Ξέρεις κάτι;
Σοβάρεψα! Και δε μου πάει!
Θύμωσα! Και δε μου πάει!! 
Γιατί το χαμόγελο μού ανήκει! 
Όπως και το δάκρυ! 
Γιατί αυτά είμαι εγώ!
Πάνε πακέτο με την ψυχή μου, -σ’ αρέσει δε σ’ αρέσει-!
Αυτά είναι η δύναμή μου, η ελευθερία μου, -σ’ αρέσει δε σ’ αρέσει-!
Κι όσο πας να μου τα περιορίσεις, τόσο αγανακτώ!
Πάρε ο, τι θες από μένα κακομοίρη μου!
Που νομίζεις πως, αφαιρώντας το από εμένα, προστίθεται σε σένα…
Χαχα! Μ’ έκανες και γέλασα!
Αυτά που σου λείπουν  δεν αποκτώνται κλέβοντας, φίλε!

Ὑπατία Ἀλεξανδρινή.