Κάθε ἡμέρα δεχόμεθα ἕναν σωρὸ προσκλητήρια ποὺ μᾶς κάνουν νὰ ἀπομακρυνόμεθα ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ ἑαυτό μας καὶ μᾶς κρατοῦν σὲ ἐγρήγορσι. Ὁ κάθε ἕνας ἄνθρωπος βγαίνει ἀπὸ τὸ σπίτι του ἐξοπλισμένος μὲ τὸ κινητό του, τώρα πιὰ μὲ τὰ κινητά του, τὸ I pod του μὲ τὸ laptop του ἀπὸ φόβο μήπως καὶ μείνει ἔστω καὶ ἕνα λεπτὸ μόνος μὲ τὸν ἑαυτό του. Ὅλα αὐτὰ τὰ gadgets εἶναι οἱ σύγχρονες Σειρῆνες ποὺ μᾶς ἀποσποῦν ἀπὸ τὸν προορισμό μας.
Ποῦ πᾶμε ἔτσι ἀρματωμένοι σάν στρατιῶτες πού εἶναι σέ ἕναν συνεχῆ πόλεμο;

Ἡ καθημερινότης εἶναι μιὰ διαρκὴς κλήτευσις γιὰ νὰ ἀπαντοῦμε πάντα «παρών». Μὲ τὸ πρῶτο κτύπημα τοῦ κινητοῦ ὁρμᾶμε μέσα στὴν τσάντα γιὰ νὰ ἁρπάξουμε αὐτὸ τὸ θηρίο ποὺ ἀναβοσβήνει. Ἡ ἐξάντλησις, ἡ ὑπερκόπωσις καὶ ἡ ταχύτης ἔχουν γίνει οἱ σύγχρονες διαστροφές. Εἴμαστε σκορπισμένοι ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ καὶ τὸ στρὲς εἶναι ἡ μόνη ἀπαραίτητος ὤθησις γιὰ δράσι. Ζοῦμε μιὰ ζωὴ ποὺ εἶναι τῆς μοδὸς μὰ δὲν εἶναι ἡ ΔΙΚΗ ΜΑΣ, δὲν εἶναι ἡ ζωὴ ποὺ θὰ θέλαμε καὶ βλέπουμε τὶς ἡμέρες μας νὰ κυλοῦν σὰν αἷμα ἀπὸ μιὰ πληγή.

Αὐτὴ ἡ ὑπὲρ-ἀπασχόλησις εἶναι ἕνας τρόπος γιὰ νὰ μὴν ἀντιμετωπίσουμε τὴν ἀλήθεια ποὺ ὑπάρχει μέσα μας. Εἴμαστε πολὺ ἀπησχολημένοι γιὰ νὰ σκεφθοῦμε αὐτὰ ποὺ θὰ θέλαμε ἀληθινὰ καὶ αὐτὰ ποὺ εἶναι σημαντικὰ γιὰ ἐμᾶς. Θέλουμε μιὰν ἄλλη ζωή, μὲ αὐθεντικὲς δραστηριότητες, μὲ οὐσία καὶ βάθος, μὲ νόημα, μὲ κεραυνοβόλες στιγμές, μὲ ἀληθινὴ ἀγάπη, μὲ σασπένς, μὲ ἐκπλήρωσι ἀλλὰ θὰ τὸ σκεφθοῦμε αὔριο… σήμερα εἴμαστε πολὺ ἀπασχολημένοι …

Γιώτα Σούσουλα