Πρὶν δύο ἡμέρες εἶχα γράψει γιὰ τὸν ἠλεκτρολόγο τῆς ΔΕΗ ποὺ εἶχε ἔλθει νὰ μοῦ φτιάξῃ μίαν βλάβη…
«Νὰ γυρίσῃ ἁπλᾶ τὸν διακόπτη στὸ ρολόι ποὺ δὲν ἔχω πρόσβασι ἐγώ»…  καὶ ποὺ ἐπερίμενε φιλοδώρημα ἀπὸ ἐμένα, τὸ ὁποῖο ποτὲ δὲν πῆρε διότι, ὑποθέτω, τοῦ φθάνουν τὰ 1500-2000 καὶ τὸ ἐφ’ ἅπαξ.

Σήμερα ἐκάλεσα τεχνικὴ ἑταιρεία νὰ μοῦ στείλῃ δικό της ἠλεκτρολόγο νὰ μοῦ ἀλλάξῃι καμένα ντουὶ καὶ λάμπες.
Ἐνα εὐγενέστατο παλληκάρι στὴν ἡλικία μου. Πιάνουμε κουβέντα καὶ ἀκούω τὰ ἑξῆς.
«Δὲν ἔχω ὧρες…. δὲν ἔχω ἡμέρες… Εἴμαστε διαθέσιμοι 24/7 – 356/12
Παίρνω τὸν ἴδιο μισθὸ ποὺ ἔπαιρνα πρὶν 15 χρόνια καὶ λέω καὶ εὐχαριστῶ ποὺ ἐργάζομαι.
Εἶμαι νυμφευμένος καὶ ἔχω καὶ σκυλάκι ἐπίσης…
Ἂν καμμιὰ φορὰ πάω σὲ πελάτη καὶ δὲν μὲ πληρώσῃ -ναὶ ὑπάρχουν καὶ τέτοιοι μαλάκες-  ἀναγκάζομαι νὰ τὰ βάζω ἀπὸ τὴ τσέπη μου, διότι χρεώνομαι ὑλικὰ ἀπὸ τὴν ἑταιρεία»…

Tελειώνει τὴν ἐργασία του καὶ παράλληλα μοῦ φτιάχνει καὶ κάτι ἄλλο ποὺ δὲν τοῦ εἶχα πεί.
«Τί σοῦ χρωστῶ φίλε μου;» τοῦ λέω.
«32 εὐρῶ» μου ἀπαντάει.
«Πᾶρε 50 καὶ βᾶλε τα στὴν τσέπη σου τὰ παραπάνω….»
«Μὰ εἶναι πολλά…» συνεχίζει.
«Εἶναι ὅσα πρέπει…καὶ γιὰ δῶρο, πᾶρε καὶ δέκα κονσέρβες ποὺ ἔχω γιὰ τὸ σκυλάκι σου…» 

Τὸ χαμόγελο καὶ οἱ εὐχαριστίες ποὺ μοῦ ἔδωσε, μοῦ ἔδωσαν φῶς στὴν ψυχή μου.
Ἀνταμοίβω μόνο ὅσους εἶναι ταπεινοὶ καὶ ἔντιμοι!
Ὀπως μοῦ κάνουν καὶ ἐμένα.
Οἱ ὑπόλοιποι…..Καλό θὰ εἶναι νὰ μὴ περιμένουν τὸ μάννα ἐξ ουρανοῦ!

Ζήσης Δούκας

φωτογραφία