Εἶδα αὐτὴν τὴν φωτογραφία (ξέρετε, ἀπὸ φωτομαγειρέματα)

(wonderjlawwall)

Κι ἐθύμωσα! 

Ὄχι γιατὶ ἔχουν τοποθετήσει τὶς φᾶτσες τῶν πατριδοκαπήλων μέσα σὲ αὐτήν, ἀλλὰ διότι δίπλα στὶς φᾶτσες τους ἔχουν τοποθετήσει ἕνα ἱερότατον ἑλληνικόν πανάρχαιον σύμβολον.

Φθάνει πιὰ μὲ τὴν παραπληροφόρησι, τὴν ἀμορφωσιὰ καὶ τὴν καπήλευσι.

Ἐὰν ὁ Χίτλερ ἐκαπηλεύθη κάτι τόσο ὑγιειὲς καὶ τὸ «μετήλλαξε» σὲ σύμβολο τοῦ ναζισμοῦ του, δὲν μεταμορφώνει τὴν πανάρχαια τετραγάμμα σὲ ναζιστικὸ σύμβολο. 

Ὁ Χίτλερ, καλῶς ἢ κακῶς, κατελήστευσε ἕνα σύμβολο, γιὰ τὸ ὁποῖον πολὺ πιθανὸν νὰ ἐγνώριζε τὴν σημασία του. Ἀλλὰ ἐπίσης αὐτὸ δὲν κάνει τὸ σύμβολο ναζιστικὴ σφραγίδα. 

Εἶμαι ἀπίστευτα θυμωμένη. 

Βαρέθηκα «δάσκαλοι» ἀπαίδευτοι καὶ ἀσυνείδητοι νὰ μὴ γνωρίζουν τὴν βασικὴ ἑρμηνεία τῆς τετραγάμμας. Κι ὅταν λέω βασική, ἐννοῶ νὰ μποροῦν νὰ διδάξουν πὼς ἡ τετραγάμμα προέρχεται ἀπὸ τὴν πανάρχαια ἱστορία μας, συνδέεται μὲ γνώσι ἐπιστημονικὴ καὶ τὴν συναντοῦμε σὲ κάθε βῆμα τῶν προγόνων μας. Μόνον αὐτὸ θὰ ἀρκοῦσε! Ἀλλὰ εἶναι τὸ ὁλίγιστοι κι αὐτοί, πού τέτοιους ἀπαιδεύτους μαθητὲς παράγουν. 

Μᾶς κάνει ἐντύπωσι ὅταν ἐπισκεπτόμεθα μουσεῖα ποὺ τὴν διακρίνουμε σὲ κάθε διακόσμησι, σὲ κάθε ἀποτύπωσι.   Καὶ δὲν ἀνοίγουμε τὸ ῥημαδοστόμα μας νὰ ἐκφέρουμε τὶς ἀπορίες μας. Νὰ τὶς μοιρασθοῦμε. Νὰ τὶς κοινοποιήσουμε. Νὰ ἀναζητήσουμε καὶ νὰ μάθουμε τὸ γιατί εἶναι κι ἐκεῖ. Τί σημαίνει; Τί συμβολίζει; Γιατί τὴν ἔχωσαν ὁπουδήποτε ἢθελαν κάτι σοβαρό νά παρουσιάσουν; Τόσο ἀδαεῖς γίναμε πλέον;

Δὲν μᾶς προβληματίζει ποὺ ἡ τετραγάμμα παρουσιάζεται ἐκεῖ ὅπου ὑπάρχει λαμπρὸς πολιτισμός. Μᾶς ἀρκεῖ νὰ τὴν χαρίσουμε στὸν κάθε ἀνεγκέφαλο καὶ νὰ ἀποποιηθοῦμε τὴν εὐθύνη ποὺ μᾶς ἀναλογεῖ γιὰ νὰ τὴν περιφρουρήσουμε.

Τέτοιοι γίναμε. 

Ἴσως νὰ κριθῶ ὡς ὑπερβολική μὲ τὴν ἀγανάκτησι ποὺ ἔνοιωσα.

Διόλου δὲν μὲ ἐνδιαφέρει. 

Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, αὐτὸς ποὺ ἐδημιούργησε τὴν σύνθεσι σίγουρα δὲν γνωρίζει τί ἐδημιούργησε. 

Ὄχι νὰ μᾶς παρουσιάζῃ τὸ κάθε καρατζαπαίρνικο κατασκεύασμα ὡς τμῆμα τῆς φωτεινῆς ἑλληνικῆς σκέψεως. Αὑτὸ μᾶς ἔλειπε! Οἱ κωλοτοῦμπες, «ὑπερπατριῶτες» νὰ παρουσιάζονται ὡς φωστῆρες καὶ ὁδηγοί! 

Μὴ… Ἀφῆστε…

Διότι αὐτὸ ἐδημιούργησε ὁ συνθέτης τελικῶς. Ἀντὶ νὰ γελοιοποιήσῃ αὐτοὺς τοὺς γελοίους, γελοιοποίησε ἀκόμη μίαν φορὰ κάτι ποὺ ἀγνοεῖ. 

Λυπᾶμαι. 

Κι ὅλοι χαζεύουν καὶ χασκογελοῦν! 

Μακάρι καὶ νὰ ξέραμε τὶ μᾶς γίνεται… Ἀλλὰ ποῦ;

Φιλονόη.

Υ.Γ. Ἀμόρφωτοι, ἀπαίδευτοι καὶ ἠλίθιοι! Αὐτὸ εἴμαστε! Τέτοιοι καταντήσαμε!  Καὶ μάλιστα χαιρόμαστε γιὰ αὐτό! Τόσα καταλαβαίνουμε! Κρίμα!