Ἔβλεπα ἐχθὲς τὸ βράδυ τὴν ταινία «μία μοντέρνα στακτοπούτα» καὶ μὲ ἔπιασαν οἱ νοσταλγίες μου…
Ἐνεθυμήθην τὰ παιδικά μου χρόνια, τότε ποὺ αὐτὰ ποὺ βλέπαμε στὶς ἀσπρόμαυρες ταινίες ἐκαθρέπτιζαν τὴν καθημερινότητά μας.
Ἐνεθυμήθην ποὺ κι ἐμεῖς, ὡς παιδιά, ἀλλὰ καὶ οἱ γονεῖς μας, οἱ φίλοι τους, τὰ παιδιά τους ἦσαν σὰν νὰ βγῆκαν ἀπὸ σκηνὲς τοῦ Ἑλληνικοῦ κινηματογράφου… Τόση ἀθωότης… Συνέχεια →