Καὶ  μᾶς διέφυγε. Δυστυχῶς.

Μὲ τόσα ποὺ ἔχουμε στὰ κεφάλια μας, ἔχει καταντήσει πολυτέλεια ἡ μνήμη.
Ἄν καὶ κάπως ἀργά, σήμερα κάνουμε μίαν μικρὴ ἀναφορὰ στὰ 100χρονα τῆς (ἄς ποῦμε) ἀπελευθερωμένης νήσου μας. Μίας νήσου ὅμως ποὺ ἀκόμη καὶ σήμερα οἱ Τοῦρκοι θεωροῦν δική τους καὶ συχνὰ πυκνὰ ἐμφανίζουν στοὺς χάρτες τους ὥς ἐπαρχία τους. (Πρὸ δέκα περίπου ἐτῶν, φίλη μου, φοιτήτρια στὴν Ἀγγλία, ἦλθε σὲ σοβαρὴ ῥήξι μὲ ἄλλους συμφοιτητές της, διότι παρουσίασαν χάρτη μὲ τὶς νήσους Λῆμνο, Χίο, Μυτιλήνη τουρκικές.  Ἡ φίλη καταγόταν ἀπὸ τὴν Λῆμνο. Παρὰ τὶς κραυγές της, στὸ τμῆμα ποὺ σπούδασε, ἐπεὶ δὴ οἱ τουρκάλες ἦταν περισσότερες, προτιμήθηκε  ὁ λανθασμένος χάρτης!)

Φιλονόη.

“100 χρόνια Χίος Ελευθέρα”!!!

H μοίρα των ελληνικών πλοίων που μετέφε­ρε τον απελευθερωτικό στρατό φάνηκε στα στενά της Χίου το πρωί της Κυριακής 11ης Νοεμβρίου του 1912, ανήμερα της εορτής των πολιούχων του νησιού Αγίων Βικτώρων. Την αποτελούσαν τα εύδρομα «Εσπερία», «Μυκά­λη», «Μακεδονία», «Αρκαδία», τα αντι­τορπιλικά «Νέα Γενιά», «Αετός», «Ναυκρατούσα» και «Κεραυνός», η κανονιοφόρος «Αμβρακία» και τα μετα­­­γω­­γικά «Πατρίς», «Σαπφώ» και «Εριέττα». 
Ο ελληνικός στρατός αποβιβάστηκε στην παραλία Κοντάρι το απόγευμα της ίδιας ημέρας, όπου ακολού­θησαν σφοδρές μάχες. Πρώτοι νεκροί ελευθε­ρω­τές του νησιού ο Εμ­μα­νουήλ Ποθητός και ο Ιωάννης Χρυσολωράς. 
Το πρωί της επομένης ο στρατός όδευσε θριαμβευτικά προς την πόλη της Χίου. Στο Διοικητήριο της Χίου υψώνεται η ελληνική σημαία και στον Μητροπολιτικό Ναό ψάλλεται δοξολογία από τον Μητροπολίτη Ιερώνυμο. 
Οι τουρκικές δυνάμεις αποσύρονται προς την ενδο­χώρα της Χίου και με επί­κεντρο το χωριό Πυτιός προβάλλουν σθεναρή αντίσταση στις ελληνικές δυνάμεις. Φονικές μάχες γίνονται στις περιοχές των Καρυών, του Αίπους, των Καρδαμύλων, της Βολισσού και της κεντρικής Χίου. Ανάμεσα στα θύματα των μα­χών του Αίπους ήταν και ο ανθυποπλοίαρχος Νικόλαος Ρίτσος και ο δόκιμος σημαιοφόρος Ιωάννης Παστρικάκης. 
Μετά από σαράντα ημέρες, στις 20 Δεκεμβρίου 1912 στο χωριό Καρυές, ο Τούρκος διοικητής συνταγματάρ­χης Ζιχνή μπέης παραδί­δεται στις ελληνικές δυνάμεις. Την επομένη υπογράφεται η άνευ όρων παρά­δοση του τουρκικού στρατού και έτσι λή­γει η πολύχρονη κατοχή του νησιού της Χίου από τους Οθωμανούς. 
Στον απελευθερωτικό αγώνα του νησιού συμμετείχαν ενεργά τα ανταρ­τικά εθελοντικά σώματα των χωριών της Χίου. Στην συγκρότηση των σωμάτων αυτών πρωτοστάτησαν κληρικοί, ιατροί και τοπικοί παρά­γοντες. 
Όλοι οι Χιώτες προσέφεραν ανεκτίμητες υπηρεσίες στον απελευθερωτικό Αγώνα του 1912. Από τις 13 Νοεμ­βρίου, το συσσίτιο του ελληνικού στρατού παρασκευά­ζονταν με δαπάνες της ελληνικής Κοινότητας του νησιού. Η περίθαλψη και η φιλοξενία των στρα­τιωτών εκ μέρους του χιώτικου λαού υ­πήρ­ξε ενθουσιώδης. Το ίδιο αξιομνη­μόνευτη παραμένει και η στάση των Χιωτών απέναντι στους αιχμαλώτους στους οποίους δεν απηύθυναν ούτε μια προσβλητική φράση ή ατιμωτικό λόγο. 
Η αναχώρηση του απελευ­θε­ρωτικού στρατού έγινε το πρωί της 27ης Δεκεμβρίου 1912 κάτω από τις ζητωκραυγές και τις επευφημίες των κατοίκων…