Στὸν Ἀριστοτέλη διάβαζα πὼς οἱ μόνοι ποὺ κυνηγοῦν, ἄνευ ὁρίων, τὴν ἡδονὴ εἶναι τὰ παιδιὰ καὶ τὰ θηρία.
Στὴν σημερινή μας κοινωνία ὅμως ΟΛΟΙ μας ἐπιδιώκουμε ἀποκλειστικῶς, μὲ κάθε τίμημα καὶ ΜΟΝΟΝ τὴν ἡδονή. Ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, ἐπιδιώκουμε καὶ ἀποκτοῦμε τὴν ἡδονή!!!
Αὐτὸ δῆλα δὴ μᾶς μετατρέπει αὐτομάτως, βάσει τῆς ἀριστοτελικῆς λογικῆς, κι ἐφ΄ ὅσον παραβιάζουμε τὰ ὅρια, ἤ σὲ παιδιὰ ἤ σὲ θηρία καὶ καὶ στὰ δύο… συνδυαστικά!!!

Ἡδονὴ χρειαζόμαστε καὶ λαμβάνουμε ἀπὸ τὰ πάντα.
Ἀπὸ τὴν τροφή, ἀπὸ τὴν διασκέδασιν, ἀπὸ τοὺς ὅποιους ἐθισμούς μας, ἀπὸ τὴν ἐρωτική μας ζωή, ἀπὸ τὴν καταναλωτικότητα, ἀπὸ τὴν συγκέντρωσιν ἀγαθῶν, ἀπὸ τὰ ἀκούσματα, ἀπὸ τὰ …ὀφθαλμόλουτρα… Ἀκόμη κι ἀπὸ τὸ διάβασμα καὶ τὴν μελέτη.
Οἱ διαβαθμίσεις βέβαια τῆς ἡδονῆς ποικίλουν, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν μειώνει τὴν ἔντασίν της καὶ τὴν ἀνάγκην της.
Κι ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ ἡ ἡδονὴ στὴν ζωή μας, τότε ποιός ὁ λόγος νά ὑπάρχουμε;

Τί ἐννοεῖ λοιπόν ὁ παπποῦς μέ αὐτά του τά συμπεράσματα…;;;
Τὸ αὐτονόητον ἐννοεῖ…
Ἡ ἐρωτικὴ ζωή, γιὰ παράδειγμα, μπορεῖ νὰ εἶναι πηγὴ ἡδονῆς, ὅταν ἀναπτύσσεται σὲ ἕνα σταθερὸ περιβάλλον καὶ εὐτυχῶς, ἀναλόγως πάντα τῆς σχέσεως, νὰ ἔχει ἀνοδικὲς διαβαθμίσεις… Ἡ ἐρωτικὴ ὅμως ζωὴ ὅταν δὲν ἀναπτύσσεται σὲ σταθερὸ περιβάλλον,  τότε δὲν ἔχει τὴν συναισθηματικὴ κάλυψιν ποὺ προσφέρει ἕνας μόνιμος ἐρωτικὸς σύντροφος, μὲ ἀποτέλεσμα τὸ ἄτομο νὰ ἀποζητᾷ ὅλο καὶ πιὸ ἰσχυρὲς συγκινήσεις, πρὸ κειμένου νὰ μειώσῃ ἤ καὶ νὰ ἐξαφανίσῃ τὴν ὅποιαν ἀνάγκη του γιὰ τὸ συναίσθημα καὶ τελικῶς καταντᾷ θηρίον.
Κι ἐκεῖ ἀκριβῶς ὑπεισέρχεται τὸ μέτρον καὶ ἡ ἐγκράτεια. Εἶναι πράγματι πολὺ σπουδαῖον τὸ νὰ μπορῇ κάποιος νὰ παραμένῃ ἐγκρατής… (Κι ὄχι, δὲν ἀναφέρομαι στὸ ζήτημα μὲ τὴν …θεοκρατική του ἀντίληψιν καὶ μὲ πουριτανικὲς ὀπτικές!!!)

Τὰ ὅσα ὅμως ἀφοροῦν στὴν ἐρωτική μας ζωή, ἀφοροῦν καὶ στὶς διατροφικές μας συνήθειες, καὶ στὶς σχέσεις μας μὲ τοὺς ἄλλος καὶ στὴν διαχείρισιν τοῦ χρήματος καὶ στὴν καταναλωτικότητα καὶ στὰ πάντα…
Ἡ ἐγκράτεια, ποὺ σαφῶς δηλώνει αὐτοσεβασμό, παραμένει πάντα ὁ χρυσὸς κανὼν τοῦ μέτρου. Τοῦ μέσου. Τὰ ὅρια δεν τὰ θέτουν ἄλλοι. Ἐγὼ τὰ θέτω!!!
Εἶναι πολὺ εὐχάριστο νὰ καταναλώνω σοκολάτες, γιὰ παράδειγμα, ἀλλά πόσο καλό μοῦ κάνει κάτι τέτοιο συνολικῶς στήν ὑγεία μου;
Εἶναι πολὺ χαλαρωτικὸ τὸ νὰ βλέπω γιὰ ὧρες τηλεόρασιν, ἀλλά συνολικῶς πόσο μέ βοηθᾷ στό νά σκέπτομαι;
Εἶναι πολὺ διασκεδαστικὸ τὸ νὰ παίζω παιχνίδια, τυχερὰ καὶ μή, ἀλλά πόσο μέ βελτιώνει σάν προσωπικότητα;

Ὅλα θὰ τὰ κάνουμε. Ὅλα θὰ τὰ γευθοῦμε… Ὅλα θὰ τὰ δοκιμάσουμε… Ἡ ἀρχὴ ὅμως πάντα πρέπει νὰ μπαίνῃ στὴν …ἀρχή!!! Τὸ ὅριον ἐμεῖς τὸ θέτουμε, ὄχι ἐξωτερικοὶ παράγοντες. Τὸ ποιὸ θὰ εἶναι τὸ ὅριον ὅμως ἐξαρτᾶται σαφὼς πάντα κι ἀπὸ τοὺς ἐξωτερικοὺς παράγοντες καὶ τὶς ἐκάστοτε κοινωνικὲς συνθῆκες, ἀλλὰ ὁπωσδήποτε τὸ προσωπικό μας κριτήριον παραμένει πάντα ἀσφαλὴς δείκτης. Κι ὅταν ἀναφέρομαι στὸ προσωπικὸν κριτήριον δὲν ἐννοῶ τὸ δικαίωμά στὴν λήψιν ἡδονῆς ἀκρίτως ἀλλὰ τὸ δικαίωμά μας στὴν λήψιν ἡδονῆς ἐπιλεκτικῶς καὶ βάσει ΜΟΝΟΝ τῶν πραγματικῶν ἀναγκῶν μας… Καὶ φυσικὰ ὄχι βάσει ξένων ἐρεθισμάτων καὶ προτύπων.

Ὅλα χρειάζονται… Ὅλα… Καὶ τὰ χαλαρωτικὰ καὶ τὰ διασκεδιαστικὰ καὶ τὰ εὐχάριστα καὶ τὰ εὔγευστα καὶ τὰ ἐπικίνδυνα καὶ τὰ συγκινητικά… Σέ τί βαθμό ὅμως; Καί ποιός εἶναι καλλίτερος νά τό κρίνῃ αὐτό ἐκτός ἀπό ἐμᾶς;

Φιλονόη.

Υ.Γ.1. Σεξισμός… Ἡ ἀσθένεια τῆς ἐποχῆς μας… Ὑπερκαταναλωτικότης… Κι αὐτὴ ἀσθένεια εἶναι… Ταχυφαγία… Φυγοπονία… Τεχνολογία…  Εὐκολία… Ποῦ ἡ ἀνάγκη τῆς δημιουργίας; Ποῦ τό δημιούργημα; Ποῦ ἡ ἀπόλαυσις πού πηγάζει ἀπό τό ἔργο;

Υ.Γ.2. Ἐὰν ὅμως ἐμεῖς εἴμαστε ἄτομα ποὺ γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ διαβιώσουν ἐπιλέγουν τὴν ἡδονή, σὲ ὅλο καὶ μεγαλύτερες ποσότητες, πρὸ κειμένου νὰ καλύπτονται οἱ προσωπικές μας ἐλλείψεις, τότε ποιά ἡ διαφορά μας ἀπό τά νήπια καί τά θηρία; Ἔ;

Πάντως, γιὰ κάθε ἐνδεχόμενον, ἀναφορικῶς μὲ τὸ μέτρον, διαβάστε κι αὐτό:

Καλλιτέχνης ἤ ἀνισόρροπος;

φωτογραφία καὶ φωτογραφία