερες καταγγελίες, μᾶς κάνουν ὅλο καὶ περισσότερο καχύποπτους καὶ ἐπιφυλακτικούς.
Δὲν νομίζω νὰ ἔχῃ λάβει κάποιος ἀπαντήσεις γιὰ τὰ παρακάτω. Καὶ πολὺ Συνέχεια
(Μήπως ἔπρεπε νά βάλω ὅμως ἐρωτηματικό στόν τίτλο;)
Ἐδῶ καὶ χρόνια καταπιάνομαι μὲ φυσικοὺς καὶ περαδοσιακοὺς καὶ ἱπποκρατικοὺς τρόπους θεραπείας. Ἄλλοτε τὰ καταφέρνω κι ἄλλοτε ὄχι, ἀναλόγως τῆς ὀρθῆς διαγνώσεως καθὼς καὶ τῆς ἐγκυρότητος τῆς ὁποιασδήποτε θεραπευτικῆς πληροφορίας-ἰδέας-προτάσεως. Παρ΄ ὅλα αὐτὰ ὅμως τὰ …«πειράματά» μου τὰ ἐφαρμόζω ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον στὸ σῶμα μου, τοῦ ὁποίου καὶ φέρω ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον ἐγὼ τὴν εὐθύνη τῆς καλῆς ἢ κακῆς του λειτουργίας. Συνεπῶς ὁποιαδήποτε πληροφορία δὲν ἐνέχει τὴν μορφὴ συμβουλῆς παρὰ μόνον τὴν ἰδίαν τὴν πληροφορία καθὼς ἐπίσης καὶ τὴν προτροπὴ τῆς ἐρεύνης πρὸς ὅλους. Συνέχεια
