Χρόνια τώρα παλεύω μὲ τὰ φαντασματά μου…
Παιδούλα ἀκόμη, ὅταν ὅλοι ἔκαναν αὐτό, ἐγὼ ἔκανα τὸ ἄλλο…
Ὅταν ὅλοι ἐδιάλεγαν κοινὸν δρόμο, ἐγὼ ἐδιάλεγα τὸν δικό μου…
Ὅταν ὅλοι ταξείδευαν παρέα, ἐγὼ ταξείδευα μόνη μου…

Κυττῶ πίσω μου…
Ἄλλοτε μὲ νοσταλγία κι ἂλλοτε μὲ χαμόγελο…
Ποῦ ἤμουν; Ἀπό ποῦ ξεκίνησα; Πῶς πορεύτηκα; Ποῦ θά φθάσω…

Βῆμα τὸ βῆμα… Ἀγωνία τὴν ἀγωνία… Κατάκτησις στὴν κατάκτησιν…
Καὶ ἰδοῦ…
Στέκομαι νὰ δῶ πίσω μου.. Νὰ δῶ τὸ ἐχθές.. Νὰ δῶ ἐμένα καὶ τὴν ἀρχή μου…
Εἶναι τόσο μακρινό.. Τόσο παλαιό… Τόσο σχεδὸν ξεχασμένο….
Μόνη μου τά κατάφερα ὅλα αὐτά; Μόνη  μου τά ξεπέρασα; Μόνη μου μπόρεσα νά ξαναστηθῶ στά πόδια μου μετά ἀπό τόσες καί τόσες δυσκολίες….

Μεγάλες στιγμές…

Κάποτε, ὅταν ἔπιανα στὰ χέρια μου βιβλία μὲ τοὺς βίους τῶν ἡρώων μας, ἐδάκρυζα. Καὶ τώρα δακρύζω… Ὅμως τώρα ὅλοι αὐτοὶ ἐδυνάμωσαν, ἔγιναν τμῆμα τοῦ ἐγώ μου, μὲ ἐπότισαν καὶ μὲ ἔκτισαν. Τώρα εἶναι ἀλλοιῶς…
Εἶμαι μόνη μου ὅλη ἡ ἱστορία τῶν ἀνθρώπων μας.. Τοῦ τόπου… Τῶν Ἑλλήνων…

Μὲ ῥωτοῦν πολλοὶ γιὰ πολλά… Χαμογελῶ…
Ἕνα πρωΐ μοῦ συνέβῃ καὶ δὲν τὸ κατάλαβα… Ξύπνησα καὶ ἤμουν ὁλόκληρη… Γεμάτη ἀπὸ ὅλους κι ἀπὸ ὅλα… Ἀπὸ ὅσους ἐπέρασαν ἀπὸ τὸν τόπο… Κατακτητὲς καὶ κατεκτημένους… Δικαίους καὶ ἀδίκους… Νικητὲς καὶ νικημένους….

Ἔπαυσα νὰ σκέπτομαι μὲ τὸν τρόπο ποὺ οἱ ἄλλοι τὸ κάνουν κι ἄρχισα νὰ σκέπτομαι μὲ τὸ ἕνα πόδι ἐδῶ καὶ τὸ ἄλλο σὲ αὐτὸ ποὺ ἔρχεται! Ἔγινα τμῆμα του! Κομμάτι του! Δομικὸ ὑλικό του!

Μέσα μου οἱ πρόγονοι, νεώτεροι καὶ παλαιότεροι, γνωστοὶ καὶ ἄγνωστοι, ἥρωες καὶ ἡρωΐδες ἔχουν δομήσει ἕναν ἄλλον κόσμο! Ἕναν κόσμο γεμάτο ἐλευθερία, πίστι στὸ ἀποτέλεσμα, δύναμι στὶς σκέψεις ποὺ ὁδηγοῦν τὶς πράξεις…

Τὸ βάδισμά μου δυνατὸ πλέον, ἀποφασιστικό!
Τὸ σῶμα μου ὀρθό, εὐθύ!
Ἡ σκέψις μου ὅλο καὶ πιὸ καθαρή, πιὸ διάφανος!

Ξεκίνησα! 
Μία πολεμικὴ κραυγὴ ἔγινα!
Ἕνας δρόμος!
Ὅλον!

Εἶμαι ἤδη ἐκεῖ… Κοντεύω νὰ φθάσω στὸ Τέλος! Καὶ δὲν εἶμαι μόνη μου! 
Στρατιὲς μαζύ μου,πρόγονοι κι ἀπόγονοι, ζωντανοὶ καὶ νεκροί. 
Σύντροφοι αἰώνιοι, πιστοί, ἀλύγιστοι!

Εἶμαι ἤδη ἐκεῖ! Φθάνω στὸ Τέλος! Τὸ διαισθάνομαι!

Αὐτὸς ὁ κύκλος κλείνει! Διὰ παντός! Σὲ λίγο κλείνει γιὰ πάντα!

Ὁ νέος, αὐτὸς ποὺ τόσοι καὶ τόσοι  περιμένουν, σὲ λίγο θὰ ἀνοίξῃ γιὰ νὰ τὸν δοῦν ὅλοι! 
Ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖ! Περιμένω μόνον! Περιμένω τὸ σύνθημα!
Δὲν ἀργεῖ!

Φιλονόη.

φωτογραφία