Δὲν ξέρω γιὰ ἐσᾶς ἀλλὰ ἐγὼ τὸν λατρεύω…
Ἐκεῖνο τὸ «Ἀκρογιαλιὲς δειλινά» εἶναι πάντα στὸ πίσω μέρος τοῦ μυαλοῦ μου γιὰ νὰ μοῦ θυμίζῃ πὼς ναί, μποροῦμε νὰ ζήσουμε καὶ «σκλαβωμένοι» ἀλλὰ κι ἐλεύθεροι…
Πάντως σήμερα ἡ δημοσίευσις δὲν ἀφορὰ σὲ αὐτό… Συνέχεια →