Ὅλοι οἱ λαοὶ πλὴν ἑνός.

Mαρμάρινο ἀναθηματικό ἀμφίγλυφο ἀνάγλυφο, ἀπό τό Nέο Φάληρο Ἀττικής, γύρω στό 410 π.X. Στή μία πλευρά ἀπεικονίζεται ἡ ἀρπαγή τῆς Nύμφης Bασίλης ἀπό τόν ἣρωα Ἒχελο. Tό τέθριππο ἂρμα, στό ὁποίο ἐπιβαῖνει τό ζεῦγος, ὁδηγεῖ ὁ Ἐρμῆς. Στήν ἂλλη πλευρά τοῦ ἀναγλύφου τό κέντρο τῆς παραστάσεως καταλαμβάνει ὁ κερασφόρος Kηφισσός. Ἀπεικονίζονται στὀ ἂκρο ἀριστερά ἡ Άρτεμις καί ἓνας θεός καί δεξιά ἀπό τόν Kηφισσό τρεῖς Nύμφες.
ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ

Ὅλοι οἱ λαοὶ στὸν πλανήτη ἔχουν νὰ καταδείξουν μίαν συγκεκριμένη συμπεριφορά. Μίαν στάσι ζωῆς τέτοια ποὺ τοὺς ἐχαρακτήρισε ἢ ἀκόμη καὶ τοὺς χαρακτηρίζει στὴν πορεία τῶν αἰώνων. 

Ἕνας λαὸς ὅμως μόνον ἔδωσε. Οὐδέποτε πῆρε. Μόνον ἐμοιράσθηε τὰ «ἔχη» του. Οὐδέποτε ἅρπαξε. 

Στὸ κείμενον ποὺ θὰ παραθέσω (καὶ τὸ ὁποῖον μοῦ ἔφερε ὁ ἀγαπητός φίλος Ἀλέξανδρος) ἔχω μίαν μικρὰ ἔνστασι. Ἡ ἔνστασίς μου ἀφορᾷ στὸν Ἀλέξανδρο. Δὲν θεωρῶ πὼς ἔπραξε «ἑλληνικῶς» μὲ τὴν ἐκστρατεία του. Ἴσως κάποιοι θυμώσουν ἢ ἀγανακτήσουν μὲ ὅσα γράφω, ἀλλὰ ἔχω βουνὸ ἐπιχειρήματα νὰ παραθέσω. Τὸ σημαντικότερον ὅλων εἶναι ἡ μὴ τήρησις τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθους. Τὸ ὁποῖον ἦταν ἡ παραμονὴ καὶ διατήρησις τῶν ἐχόντων. Ὅταν κάποια πολιτεία χρειαζόταν νὰ «ἀποσυμφορηθῇ»,  τότε ὑπῆρχαν οἱ ἀποικίες. Ἀλλὰ αὐτὲς ἦσαν συνήθως σὲ χώρους ποὺ ἦσαν ἐλεύθεροι ἄλλων λαῶν. Καὶ φυσικὰ δὲν ἦσαν ἐκστρατεῖες κατὰ ἄλλων λαῶν. 

Τέλος, πάντα γιὰ τὸν Ἀλέξανδρο, θαυμάζω τὴν παιδεία του, τὰ πρότυπά του, τὴν στρατηγική του εὐφυΐα, ἀλλὰ ὄχι τὴν στάσι ζωῆς του. 

Οἱ ἀντιῤῥήσεις εὐπρόσδεκτες.

Φιλονόη.

Οἱ Λαοί τοῦ Κόσμου & ὁ Ἑλληνικός Λαός 

Ὑπάρχουν λαοί πού δέ κατανόησαν ποτέ τήν ὑπόστασί τους ὡς ἐθνικότητα. Αὐτοί εἶναι κυρίως οἱ νομαδικοί λαοί καί τά «παράσιτα» τῆς ἀνθρωπότητος.

Ὑπάρχουν ἂλλοι λαοί, οἱ ὀποῖοι δέν ἐπιζήτησαν τίποτα, παρ’ ἐκτός τήν ἀσφάλεια τή δική τους καί τῶν δικαίων τους. Αὐτοί αὐτοκηρύσσωνται «οὐδέτεροι» , παράδειγμα οἱ Ελβετοί.

Ὑπάρχουν τρίτοι λαοί πού δέν ἒπαψαν νά ἀποβλέπουν σέ κατακτήσεις πρός ἐπαύξησι τῶν ὁρίων τους εἰς βάρος τῶν γειτόνων τους. Αὐτοί εἶναι οἱ κατακτητικοί, οἱ πολεμοχαρεῖς λαοί, οἱ στρατοκρατικοί, ὃπως οἱ Τοῦρκοι.

Ὑπάρχουν τέταρτοι λαοί, ἀνάλογοι μέ τούς τρίτους, οἱ ὁποῖοι μέ τις κατακτήσεις τους ἀποβλέπουν σε πλουτισμό ὑλικό, σέ ἐνίσχυσι ἀπό τήν ἐπιβολή πρός τούς ἂλλους, σε ἀνταγωνισμό πρός τούς ὑπόλοιπους λαούς. Αὐτές εἶναι οἱ «ἀποικιακές» Δυνάμεις, οἱ ὁποῖες ἀφαιροῦν ἐκτάσεις καί ἀγαθά ἀπό τίς ἀσθενεῖς χῶρες ἢ καιροφυλακτοῦν νά ἀρπάξουν ἐκτάσεις καί ἀγαθά ἰσχυρῶν χωρῶν γιά νά τίς ἐξασθενήσουν. (Δέν νομίζω νά χρειάζονται παραδείγματα τέτοιων λαῶν…)

Ὑπάρχουν ὃμως καί πέμπτοι λαοί, οἱ ὁποῖοι δέ σκέφτηκαν ποτέ νά ὑποτάξουν ἂλλους, πού δέν ἀμέλησαν ποτέ νά ἀμυνθοῦν ὑπέρ ἑαυτῶν καί κίνητρο τῆς δράσης τους ἒχουν τήν εὐγενῆ ἰδέα τοῦ φωτισμοῦ τοῦ κόσμου (μέ τήν παροχή στούς ἂλλους λαούς τά φῶτα τους), τοῦ ἐκπολιτισμοῦ τῆς οἰκουμένης (μέ τόν ἲδιον τους τόν πολιτισμό), τοῦ ἐξευγενισμοῦ τῆς ἀνθρωπότητος (μέ τήν ἲδια τους τήν εὐγένεια).

Μοναδικό τέτοιο παράδειγμα εἶναι ἡ Ἑλληνική φυλή. Ἡ ἒνωσις τῶν ἀμφικτυόνων τό ἀποδεικνύει, ἡ ἂμυνα κατά τῶν Περσῶν τό καταμαρτυρεῖ, ἡ ἐκπολιτιστική ἐκστρατεία τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου τό βροντοφωνεῖ.

Ἀλλά οἱ τελευταῖοι αὐτοί λαοί εἶναι οἱ πλέον δυστυχεῖς. Καί εἶναι δυστυχεῖς οἱ λαοί τοῦ Φωτός, γιατί ἒχουν ἐχθρούς ὃλους τούς ἂλλους λαούς, πού δέν κατάφεραν νά ἀνέλθουν στήν ὑψηλή βαθμίδα τῆς ἐθνικῆς ἀρετῆς πού αὐτοί κατέχουν, καί ἐπίσης ἒχουν ἐχθρούς αὐτούς πού δέν ἀνέχονται τήν ὑπεροχή τῆς ἠθικῆς καί τοῦ πνεύματος.
Ἐπίσης εἶναι δυστυχεῖς γιατί στήν ἀέναη πάλη τους γιά τήν συντήρισιν τή δική τους καί τόν φωτισμόν τῶν ἂλλων, ἒχουν περιόδους ἐξάντλησης.
Πέφτουν σε νάρκη τότε, φαίνονται ἀνίκανοι ν’ἀφυπνιστοῦν, καί οἱ ἐχθροί τους χαίρονται, μέ φθόνο.

Ἀλλά ἒχουν καί τό προνόμιο οἱ λαοί τοῦ Φωτός νά μήν πεθαίνουν ποτέ. Κάτω ἀπό καταπιέσεις, ἐξευτελισμούς, ἐξάντλησι, καί ἐνῶ ὃλοι τους θεωροῦν νεκρούς (ἀκόμη καί αὐτοἰ οἱ ἲδιοι), ἒξαφνα ἀνασταίνονται γίγαντες ὃπως καί πρίν, ἀπτόητοι ὃπως πάντοτε, ἀναλλοίωτοι ὃπως οἱ αἰῶνες, ἀπρόσιτοι ὃπως ἡ ζωογόνα τους ἰδέα. Καί μεγαλουργοῦν πάντοτε καί ἐπιβάλλονται καί ἀναζοῦν ὃπως ἡ φλόγα πού τῆς ρίχνεις νέο λάδι.

Αὐτή εἶναι ἡ ψυχολογία τῶν αἰφνιδίων, τῶν ἀπροσδόκητων ἐξεγέρσεων τῶν «Λαῶν τοῦ Φωτός», ἐξεγέρσεις στίς ὁποῖες κανείς δέ πιστεύει προτοῦ γίνουν, καί τρίβουν οἱ πάντες τούς ὁφθαλμούς ὃταν συντελεσθοῦν. Αὐτήν τήν περίοδο διανύουμε, τήν περίοδο μιᾶς ἀπροσδόκητης ἐξέγερσης, πού θα ἀποτινάξει τό σκότος πού ἐπέβαλλαν στην Ἑλληνική Ψυχή οἱ ἐγχώριοι πατριδοκάπηλοι καί οἱ ξενόφερτοι οὐραγοί τῆς παγκοσμιοποίησης…

 _________________

Πάλεψε… και ότι δεν μπορείς να το αλλάξεις, μην το συνηθίσεις…
Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply