Ἐκεῖ που φύτρωνε φλισκούνι κι ἄγρια μέντα
κι ἔβγαζε ἡ γῆ τό πρῶτο της κυκλάμινο
τώρα χωριᾶτες παζαρεύουν τά τσιμέντα
καί τά πουλιά πέφτουν νεκρά στήν ὑψικάμινο.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στήν ἀγκαλιά τῆς γῆς
στοῦ κόσμου τό μπαλκόνι
ποτέ μὴ ξαναβγῇς.

Ἐκεῖ που σμίγανε τά χέρια τους οἱ μύστες
εὐλαβικά πρίν μποῦν στό θυσιαστήριο
τώρα πετᾶνε ἀποτσίγαρα οἱ τουρίστες
καί τό καινούργιο πᾶν΄ νά δοῦν διυλιστήριο.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στήν ἀγκαλιά τῆς γῆς
στοῦ κόσμου τό μπαλκόνι
ποτέ μὴ ξαναβγῇς.

Ἐκεῖ πού ἡ θάλασσα γινόταν εὐλογία
κι ἦταν ευχή τοῦ κάμπου τά βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλᾶν στά ναυπηγεῖα
ἄδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ἐλάσματα.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στήν ἀγκαλιά τῆς γῆς
στοῦ κόσμου τό μπαλκόνι
ποτέ μὴ ξαναβγῇς.

Νίκος Γκάτσος 

Μουσική Μἀνος Χατζιδάκις