Τί φοβᾶσαι;

Τήν πληρωμή;

Μὰ εἶναι δυνατόν νά τήν ἀποφύγῃς;

Τί πίστεψες; 

Μήπως πίστεψες πώς ἐπεί δή τόσους αἰῶνες βασίλευε ἡ ἀτιμωρησία, ἐσύ θά τήν γλυτώσῃς;

Κακῶς!

Πάρα πολύ κακῶς! 

Τὴν πάτησες λοιπόν! 

Διαβάζεις καλέ; 

Σὲ ἐσένα γράφω!

Στὸν ἀνθέλληνα ὑπουργό, στὸν βολεμένο κομματάρχη, στὸν κάθε συμβιβασμένο βο(υ)λευτή, στὸ φιλόδοξο κομματόσκυλο, στὸν ἠλίθιο, στὸν κουδουνισμένο,  στὸν δημόσιο ὑπάλληλο, στὸν πανεπιστημιακό, στὸν ἀκαδημαϊκό, στὸν ἐκπαιδευτικό, στὸν συνδικαλιστή, στὸν καταπατητή, στόν δήμαρχο….

Σὲ ὅλους.

Πασχίσατε, εὐτυχῶς γιὰ ἐσᾶς, ἀδίκως νὰ μᾶς πείσετε πὼς εἴμαστε συνένοχοι. 

Λᾶθος. Ἐμεῖς δὲν σταθήκαμε ποτὲ συνένοχοι. 

Ἐμεῖς ἤμασταν πάντα παρατηρητές. Θεατές! 

Καί τώρα ἐσύ, ὁ κάθε ἐσύ, κρύβεσαι. 

Γιατί κρύβεσαι;

Ὅπως ἔστρωσες θὰ κοιμηθῇς!

Ἢ ὀρθότερα, ὅπως ἔπραξες, ἀναλόγου ἐπιπέδουν τιμωρία θὰ λάβῃς. 

Εἶτε ἁπλῶς συνυπέγραψες, εἶτε ἀνέχθηκες, εἶτε στήριξες…

Ἐδῶ εἴμαστε, ἐδῶ εἶσαι κι ἐδῶ θὰ εἴμαστε.

Μὴν κρύβεσαι. Θὰ τὴν φᾶς τὴν «ΓΙΟΥΧΑ». Τὴν προκάλεσες.

Μὴν ἀποφεύγῃς. Δὲν ἀποφεύγεται ἡ πληρωμή. 

Ἐὰν κρύβεσαι θὰ σοῦ «ἔλθῃ» ἀπὸ ἀλλοῦ.

Σκέψου….

Ὅπως ἔστρωσες θὰ κοιμηθῇς. 

Ἡ παράστασις φθάνει στὸ τέλος της. 

Κι ἐσὺ, κομπᾶρσος, ἀλλὰ κακός, θὰ πρέπῃ νὰ εἶσαι πανέτοιμος νὰ πληρώσῃς.

Καὶ θὰ πληρώσῃς.

Τὸ γνωρίζεις.

Ἴσως κάποιοι ἀπὸ ἐσᾶς νὰ πιστεύουν πὼς θὰ τὴν γλυτώσουν. 

Κακῶς!

Ἡ Νέμεσις δὲν εἶναι δικαιοσύνη. 

Εἶναι ἐκδίκησις. 

Εἶναι αἷμα!

Εἶναι θάνατος.

Κι αὐτὸ ποὺ φθάνει, ταχύτερα ἀπὸ ὅσο φανταζόσουν, θὰ εἶναι χειρότερο ἀπὸ κάθε νοσηρῆς φαντασίας δημιούργημα.

Δὲν σὲ λυπᾶμαι.

Δὲν μὲ ἐνδιαφέρεις.

Ἔτσι κι ἀλλοιῶς μὲ ἐνδιαφέρουν μόνον οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ Ἄνθρωποι. 

Ἁπλῶς σὲ ἐνημερώνω. 

Τελείωσες. 

Ἴσως ἀκόμη νὰ ἐλπίζῃς.

Ἀλλὰ κακῶς ἐλπίζεις.

Τώρα περάσαμε στὴν ἄλλην πλευρά. 

Τώρα θὰ μιλᾶμε ἐμεῖς κι ἐσεῖς θὰ πάψετε.

Κι ἐὰν ἀκόμη δὲν τὸ πιστεύῃς, δὲν πειράζει.

Συντόμως θὰ τὸ διαπιστώσῃς.

Φιλονόη.

Υ.Γ. Εἶτε κατουρημένος, εἶτε χεσμένος, εἶτε ἁπλῶς τρέμοντας, θὰ σταθῇς ὄρθιος νὰ ὑποστῇς τὴν τιμωρία. Τόσο ὄρθιος, ὅπως τότε ποὺ πάταγες ἐπάνω μας.

φωτογραφία