(καὶ λοιπαὶ ἀνοησίαι μονομανῶν γλωσσολόγων).

«…ὃταν μὴ ρητινοῦχα δένδρα πυκνὸν ὀπὸν
ἀπ’ τοὺς κορμούς των βγάζουν καὶ ἀστραπιαίως ὡριμάζουν οἱ
νεαροὶ λωτοὶ ὃταν χωρὶς καθόλου νὰ ἒχῃ βρέξει, τὰ χώματα τριγύρω μας μουσκεύουν, Συνέχεια →