Τὰ ψεύτικα τὰ λόγια τὰ μεγάλα, 
μοῦ τά ‘πες μὲ τὸ πρῶτο σου τὸ γάλα,
Μὰ τώρα ποὺ ξυπνήσανε τὰ φίδια, 
ἐσὺ φορᾶς τὰ ἀρχαῖα σου στολίδια.
Καὶ δὲν δακρύζεις ποτέ σου μάννα μου Ἑλλάς, 
ποὺ τὰ παιδιά σου σκλάβους ξεπουλᾶς…

Μάννα μου Ἑλλάς!

 [youtube=http://www.youtube.com/watch?v=2YXaf7aafcY]

 

Τί εἶναι αὐτό; Σέ τί ἀναφερόμεθα ὅταν φωνάζουμε, κλαῖμε, κρυβόμαστε;

Μάννα μου Ἑλλάς!

Ἐσὺ ποὺ οὐδόλως μὲ ἐπέταξες, οὐδόλως μὲ ἔφτυσες, οὐδόλως μὲ ἐξέχασες!
Οὐδόλως μάννα μου Ἑλλάς μὲ επρόδωσες!
Οὐδόλως μὲ ἔκανες νὰ ντραπῶ γιὰ ξεφτισμένες ἀξίες καὶ ἀρχαῖα στολίδια.
Οὐδόλως μὲ ἐπόνεσες…
Γιατί, ἐσύ, Μάννα μου Ἑλλάς, δὲν εἶσαι αὐτὸ τὸ σκουπίδι ποὺ ὑπέκλεψε τὸ ὄνομά σου, τὴν ταὐτότητά σου καὶ τὴν ἱστορία σου. Δὲν εἶσαι αὐτὴ ἡ πλαστογραφία ποὺ βασανίζει καὶ προδίδει καὶ θυσιάζει τὰ παιδιά της, πρὸ κειμένου νὰ ἐπεκτείνῃ τὸν χρόνο παραμονῆς της στὴν ἐξουσία. Δὲν εἶσαι αὐτὸ τὸ βδέλυγμα ποὺ καταχρᾶται καὶ πλαστογραφεῖ καὶ νοθεύει ὅ,τι ἐγγίζει, μὲ μόνον σκοπὸ νὰ σβήσῃ τὸν ἀπέραντο πόθο τοῦ Ἀνθρώπου γιὰ Ἐλευθερία.
Ἐσὺ Μάννα μου Ἑλλὰς εἶσαι κάτι ἄλλο, κάτι Ἱερό, κάτι Πανανθρώπινον, κάτι ποὺ ἔστεκε, στέκει καὶ θὰ στέκῃ ὡς Φωτοδότης ἐπάνω ἀπὸ κάθε ἀλητεία. Εἶσαι κάτι ποὺ ὄχι μόνον ἀδυνατοῦμε νὰ κατανοήσουμε, μὰ ἀδυνατοῦμε καὶ νὰ ὑποψιασθοῦμε ἀκόμη. Εἶσαι ὁ δρόμος τοῦ κάθε Ἀνθρώπου, πού, θέλοντας καὶ μή, ἀντέχοντας – μὴ ἀντεχοντας, ὑποχρεοῦται νὰ ἀναζητήσῃ, νὰ ἀνακαλύψῃ καὶ νὰ περπατήσῃ, γιὰ νὰ κτίσῃ, ἐκ νέου, τὶς ἀναγκαῖες ἐκεῖνες δομὲς ποὺ θὰ τὸν ἀπελευθερώσουν πλήρως ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῶν πλιατσικολόγων, καπηλευτῶν.

Τὸ ψεῦδος εἶναι ἀλλοῦ Μάννα μου Ἑλλάς!
Εἶναι ἐκεῖ ποὺ μᾶς ἔστησαν τὴν πλαστὴ πραγματικότητα.
Εἶναι ἐκεῖ ποὺ ἐκουκούλωσαν κι ἐξηφάνισαν τὶς ἀλήθειες!
Εἶναι ἐκεῖ ποὺ ἐβρώμισαν τὴν σκέψι καὶ τῆς ἄλλαξαν δρόμους. 

Ἑλλάς! Φῶς! Ἔρως! Ζωή! Ἀνθρωπιά! Δρόμος! Ἐλευθερία!!!
Μάννα μου Ἑλλάς!

Ἐγώ, ἐμεῖς, ὅλοι μας σὲ ἀναγεννοῦμε μέσα μας κάθε στιγμή!
Ἐμεῖς θὰ σὲ ἀναστήσουμε ὅπως σοῦ πρέπει!
Ἐμεῖς θὰ ξαναγίνουμε Ἕλληνες, θέλουμε δὲν θέλουμε, ἀντέχουμε δὲν ἀντέχουμε, μποροῦμε δὲν μποροῦμε! 

Φιλονόη.  

φωτογραφία