Ἀπάντησις στοὺς διαστρεβλωτὲς τῆς ἱστορίας μας – Ἀρβανίτες.

Πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 3 Μαΐου  2014 η ομιλία του κ. Νικόλαου Μπάτσου στο Μαυρομμάτι Βοιωτίας.

     Στην ομιλία του  αλλά και στην συζήτηση που ακολούθησε ο κ. Μπάτσος διηγήθηκε την πορεία των Ελλήνων Αρβανιτών στην ιστορία από την αρχαιότητα έως σήμερα όπως αυτή περιγράφεται από τους  αρχαίους συγγραφείς αλλά και από τα αρχεία του ΓΕΣ/ΔΙΣ  (Γενικό Επιτελείο Στρατού/Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού).

Σωτηρία

  Γράφει ὁ Νίκος Μπάτσος

 ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ

ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ

Ομιλία του Νίκου Α. Μπάτσου ιστορικού ερευνητή και συγγραφέα στο Μαυρομμάτι Βοιωτίας

  Κυρίες και κύριοι σας ευχαριστώ που με καλέσατε στο χωριό σας.

  Σήμερα δεν ήρθα να σας πω τη δική μου άποψη ή κάποια θεωρία μου για την καταγωγή των Ελλήνων Αρβανιτών, αλλά με οδηγό τις αδιάψευστες ιστορικές πηγές θα ταξιδέψουμε μαζί στα μονοπάτια της ιστορίας των αρχαίων προγόνων και των αρχαίων συγγραφέων που θα μας αποδείξουν ότι οι ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ είναι μόνο ΕΛΛΗΝΕΣ.

Όπως κάθε Αρβανίτης έτσι και εγώ πριν μερικά χρόνια ένοιωθα τύψεις και ενοχή για την καταγωγή μου, ακούγοντας τα ψέμματα και την παράφραση. που διέδιδαν και διαδίδουν μερικοί, ότι οι Αρβανίτες είναι Αλβανοί, ότι  οι αρχαίοι Έλληνες πέθαναν ΟΛΟΙ από λοιμό και ότι ήρθαν οι Αλβανοί, Σλαύοι , Γότθοι, Άραβες και έκτισαν χωριά πάνω στους τάφους των αρχαίων προγόνων μας.

 Μετά από αυτά έκανα μια έρευνα που κράτησε  τέσσερα χρόνια και τον Απρίλιο του 2011 εξέδωσα το βιβλίο μου

«ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΔΥΟ ΛΑΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ»

«Η ΑΡΒΩΝΙΤΙΚΗ  Ή ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ, ΑΛΛΑ ΤΩΝ ΜΑΚΡΙΝΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ ΤΩΝ ΠΕΛΑΣΓΩΝ»

Είναι ένα βιβλίο που καταγράφει την πορεία των Αρβανιτών μέσα στον χρόνο, από την εποχή των Πελασγών μέχρι την επανάσταση του 1821.

Πολλοί αναγνώστες  μου με έχουν συγχαρεί για αυτό το κομμάτι της ιστορίας του βιβλίου μου.

  Ένας από τους αναγνώστες  του βιβλίου  ήταν και ο συμπατριώτης σας Βοιωτός Σεβασμιότατος  Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος  Ιερώνυμος Β΄, ο οποίος εκτός τα ιερατικά έχει σπουδάσει Ιστορία και Αρχαιολογία, μου έστειλε συγχαρητήρια επιστολή για την εμπεριστατωμένη έρευνα και πολλές ευχές.

  Τα ιστορικά γεγονότα που περιέχονται στο βιβλίο μου είναι γραμμένα με κάθε λεπτομέρεια στα αρχεία του ΓΕΣ/ΔΙΣ  (Γενικό Επιτελείο Στρατού/Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού) για τους πολέμους μεταξύ Αλβανών και Αρβανιτών της Β. Ηπείρου, για τις Ελληνίδες Αρβανίτισσες , Βορειοηπειρώτισσες του 1914, που αντιμετώπισαν μόνες τους με τα όπλα, τους Αλβανούς μακελάρηδες του Ιζά Μπολετίν.

  Βέβαια εμείς σήμερα δεν έχουμε τίποτα με τους σημερινούς Αλβανούς και οικονομικούς μετανάστες, που ήρθαν για ένα κομμάτι ψωμί στην Ελλάδα, αλλά η  Ιστορία δεν πρέπει να ξεχνιέται, γιατί έχει γραφεί με αίμα. Το πρόβλημα είναι με τους δικούς μας  «Έλληνες» παραφραστές, που μιλούν για μειονότητες αλβανικές στην Ελλάδα. Έτσι έχουμε φτάσει στο σημείο, όπου θα πρέπει να δίνονται απαντήσεις και στα πλέον αυτονόητα, όπως για το εάν οι Αρβανίτες  είναι Έλληνες. Αλλά η προπαγάνδα όταν μένει αναπάντητη και ατιμώρητη ισχυροποιείται στο νου του απλού πολίτη ως απόλυτη αλήθεια.

 Γι’ αυτό καλό θα είναι από το επίσημο κράτος να μπει ένα τέλος με τους Αρβανίτες και τους παραφραστές, ένα θέμα που έρπει καιρό τώρα στα χωριά μας και στο διαδίκτυο, γιατί το Ίντερνετ και μορφώνει αλλά και «παραμορφώνει».

  Σε αυτήν την προπαγάνδα συμμετέχουν όχι μόνο ξένοι πράκτορες Αλβανοί, Σκοπιανοί, Τούρκοι, αλλά και δικοί μας Έλληνες πράκτορες και παραφραστές της ιστορίας μας. Εγώ θα τους ονομάσω Σύγχρονους Φαλμεράιερ.

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΦΑΛΜΕΡΑΙΕΡ

Ποιος όμως ήταν ο Φαλμεράιερ;

  Ο Φαλμεράιερ ήταν Γερμανός και συγκεκριμένα Αυστριακός, κατ’ άλλους πράκτορας, βαθειά πολιτικοποιημένος και κατ’ άλλους περιηγητής, φοβούμενος την επέκταση των Ρώσσων, δεν ήθελε να διασπασθεί η Οθωμανική αυτοκρατορία. Ο μόνος τρόπος για να υπερασπιστεί την ακεραιότητα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν να υπονομεύσει το έντονο φιλελληνικό κλίμα που υπήρχε στην Ευρώπη, να αμφισβητηθεί η ελληνικότητα των αγωνιστών του 1821 και να καλλιεργηθούν τα αντισλαυικά αισθήματα των Ευρωπαίων. Οι Ευρωπαίοι έβλεπαν με μεγάλη συμπάθεια τον πολύπαθο Ελληνικό λαό κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1821,  ενώ τα φρικιαστικά εγκλήματα  των Τούρκων όπως  η σφαγή της Χίου, η καταστροφή των Ψαρών κ.τ.λ. είχαν προκαλέσει αλγεινή εντύπωση στην Ευρώπη.

Για τον λόγο αυτό το 1830 ο Φαλμεράιερ έγραψε και δημοσίευσε ότι:

«Οι σημερινοί Έλληνες δεν είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, ούτε μια σταγόνα αίμα δεν ρέει στις φλέβες τους από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, ότι ερημώθηκε ο τόπος, ότι πέθαναν όλοι οι αρχαίοι Έλληνες και τώρα η Ελλάδα κατοικείται από Σλάυους και Αλβανούς».

«Μιά τρομερή καταιγίδα διασκορπίσεως στην πιο  απόμακρη γωνιά της Πελοποννήσου από μιά νεά φυλή συγγενή προς την μεγάλη φυλή των Σλαύων. Οι ΣκύθεςΣλαῦοι, οι ΙλλυριοίΑρβανίτες, οι συγγενικοί με τους Σέρβους και τους Βουλγάρους λαοί, είναι εκείνοι που τώρα ονομάζουμε Έλληνες. Ένας λαός με σλαυικά χαρακτηριστικά, τοξοειδείς βλεφαρίδες και σκληρά χαρακτηριστικά Αλβανών βοσκών του βουνού, που φυσικά δεν προέρχεται από το αίμα του Νάρκισου, του Αλκιβιάδη και του Αντίνοου».

 

Ο  Φαλμεράιερ έφερε μεγάλη αναστάτωση στην Ευρώπη.

  • Οι φοιτητές τον αποδοκίμαζαν στους δρόμους.
  • Ο κόσμος των εχλεύαζε.
  • Οι εφημερίδες της Ευρώπης έγραφαν γελοιογραφίες εναντίον του.
  • Η επετηρίδα επιστημονικής επιτροπής του Βερολίνου κατεδίκασε τον Φαλμεράιερ για διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας.
  • Πρώτος ο αρχαιολόγος Πιττάκης κατήγγειλε τον Φαλμεράιερ ότι είχε πλαστογραφήσει τα Αθηναϊκά χειρόγραφα που του είχε δώσει  ο ίδιος.
  • Ο Παπαρρηγόπουλος στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» απέρριψε την θεωρία Φαλμεράιερ.
  • Οι διάσημοι ιστορικοί και καθηγητές Πανεπιστημίου Σπύρος Λάμπρου, Τάσος Νερούτσος και Κ. Σάθας 1862-1892, επιβεβαίωσαν στις διατριβές τους την βασική πλαστογραφία του Φαλμεράιερ.

 

Τον Φαλμεράιερ τον καταδίκασε όλη η Ευρώπη. Τους δικούς μας Έλληνες, σύγχρονους Φαλμεράιερ, που έρχονται στα χωριά μας και μας λένε αυτά που έλεγε κι εκείνος, για να υπερασπιστεί την Οθωμανική Αυτοκρατορία…

 ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ;

 

ΑΡΧΙΚΗ ΚΟΙΤΙΔΑ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ

ΚΑΥΚΑΣΟΣ –ΚΑΣΠΙΑ

  Πριν προχωρήσουμε στην καταγωγή Αρβανιτών και επειδή μερικοί θέλουν τους Αλβανούς στην Ευρώπη από αρχαιοτάτων χρόνων, για να στηρίξουν τα σκοτεινά ανθελληνικά σχέδιά τους, θα αποδείξουμε με 7 αδιάψευστες πηγές, οι οποίες τοποθετούν την Αλβανία δίπλα στην Κασπία θάλασσα  και τον Καύκασο, το σημερινό Νταγεστάν.

  1. ΣΤΡΑΒΩΝ  ΣΤ 211: Περιγράφει την Αλβανία ως αποτελούμενη Νότια από την κοιλάδα του ποταμού Κύρου που έχει στην Ανατολή την Κασπία και στα Δυτικά συνορεύει με την Ιβηρία, την σημερινή Γεωργία. (Στράβωνας 67 π.Χ. – 23 μ.Χ.)
  2. ΑΡΡΙΑΝΟΣ «Αλεξάνδρου Ανάβασις»: «Ως δε ομού τα στρατότεδα εγίγνετο ώφθη Δαρείος και αμφ’ αυτόν οι τε μηλοφόροι Πέρσαι και Ινδοί και Αλβανοί και Κάρες οι ανάσπαστοι και οι Μάρδοι τοξότες κατ’ αυτόν Αλέξανδον  τεταγμένοι και την ίλην την Βασιλικήν». Μετάφραση : «Στη μεγάλη μάχη παρά τα Γαυγάμηλα και τα Άρβηλα ο Δαρείος εκτός τους Πέρσες είχε και πολεμιστές από γειτονικούς λαούς όπως Ινδοί, Κάρες, Μάρδοι και Αλβανοί που ήταν παραταγμένοι απέναντι στον Αλέξανδρο και το βασιλικό ιππικό του».
  3. Χάρτης του Πτολεμαίου: Ο γνωστός αρχαίος χάρτης του Πτολεμαίου παρουσιάζει την ΑΛΒΑΝΙΑ στον Καύκασο.
  4. Απίου Μιθριδάτου 103 Δίων.Κας. 36,37 : Βασιλέας οροίζην ή οροίσων εν τω καυκάσω Αλβανών πολεμίσαντα κατά του ρωμαίου στρατηγού Πομπηίου εις εν Ασία εκστρατείαν και νικηθέντες υπ’ αυτόν οι Αλβανοί ευρέθησαν σε αρχέγονον κατάστασιν, έχοντες ακόμη ξύλινα άροτρα, τελούντες ανθρωποθυσίες, μη αριθμούντες υπέρ τα εκατό και νομαδικώς ζώντες, εμβάλλει την περί αρχικής αυτών παρά τω Καυκάσω κοιτίδος.
  5. Αρριανός το 134 μ.Χ.: Όταν ήταν διοικητής στην περιοχή της Αρμενίας εδέχθη επίθεση από τους Αλβανούς του Καυκάσου. Ο Αρριανός τους νίκησε και έγραψε αργότερα τα Αλβανικά αλλά δεν διεσώθησαν.
  6. Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου: Ονομάζει τους Αλβανούς ως: «μια φυλή του Καυκάσου».
  7. Ιάκωβος Θωμόπουλος ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ τόμος 1 σελίς ιγ’: «Από Καυκάσου ένθα οι Αλβανοί».

Ποιόν λοιπόν θα πιστέψουμε; Τους αρχαίους συγγραφείς, που τους ασπάζεται όλοι η υφήλιος, οι οποίοι με τόση σαφήνεια μας καθορίζουν ότι οι Αλβανοί ήσαν στην Κασπία, όταν οι Έλληνες Αρβανίτες Πελασγοί μιλούσαν τα Αρβανίτικα στην Ιλλυρία και Ήπειρο ή τον κάθε αγύρτη περιηγητή που πέρασε από την χώρα μας, που άλλοι ήσαν κλέφτες και αρχαιοκάπηλοι, σαν τον Έλγιν που έκλεψε τα γλυπτά του Παρθενώνα  και άλλοι πλαστογράφοι σαν τον Φαλμεράιερ.

Επομένως καμμία σχέση Αλβανών- Ασιατών και Ελλήνων Αρβανιτών Ευρωπαίων.

ΠΩΣ ΗΡΘΑΝ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΣΠΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

  Οι Αλβανοί ήρθαν στην Ανατολική Ευρώπη με τους Μογγόλους του Τζέκινς Χαν, με τους Άβαρους και με του Τούρκους αργότερα, όταν υποχρεώθηκαν να ακολουθήσουν σαν βοηθητικοί στα στρατεύματά τους.

  Στην Ιλλυρία εμφανίσθησαν οι Αλβανοί τον 10ο με 11ο αιώνα μ.Χ.

  Η κόρη του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Αλέξιου του Κομνηνού, Άννα Κομνηνή ιστορικός 1083-1153 μ.Χ, στο βιβλίο της «ΑΛΕΞΙΑΣ» αναφέρει ότι πριν τον 10ο αι.μ.Χ. δεν υπήρχαν Αλβανοί στην Ιλλυρία και την Ήπειρο και η λέξη Αλβανοί ήταν άγνωστη, εκεί ζούσαν από τα αρχαία χρόνια μόνο έλληνες Αρβωνίτες  που πήραν το όνομα από την αρχαία πόλη Αρβών που βρισκόταν μεταξύ Επιδάμνου (Δυράχειο) και λίμνης Οχρίδος.

  Οι Αλβανοί ήρθαν πρώτα στο Κόσοβο, Β. Ιλλυρία και σιγά-σιγά δίπλα στους κατακτητές απώθησαν τους Έλληνες Αρβανίτες, και με την βοήθεια Τούρκων, Ιταλών και Αυστριακών που είχαν (και έχουν) συμφέροντα στην Αδριατική, το 1920 με εντολή των Μεγάλων Δυνάμεων πήραν όλη την Ιλλυρία και την Ήπειρο που ήσαν ελληνικές επαρχίες και  σχημάτισαν το Αλβανικό κράτος.

  • Ο ιστορικός Σάθας και ο Πουκεβίλ παραδέχονται ότι οι Αλβανοί δεν είναι Άβαροι.
  • Ο Λαόνικος Χαλκοκονδύλης, ισχυρίζεται ότι οι Αλβανοί δεν είναι Ιλλυριοί και ότι οι Ιλλυριοί είναι Έλληνες Μακεδόνες.

ΠΩΣ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΟΜΙΛΟΥΝ ΓΛΩΣΣΑ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ

ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΩΝ

  Οι Αλβανοί που ήρθαν από τον Καύκασο και την Κασπία ούτε συγκεκριμένη γλώσσα είχαν ούτε γραφή. Από τους Έλληνες Αρβανίτες πήραν την γλώσσα την Αρβανίτικη την Πελασγική και από τους Ιταλούς την γραφή την Λατινική μόλις το 1920 , όταν η Αλβανία έγινε κράτος.

  Για τους Ιλλυριούς και τους Ηπειρώτες γράφει ο ΣΤΡΑΒΩΝΑΣ ότι: «ήσαν συγγενείς με τους Μακεδόνες, είχαν τα ίδια έθιμα, φορούσαν την ίδια χλαμύδα και ομιλούσαν δύο γλώσσες».

ΣΤΡΑΒΩΝΑΣ  ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ κεφ. 326-327: «Οἱ μὲν πλησιάζουτες τοῖς Μακεδόσοι. Ἀναμέμικται τοῖς Ἰλλυριοὶς ἔνιοι δὲ καὶ σύμπασαν μέχρι Κορκύρας Μακεδονία προσαγορεύουσι, αἰτιολογοῦντες ἅμα ὅ,τι καὶ κουρᾷ καὶ διαλέκτῳ καὶ χλαμύδι καὶ ἄλλοις τοιούτως χρῶνται παραπλησίως ἔνιοι δὲ καὶ δίγλωττοι εἰσί».

  Ο Στράβωνας έζησε από το 67 π.Χ. – 23 μ.Χ. και τότε οι Ιλλυριοί και Ηπειρώτες μιλούσαν τα Αρβανίτικα πελασγικά και τα ελληνικά (δίγλωττοι εισί) και οι Αλβανοί δεν είχαν έρθει ακόμη στην Ευρώπη.

  ΠΟΙΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΘΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ; Τους αρχαίους συγγραφείς όπως ο ΣΤΡΑΒΩΝΑΣ ή τον κάθε καιροσκόπο που διαδίδει ότι οι Ιλλυριοί είναι Αλβανοί;

Επομένως οι Αλβανοί πήραν τα Αρβανίτικα από τους Έλληνες  και όχι οι Έλληνες από τους Αλβανούς.

ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΡΒΩΝΙΤΩΝ  Ή ΑΡΒΑΝΙΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΛΑΣΓΟΥΣ

  Οι αρχαίοι Έλληνες των μυκηναϊκών χρόνων αλλά και των κλασικών καυχώνται να λένε ότι ήσαν απόγονοι των πελασγών, ο Αχιλλέας στην Τροία στις επικλήσεις του προς τον Δία λέει: «Ὤ Ζεὺ Δωδωναίε Πελασγικέ…….».

  Η πανάρχαια αυτή φυλή των Πελασγών, που πρώτοι κατοίκησαν την Ελληνική Χερσόνησο, άρχιζε από τον Δούναβι μέχρι την Κρήτη και από την Μ. Ασία και Κύπρο μέχρι την Αδριατική και όλα αυτά κατά την 4η χιλιετία π.Χ.

  1. Ο Θουκυδίδης λέει για τους Πελασγούς: «Οι Ιλλυριοί είναι λαός ομογενής με τον ελληνικό γιατί οι δύο κατάγονται από την ίδια εθνολογική ρίζα των Πελασγών».
  2. Ο Στράβωνας για τους Πελασγούς: «Ἐπεπόλασαν κατὰ πάσαν τὴν Ἑλλάδα».
  3. Αισχύλος: «Πελασγοὶ τῶν τὲ περαιβὴν χθόνα Πίνδου τὲ τάπε κεῖνα Παιόνων Πέλλας ὅρη τε δωδωναία».
  4. Γενικότερα για την ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ της Ιλλυρίας και της Ηπείρου έχουν γράψει οι: Ηρόδοτος, Πίνδαρος, Θεόπομπος, Αισχύλος, Πλίνιος, Θουκυδίδης, Πολύβιος.

Ποιος μπορεί να απορρίψει τους μεγάλους αυτούς συγγραφείς που ασπάζεται όλος ο κόσμος;

Τα νέα παιδιά που δεν έχουν διαβάσει ιστορικά βιβλία και μπαίνουν στο ίντερνετ μπορούν εύκολα να παρασυρθούν από τους διαστρεβλωτές της ιστορίας μας.

  Τα πανάρχαια πελασγικά σημερινά αρβανίτικα ομιλούνται γύρω από την Αθήνα από το 3.500 π.Χ. μέχρι τον 4ο – 5ο αι. π.Χ. μας αναφέρει ο Ηρόδοτος ο οποίος για να επαινέσει του Αθηναίους που ήταν  Ίωνες έλεγε ότι οι Πελασγοί, που κατοικούσαν γύρω από την Αθήνα και όλη την Αττική,  ομιλούν γλώσσα δυσνόητη και λίγο βαρβαρική, επειδή είχε πολλά σύμφωνα σαν τα σημερινά αρβανίτικα, ενώ η ιωνική διάλεκτος ήταν γλώσσα εξευγενισμένη.

  Υπήρξαν και διαμάχες μεταξύ Πελασγών και Αθηναίων. Αναφέρεται στην αρχαία ελληνική γραμματεία ότι οι Αθηναίοι απώθησαν τους Πελασγούς προς τον Υμηττό και οι πελασγοί απήγαγαν δύο ιέριες Αθηναίες από τον Ναό της Αρτέμιδος στην Βραυρώνα (Μεσόγεια).

Σήμερα σε όλη την Αττική, γύρω από την Αθήνα, ομιλούν εκτός από Ελληνικά και την Αρβανίτικη πελασγική διάλεκτο.

  Στην κεντρική και Ν. Ελλάδα η πελασγική χάθηκε, κάτω από την επίδραση τῆς Αιολικής, τῆς Αχαϊκής και τῆς Δωρικής διαλέκτου και όλα αυτά τα Ελληνικά φύλα Πελασγοί, Αρβανίτες, Αιολείς, Αχαιοί, Μυκηναίοι, Δωριείς, Ίωνες, Λέλεγες, Μηνωΐτες  αποτελούν τους σημερινούς Έλληνες.

Πως όμως επέστρεψε η πελασγική σαν Αρβανίτικη, στις κοιτίδες της στην κεντρική και νότια Ελλάδα , στην Αττική, στην Βοιωτία, στην Λοκρίδα, στήν Πελοπόννησο;

  Μετά από χιλιάδες χρόνια η πανάρχαια πελασγική, που τώρα λέγεται Αρβανίτικη, αλλοιωμένη από τον χρόνο, την φέρνουν οι Ιλλυριοί και οι Ηπειρώτες, οι οποίοι κάτω από την πίεση και την βιαιότητα ξένων φύλων Σλαύων, του Στεφάνου Δουσάν, Βουλγάρων του Συμεών, Αλβανών και Τούρκων αναγκάσθηκαν να μετακομίσουν τον 14ο και 15ο αιώνα μ.Χ. και να έρθουν στα χωριά μας, δίπλα στους παλιούς κατοίκους με το όνομα Αρβανίτες και για βιοποριστικούς λόγους έγιναν μισθοφόροι των Φράγκων και των Καταλανών,  για να φυλάγουν τα περάσματα προς Θήβα και προς Αθήνα, από ληστρικές επιδρομές.

ΠΩΣ ΟΙ ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΟΝΟΜΑΣΘΗΚΑΝ

ΑΡΒΩΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ

  Την ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ της Ιλλυρίας και της Ηπείρου εκτός των συγγραφέων μας το μαρτυρούν οι αρχαίες Ελληνικές πόλεις που είναι διάσπαρτες από τον βορρά μέχρι τον νότο.
Αναφέρουμε μερικές απ’ αυτές αρχίζοντας από το Β.Δ. μέρος της Ιλλυρίας: Αντίβαρις, Αλέσιον που σήμερα οι Αλβανοί το λένε Λέζα, η αρχαία Κρόια σήμερα την λένε Κρούγια, η Ίσμι το αρχαίο ελληνικό λιμάνι της Αδριατικής, η Επίδαμνος που σήμερα λέγεται Δυράχειο, η Απολλωνία, το Αρβών που οι Αλβανοί το είπαν Άλβανο, η Όπαρις, το Κόδριον, η Αντιπάτρεια, η λεηλατημένη Μοσχόπολη, η Βαυτία (Κορυτσά), ο Αυλώνας, η Κάννινα, ο Μύρικας, η Αμαντία, η Παλαίστη. Οι Αλβανοί την Παλιάσα και θρυλική Χίμαιρα ή Χιμάρα, την πατρίδα του Έλληνα Αρβανίτη Σπυρομίλιου, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των Αλβανών, και ο οποίος έσωσε τον ελληνικό πληθυσμό της Β. Ηπείρου από τις σφαγές των Αλβανών το 1914 (ΓΕΣ/ΔΙΣ).

  Η Αντιγόνεια κοντά στο σημερινό Αργυρόκαστρο, πατρίδα του Βασιλιά Πύρρου, πήρε το όνομα από την γυναίκα του Πύρρου, την ωραιοτάτη Αντιγόνη, κόρη ευγενών Μακεδόνων Φιλλίπου και Βερινίκης.

  Μόνο από τα ονόματα καταλαβαίνεται ότι εδώ ζούσαν μόνον Έλληνες, όμως το αποδεικνύουν και οι ανασκαφές που γίνονται από ξένες αλλά και ελληνικές αρχαιολογικές αποστολές. Στην Αντιγόνεια βρέθηκε ο κεντρικός δρόμος της πόλης και το αρχαίο θέατρο.

  Μια λοιπόν από αυτές τις πόλεις έμελε να δώσει το όνομά της στους Αρβανίτες, η πόλη Αρβών.

Από την πόλη αυτή μας αναφέρει η Άννα η Κομνηνή, στο βιβλίο της «Αλεξιάς», ότι όλοι οι κάτοικοι της περιοχής ονομάζονταν Αρβωνίτες που μετέπειτα έγινε Αρβανίτες.

Ο Στέφανος Βυζάντιος 5ος μ.Χ. μας αναφέρει: «Ἀρβὼν ἦν Ἰλλυρίοις πόλις, ἧς ὁ κάτοικος Ἀρβωνίτης, τὸ ἐθνικὸν Ἀρβώνιος καὶ Ἀρβωνίτης». Δηλαδή 5 αιώνες πιο μπροστά κατοικούσαν εκεί οι Αρβανίτες και οι διαστρεβλωτές της ιστορίας τους παρουσιάζουν σαν Αλβανούς, ενώ οι Αλβανοί ήρθαν στην Β. Ιλλυρία τον 10ο -11ο αι.μ.Χ.. Οι Αλβανοί πάντα στο πλευρό των εχθρών μας και των κατακτητών Ρωμαίων, Φράγκων, Τούρκων κούρσευαν  τις Ελληνικές πόλεις και τους άλλαζαν τα ονόματα , έτσι η αρχαία Αρβών έγινε Άλβανον και Αλβανούπολη.

   Οι Αλβανοί έκλεβαν, έκαιγαν και έσφαζαν καλυπτόμενοι από τους Τούρκους, που ήσαν ομόθρησκοί τους Μωαμεθανοί. Οι μεγαλύτερες καταστροφές έγιναν το 1770 με τα Ορλωφικά. Τότε λεηλάτησαν την Μοσχόπολη, έσφαξαν όσους μπορούσαν, όσοι πρόλαβαν έφυγαν στην Νότια Ελλάδα και στην Δύση. Μια πόλη 50.000 κατοίκων, με ανεπτυγμένη ταπητουργία, την κατέστρεψαν οι Αλβανοί με την δικαιολογία ότι αρνήθηκαν να εξισλαμισθούν.

  Και ενώ ο Τουρκικός στρατός ήταν απασχολημένος στο ρωσσικό μέτωπο, οι Αλβανοί, με την άδεια του Σουλτάνου, ξεχύθηκαν, όχι μόνο στην Ήπειρο, αλλά  έκαναν επιδρομές σε όλη την Ελλάδα.

Τώρα η αρχαία πόλη Αρβών λέγεται Άλβανον και Αλβανούπολη. Ένα Ρ  και ένα Λ χωρίζει τους δύο λαούς, Ρ Έλληνας Αρβανίτης και Λ  Αλβανός.

  Πολλές φορές όμως αυτήν την περίοδο της τουρκοκρατίας όχι μόνο οι παραφραστές ξένοι αλλά και οι Έλληνες λένε Αρβανίτες και εννοούν Αλβανούς όπως η Δέσπω στο Σούλι λέει «πλάκωσε η Αρβανιτιά» και εννοεί Αλβανιτιά, Αλβανούς του Αλή Πασά, γιατί η Δέσπω και ο Τζαβέλας  ήσαν Έλληνες Αρβανίτες. Το μπέρδεμα γινόταν απ’ αυτόν που έγραφε τα γεγονότα και τις περισσότερες φορές ήταν ξένοι.

  Σήμερα ξέρουμε ακριβώς πότε ήρθαν και πως ήρθαν οι Αρβανίτες στα χωριά μας, και συγκεκριμένα στα χωριά, από νεότερη έρευνα στην Λοκρίδα και στην Βοιωτία, έφθασαν με εντολή του Καταλανού βασιλιά της Αραγωνίας Δον Πέτρου του Δ΄,  ο οποίος διέταξε τον τοποτηρητή του Δουκάτου της Υπάτης (Νέας Πάτρας) RAMONDEVILANOVA, το 1383, να μεταφέρει ένα μικρό αριθμό Αρβανιτών από την Υπάτη και να τους μοιράσει στα χωριά της Λοκρίδας και της Βοιωτίας, για να φυλάνε τα περάσματα προς Θήβα και Αθήνα. Οι παλιοί κάτοικοι τους δέχθηκαν και από αυτούς διαδόθηκαν τα Αρβανίτικα στα χωριά μας.

  Αλλά κατά την τουρκοκρατία, που ήταν πιο εύκολο να μάθεις Αρβανίτικα παρά Ελληνικά, διαδόθηκαν περισσότερο. Σχεδόν όλοι οι οπλαρχηγοί της Επανάστασης μιλούσαν Αρβανίτικα.  Αυτό όμως δεν έπεται ότι όσοι μιλούσαν Αρβανίτικα ήσαν και Αρβανίτες ούτε μπορεί να πει σήμερα ποιος είναι Αρβανίτης και ποιος δεν είναι.

  Η γλώσσα δεν αποτελεί πάντοτε πανάκεια για την καταγωγή κάποιου και θα αναφέρω ένα παράδειγμα: Τους Πομάκους της Θράκης, που ενώ το DNA έδειξε ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Θρακών, λόγω μη προσοχής του Ελληνικού κράτους και λόγω γλώσσας τουρκικής μερικοί δηλώνουν Τούρκοι. Επίσης κατά την τουρκοκρατία με την αμορφωσιά  και με την σύγχυση πολλοί περιηγητές ονόμαζαν τους Αρβανίτες,  λόγω γλώσσας, Αλβανούς, Τόσκιδες, Λιάπηδες, Αρναούτηδες όλες τις φάρες των Αλβανών.

  Οι ίδιοι όμως οι Αρβανίτες δεν έπαυσαν να λένε ότι είναι Έλληνες και Χριστιανοί. Τελειώνοντας με μια σύγχρονη ανθρωπολογική έρευνα του Θεόδωρου Πίτσιου: «Οι Αρβανίτες αποτελούν Αιγιακό πληθυσμό με διαφορετικά μορφολογικά χαρακτηριστικά από τους Αλβανούς».

Αυτή η επιστημονική έρευνα αποδεικνύει πως οι Αρβανίτες είναι μόνο ΕΛΛΗΝΕΣ και δεν έχουν καμία σχέση με τους Αλβανούς.

Σήμερα  διάφοροι γυρολόγοι, δήθεν ιστορικο,ί παπαγαλίζουν την ανθελληνική προπαγάνδα του Φαλμεράιερ, των Αλβανών και των Τούρκων που ονειρεύονται να ξαναστήσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία στα Βαλκάνια.

 Εάν κάποιοι πίστεψαν την θεωρία του Φαλμεράιερ και νιώθουν Αλβανοί, Τούρκοι ή Σλαύοι ας πάνε να ζήσουν στην χώρα από την οποία πιστεύουν ότι προέρχονται  και ας αφήσουν ήσυχους τους Έλληνες Αρβανίτες, γιατί και την ιστορία τους γνωρίζουν και την καταγωγή τους και δεν σκοπεύουν να παραδώσουν ούτε την χώρα τους ούτε την ιστορία τους στα χέρια των

ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΟΥΣ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

10 thoughts on “Ἀπάντησις στοὺς διαστρεβλωτὲς τῆς ἱστορίας μας – Ἀρβανίτες.

  1. Κοντά πόδια σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα γιατί έχουν τόσο πολλοί αρβανίτες και ελάχιστοι από τους υπόλοιπους Έλληνες; Υπάρχει και η θεωρία ότι είναι Φρύγες, ένα επίσης πελασγικό φύλο αλλά καταγόμενο από τη Μικρά Ασία και όχι την Ιλλυρία, και που ίσως αναμίχθηκαν με Μογγόλους γι αυτό και το χαρακτηριστικό των κοντώ ποδιών.

    • Ἀκριβῶς ἐπεὶ δῆ ἀγνοοῦμε τὸ πόσες ἐπιμειξίες ἔγιναν, καθὼς καὶ ποιὲς ἐξ αὐτῶν ὑπερίσχυσαν, ἀλλὰ καὶ τὸ ποιοὶ ἐκ τῶν ἀποτελεσμάτων τους, παρέμειναν ἐδῶ, δὲν μποροῦμε νὰ ποῦμε πολλὰ γιὰ τὸ θέμα ἐμεῖς. Οἱ γενετιστές, ποὺ δὲν μιλοῦν, ἂς τὸ πράξουν.
      Αὐτὸ ὅμως ποὺ ἔχει σημασία εἶναι ἄλλο καὶ ἔχει νὰ κάνῃ πλέον ὄχι τόσο μὲ τὰ ὅποια ἐξωτερικὰ χαρακτηριστικά, ἀλλὰ μὲ τὰ γενετικά, ποὺ ἔχουν μελετηθῆ σὲ βάθος (ἀλλὰ δὲν ἀνακοινώνονται).

      • Έχεις στοιχεία για πιθανά γενετικά χαρακτηριστικά που δεν ανακοινώνονται;

      • Κάποια ναί. Ἐὰν δὲν ὑπάρχουν ὅμως ἐπισήμως ἀποδεκτὲς πηγὲς δὲν εἶναι κι ἀνακοινώσιμα. Ἐπ’ αὐτοῦ, συνήθως, ἐπικρατοῦν φωνὲς ἄσχετες, ποὺ σαφῶς καὶ ἐπιδιώκουν νὰ ἀποσιωπηθοῦν, γιὰ καθαρὰ πολιτικοὺς λόγους.
        Ὡς μὴ γενετιστές, ἐμεῖς ἀδυνατοῦμε νὰ πράξουμε κάτι περισσότερο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἤδη κάνουμε, ἐφ΄ ὅσον εἶναι εὔκολο νὰ λοιδορηθῇ κάποιος, μὲ ἀστεία προσχήματα, ἐὰν ἐνοχλῇ τὴν γενικὴ πολιτικὴ γραμμή.
        Ἐν τούτοις κάθε φορὰ ποὺ κάτι ἐπισήμως ἀνακοινώνεται, σαφῶς καὶ τὸ χρησιμοποιοῦμε.
        (Καί, σοῦ δηλώνω δημοσίως πὼς δὲν εἶναι ὁ φόβος ποὺ μᾶς κρατᾶ ἀλλὰ τὸ «κοινῶς ἀποδεκτόν». Αὐτὸ κι ἐὰν εἶναι πρόβλημα…!!!)

      • Ξερει κανένας από που ήρθαν οι Αρβανιτες;;;
        Τα ετσι αόριστα ”’Απο την Αλβανία”’
        ειναι απλά γενικότητες που συσκοτιζουν την υπόθεση.

        Η ελληνική τους συνείδηση οφείλεται στην καταγωγηή τους.
        Από τα παράλια της Αλβανίας ήρθαν και μερικώς την ενδοχώρα αυτών
        .Εκει κατοικούσανε Παμπολλοι Ελληνες
        και αρκετοι Ιλλυριοί ,
        από τα Αλεξανδρινά χρόνια και έπειτα.

        Οι απόγονοι τους απλά επέστρεψαν πίσω 1400-1500 χρόνια μετά

      • Γιὰ νὰ κάνουμε ἀναλύσεις ἐπὶ τοῦ ἐν λόγῳ θέματος, καλὸ εἶναι νὰ ἔχουμε ὅλα τὰ στοιχεία γενετικῆς πληροφορίας, τῶν μετακινήσεων, τῶν διαδρομῶν, τῶν συνδέσεων, τῶν ἐπιμειξιῶν, καθὼς φυσικὰ καὶ τῶν ὁποίων συνειδήσεων, ὅταν κι ἐφ΄ ὅσον ὑπάρχουν. Δυστυχῶς ὅλα αὐτὰ ποὺ γράφονται, ἀκόμη κι ἀπὸ ἐγκρίτους ἱστορικούς, κατ’ ἐκτίμησιν γράφονται καί, πάντα, μὰ πάντα, ὑππηρετώντας ἀφ΄ ἑνὸς τὶς προσωπικές τους πεποιθήσεις ἀλλὰ καί, πάλι κατὰ περίπτωσιν, τὶς προσωπικές τους ἐξαρτήσεις.
        Ἔχεις ἐσύ κάποια στοιχεῖα ἀπό τά ἀναφερόμενα παραπάνω; Στοιχεία, ὄχι ἐνδείξεις καὶ ὑποθέσεις καὶ τραβηγμένα ἀπὸ τὰ μαλλιὰ συμπεράσματα. Διότι ἀπὸ ὅσο ξέρω ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ἐρευνοῦν ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ἀλλὰ ἀκόμη ἀδυνατοῦν νὰ ἀναφερθοῦν σὲ συμπεράσματα ὁλοκληρωμέν, ἐφ’ ὅσον ἀδυνατοῦν νὰ συγκεντρώσουν ὅλα τὰ ἀναγκαία (γιὰ τέτοια συμπεράσματα) ατοιχεία.
        Τέλος καλὸ εἶναι νὰ ἐξετάζουμε πάντα τὶς δικές μας ἀγκυλώσεις, ἐὰν κι ἐφ΄ ὅσον ὑπάρχουν, γιὰ νὰ ἐπανατοποθετούμεθα. Ἡ ἔρευνα γιὰ τὴν ἀλήθεια δὲν χρειάζεται ἐμμονές, πράκτορες καὶ προσκολλήσεις.

  2. Για τα στοιχεία που λες .
    Γενετικά δεν έχω να πω κατι καινουριο
    πέρα απο τα ανθρωπολογικά συμπεράσματα παλιοτέρων ερευνητων,
    πχ του καθηγητη Πίτσιου,
    τα οποία αφορούν τους Αρβανίτες της Πελοπονήσου.

    Αλλα για τις μετακινησεις που λες .

    Είναι σημαντικό οτι δεν εχει δωθει τοση σημασια στις παραδόσεις των ιδιων των Αρβανιτών

    Πχ οι παραδόσεις των Αρβανιτών των Μεσογείων…..
    [οι γηραιότεροι παππουδες στα Μεσογίτικα χωριά
    μιλώντας για τους προγόνους τους και τα όσα τους αφησανε παρακαταθήκη
    ανέφεραν
    οτι εκεινοι αναφερόμενοι στα λόγια των δικών τους παππούδων κλπ
    κανανε λόγο για μερη κοντά στη θάλασσα ]

    Eπίσης στην Οθωμανική απογραφή του 1431[υπάρχει ένας ανάλογος χάρτης, αν θες στο παραθέτων ]
    στο σημερινό αλβανικό χώρο
    φαινόντε πολυ πιο αραιοκατοικημενες απο οτι οι υπολοιπες
    οι περιοχές
    της νότια και κεντρικής Αλβανιας
    αλλα συγκεκριμα τα παραλια αυτων και μερικως η ενδοχώρα τους.
    Πολυ πιθανό είναι ότι αυτες ”αραιωσανε”
    λόγω της φυγης του πλυθησμου που ως τότε την κατοικούσε
    κατι που επιβεβαιωνεται από τα παρακάτω.

    Τα τοπονύμια στα σημερινα αρβανιτοχώρια [ακόμα και τα μικροτοπονυμια πολλες φορες]
    οσα εξ αυτών εχουν σχέση με την σημερινη αλβανική επικράτεια
    [γιατι αρκετά δεν έχουν ,
    ειτε πχ γιατι είναι της ρωμέικης γλώσσας και προυπήρχανε στη περιοχή εγκατάστασης
    είτε γιατι ειναι αρβανιτικα
    που δημιούργησαν οι ιδιοι όταν ήλθαν εδώ
    δηλ. είναι νεοδημιούργητα]
    εχουν σχεση με τα τοπονύμια που βρίσκοντε σε κείνο
    ακριβως το τμήμα που σου ανεφερα, και σχεδον ποτε ανατολικότερα η βορειότερα.

    Τα παραπάνω ειναι σοβαρες ενδειξεις οτι το μεγαλύτερο μέρος των Αρβανίτων προήλθε απο κεινα τα μέρη.

    Κάτι ακόμα …..

    ¨¨Το κείμενο που ακολουθεί είναι απ’ το βιβλίο “Athenes, Ancienne et Nouvelle” του Guillet de la Guilletiere, 1676, σελίδα 89 .

    Ils sont en par……. Magnottes sont sur mer…”

    Θα παραθέσω τη μετάφραση ολόκληρου του αποσπασματος…..

    ””Ενα μέρος τους προέρχεται … απ’ τα μέρη που είναι κοντά στην Απολιμένα και την Σαπόζα κι ένα άλλο απ’ την περιοχή της Ηπείρου κοντά στα βουνά της Χειμάρας. Είναι γενναίοι απ’ την φύση τους, αποφασιστικοί κι ακούραστοι…..¨¨

    Βλέπουμε ότι τα χρόνια εκείνα [δηλ το 1676] υπήρχε ζωντανη η παράδοση των νεοφερμένων Αρβανιτών την οποία διέσωσε ο περιηγητης
    και κανει λογο για κάθοδο από τα ιδια αυτα μέρη .

    Τώρα μελετώντας την ιστορία της περιοχής εκείνης [οδο αυτο ειναι δυνατό]
    μπορούμε να εξαγουμε
    αρκετά χρήσιμα συμπεράσματα για το ποιοι την κατοικούσανε,
    κα σίγουρα στην περιοχή εκείνη δεν κατοικούσανε μόνο
    ”’καθαροι” αλβανοι ορθόδοι ,

    • Τὸν Πίτσιο δὲν τὸν ἔχω μελετήση, ἂν κι ἔχω διαβάση γενικὰ γιὰ αὐτόν. Ἐν τούτοις εἶναι κι ἄλλα στοιχεία, πέραν τῶν μετακινήσεων καὶ τῆς ἐποικιστικῆς ἀλλαγῆς τῶν πληθυσμῶν, ποὺ ἀδυνατοῦμε (μὲ τὰ ἐπισήμως παραδεκτὰ πάντα) στοιχεία, νὰ συνυπολογίσουμε. Ἔνα τέτοιο εἶναι οἱ βιασμοὶ (ἄγνωστος καὶ τεράστιος ἀριθμός). Ἕνα ἀκόμη εἶναι ὁ γενιτσαρισμὸς (παιδομάζωμα καὶ ὄχι μόνον) καί, φυσικά, μέσα ἐκεῖ ὑποβόσκει καὶ ὁ χρηματισμός.
      Ἐὰν αὐτὰ τὰ στοιχεία εἶναι σὲ ἐμᾶς τοὺς πολλοὺς ἄγνωστα, τότε εἶναι κι ἄγνωστος ὁ ἀκριβὴς ἀριθμὸς τῶν μὲν καὶ τῶν δέ. Τὸ μόνον ἀσφαλὲς στοιχεῖο, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ἀντιληφθοῦμε τὸ ποιὸς εἶναι ποιός, εἶναι ἕνα: ἡ συνείδησις.

  3. Η συνείδηση είναι πράγματι το κυριότερο ποιό ασφαλές κριτήριο.

    Ας δούμε μια ευρέως διαδεδομένη,
    αλλα ,λανθασμένη άποψη.

    Την ελληνικη εθνικη συνειδηση των Αρβανιτων η διαφοροι καλοθελητες
    την παρουσιάζουν ως αποτέλεσμα του εθνους κράτους
    που
    διαμορφωνει εθνικες συνειδησεις-”’εξελληνιζει ολοκληρες αλοεθνης λαοτητες”
    και διαφορα άλλα …… ωραία

    Πχ το αρβανιτικο παραδοσιακό τραγουδι

    ¨¨τρε παπορε σκουαν ε βανε
    νε Σταμπολ νε βεντ τανε [μτφ στην Πολη στα μερη τα δικά μας]

    Το οτι η Αρβανίτες αποκαλουσανε πριν 110 χρόνια την Πόλη
    [που ποτέ δεν υπήρξε Αλβανική η αλβανικό έδαφος]
    ως ”’μερη δικά μας”’,
    δεν προβλημάτισε καθόλου τους καλοθελητες..

    Η άποψη τους έιναι ότι 4-5 γενιές με΄τα το 1821
    ειναι λογικό να είχε διαμορφωθει πλέον
    ”’ελληνικη εθνικη συνειδηση΄΄
    η οποία δεν προυπήρχε,
    προυπηρχε απλά μια
    ΄΄ορθόδοξη συνείδηση”’.

    Ελα όμως που η ίδια η ιστορία τους διαψεύδει πανηγυρικά…..

    Πχ η περιπτωση της Ιταλίας του 15ου αιώνα ειναι χαρακτηριστική,
    γιατι τότε δεν υπήρχε
    κανένα εθνος κρατος
    και κανένας νεοελληνικός διαφωτισμός
    να τους …..εξελληνίσει

    Το σημαντικότερο παράδειγμα απ ολα …….. οι Αρβανιτες της Βενετίας.
    Λίγα στοιχεία……

    »Η Βενετία εχει πολλά μνημεία .
    Φυσικά, για τους Έλληνες, τα μνημεία που σχετίζονται με την ίδρυση και δραστηριότητα της Ελληνικής κοινότητας (Scuola e Nazione Greca η απλούστερα Scuola dei Greci) .
    Τέτοια μνημεία είναι φυσικά ο Αγιος Γεώργιος των Ελλήνων, αλλά και τα κτήρια που σχετίζονται με την ίδρυση και λειτουργία της κοινότητας εκείνης το 1494.

    Οι Μπούιοι/Αρβανίτες,που είχανε καταφύγει εκεί από την Πελοπονησσο
    ήταν απ’ τα ιδρυτικά μέλη της κοινότητας εκείνης κι ο πολυπληθέστερος πληθυσμός της, στην αρχή τουλάχιστον.
    Θα βρείς τα ονόματα των Μπούιων/Αρβανιτών ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη αυτής της κοινότητας τον Νοέμβριο του 1494, όπως θα τους βρείς, λίγο αργότερα, να υπογράφουν και την αίτηση για την ανέγερση του Ναού του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων.

    Η Ελληνική κοινότητα δεν ήταν όμως η μόνη “εθνική” κοινότητα στην Βενετία. Υπήρχαν κι άλλες “εθνικές’ κοινότητες σ’ εκείνη την πόλη. Σε μικρή λοιπόν απόσταση απ’ τα κτήρια που στέγαζαν την Ελληνική Κοινότητα της Βενετίας βρίσκεται ένα άλλο κτήριο-μνημείο. Είναι το κτήριο που είναι γνωστό με την ονομασία “Scuola di Santa Maria degli Albanesi”. Το κτήριο αυτό στέγαζε τα χρόνια εκείνα την Αλβανική Κοινότητα της Βενετίας,
    την “εθνική” κοινότητα των Αλβανών της Βενετίας
    οι οποιοι προερχονταν από τους πολεμιστες του Καστριωτη που κατεφυγαν εκει απο τη βορεια Αλβανια.

    Η Αλβανική Κοινότητα της Βενετίας ήταν αρχαιότερη απ’ την αντίστοιχη Ελληνική, και ιδρύθηκε το 1447.
    Την εποχή κατά την οποία οι πρώτοι Μπούιοι/Αρβανίτες αποβιβάσθηκαν στην Βενετία, στα τέλη του 15ου αιώνα, η Αλβανική Κοινότητα λειτουργούσε ήδη.

    Σε εκείνο τον μακρινό τόπο οι Μπούιοι/Αρβανίτες,
    χωρίς κανέναν καταναγκασμό,
    επέλεξαν, όχι απλά να συνεταχθού
    αλλά και να συνιδρύσουν
    με τους υπόλοιπους Ελληνες
    ηδη από τον 15ο αιωνα ,την ελληνικη κοινότητα
    Και μάλιστα σε ένα τόπο που υπήρχε ήδη η ”’αλβανική κοινότητα”.

    Και ένα πολύ χαρακτηριστικό βίντεο για τις αιτήσεις των Αρβανιτων ,
    Μπουα ,Σπάτα ,Λιόση ,Μαλακάση κλπ
    προς τους Βενετούς,
    που κάνουν λόγο για το ”Γραικικό γενος”” αποστωμωνοντας κάθε πανλαβανιστή.

    https://www.youtube.com/watch?v=_jud5CNyYqE

    Επίσης έχουμε τον Αρβανίτη ποιητη Μπλέση .

    Το ποίημα/θρήνο που έγραψε ο (Αρβανίτης) Μανώλης Μπλέσσης για να θρήνησει την πτώση της Κύπρου στους Οθωμανούς το 1570 αναφέρεται, ανάμεσα σε άλλα ονόματα εφιππων στρατιωτών, και σε κάποιον στρατιώτη Λιόπεση που έχασε την ζωή του υπερασπίζοντας την Λευκωσία. Ας το δούμε αυτό.

    Το κείμενο που ακολουθεί είναι απ’ το ποίημα/θρήνο του Μανώλη Μπλέσση για την “απώλεια” της Λευκωσίας (Manoli Blessi, La Presa di Nicosia), όπως δημοσιεύθηκε στα “Μνημεία Ελληνικής Ιστορίας”, Τόμος 9, σελίδα 262, του Κωνσταντίνου Σάθα. Αναφέρεται σε ορισμένους απ’ τους νεκρούς έφιππους στρατιώτες που “χάθηκαν” στην μάχη της Λευκωσίας.

    “Dove è Stigni, e chel Canacchi,
    Mexsa, Lopossi, et Borbatti,
    con Andruzzo dal mustacchi,
    Petro Bua, cum Stamatti,
    chie andama como ‘l gatti,
    al buscade andavan stretti?”

    Ας το μεταφράσουμε…

    “Που είναι ο Στίνης κι εκείνος ο Κανάκης,
    Ο Μέξας (Μέξης), ο Λιόποσσης (Λιόπεσης) κι ο Μπορμπάτης (Μπαρμπάτης),
    με τον Ανδρούτσο με το μουστάκι (τον μουστακάτο),
    ο Πέτρος Μπούας, με τον Σταμάτη,
    οι οποίοι μαζί (αντάμα) σαν γάτοι,
    πηγαιναν αγκαλιασμένοι στα καρτέρια (σκοπιές η ενέδρες);”

    Στη δυτικη Ηπειρο τωρα…..

    Οι πρόγονοι των Τουρκοτσάμηδων, με την υποστήριξη των Οθωμανών, ήρθαν σε σύγκρουση με τους Μαζαρακαίους (Αρβανίτες) που ήταν ήδη εγκατεστημένοι εκεί

    Αυτό προκάλεσε την αντίδραση των Μπούιων (Αρβανιτών) της Κέρκυρας, οι οποίοι, με την βοήθεια των Βενετών, αποβιβάσθηκαν στην Θεσπρωτία και κατέστρεψαν ολοσχερώς το Μαργαρίτι το 1572.
    Το ποίημα του (Αρβανίτη) Μανώλη Μπλέση “Sopra la presa de Margaritin” αναφέρεται κι εξυμνεί αυτό το γεγονός….

    Δηλαδή έχουμε ένα Αρβανίτη
    που να θρηνεί την πτώση της ελληνικής Λευκωσίας
    και να εξυμνεί την πτώση του Αλβανοτσάμικου Μαργαριτίου.

    Η αλήθεια βέβαια είναι πως ο Μανώλης Μπλέσσης στα κείμενα του αποκαλεί τον εαυτό του και τους ομοίους του Αρβανίτες κι Ελληνες .
    Ο Μανώλης Μπλέσσης βέβαια, έγραψε επίσης πως θεωρεί τον εαυτό του Έλληνα και γι’ αυτό οι Σκυπετάροι ιστορικοί δεν θα ασχοληθούν μάλλον ποτέ μαζί του.

    Ο Νικόλαος Μάζης όμως τι ήταν;
    Αυτό μας φέρνει στον Καίσαρα Μάζη, τον πατέρα του Νικόλαου. Ο Καίσαρας Μάζης, όταν εγκατέλειψε οριστικά την Ελλάδα, ίδρυσε στην Σικελία, μαζί με τους συντρόφους του, ένα χωριό. Θα μπορούσε να το είχε ονομάσει Μάζι (=του Μάζη) όπως έκαναν πολλοί Αρβανίτες αρχηγοί την εποχή εκείνη. Όμως προτίμησε να το ονομάσει Casale dei Greci (=χωριό των Ελλήνων). Απ’ τους κατοίκους αυτού κι άλλων παρόμοιων χωριών στρατολόγησε ο Νικόλαος Μάζης τους εφιππους στρατιώτες του Μακεδονικού Τάγματος.

    Η αναφορά των Αλβανών εθνικιστών στις «περιπέτειες» του λεγόμενου «Βασιλικού Μακεδονικού Τάγματος» έχει σοβαρές αδυναμίες γι’ αυτούς και γι’ αυτό σπάνια κάποιος απ’ αυτούς αναφέρεται σ’ αυτό. Κι αυτό γιατί στα τέλη του 18ου αιώνα, ένας ανώνυμος συγγραφέας, ο οποίος μάλλον είχε πολεμήσει στις παρατάξεις αυτού του τάγματος, έγραψε και δημοσίευσε ένα βιβλίο με τον τίτλο “Dissertazione istorico-cronologica del Regimento Real Macedone, nel quale si tratta della sua origine, formazione e progressi e delle sue vicissitudini che gli sono accadute fino all’anno 1767” (=Πραγματεία ιστορική και χρονολογική του Βασιλικού Μακεδονικού Τάγματος, στην οποία περιέχονται η προέλευση, ο σχηματισμός, η πρόοδος και η παρακμή του, όπως έχουν συμβεί μέχρι το έτος 1767), το οποίο, όπως φαίνεται κι από τον τίτλο αναφέρεται στην ιστορία εκείνου του «Μακεδονικού Τάγματος», μέχρι το 1767.

    Ποιό είναι όμως το ενδιαφέρον στο βιβλίο αυτό; Το πιο ενδιαφέρον ίσως κομμάτι στο βιβλίο αυτό, που αναφέρεται όπως είπαμε στην ιστορία του Μακεδονικού Τάγματος, είναι το πρώτο κεφάλαιο. Το κεφάλαιο αυτό αναφέρεται κι εγκωμιάζει τα διαχρονικά επιτεύγματα του Ελληνικού έθνους στα Ιταλικά εδάφη, θεωρώντας πως τα «κατορθώματα» του Μακεδονικού Τάγματος είναι η συνέχεια των κατορθωμάτων των Ελλήνων που προηγήθηκαν σ’ εκείνα τα Ιταλικά εδάφη. Με άλλα λόγια, ο συγγραφέας εκείνου του βιβλίου θεωρεί πως αυτοί που συμμετείχαν σ’ εκείνο το Μακεδονικό Τάγμα ήταν Ελληνες κι επιπλέον τους κατονομάζει ως τέτοιους.

    Η ύπαρξη εγκωμιαστικών αναφορών στους Έλληνες σ’ ένα τέτοιο βιβλίο δεν θα μπορούσε βέβαια να γίνει ποτέ αποδεκτή απ’ τους Αλβανούς εθνικιστές, οι οποίοι συνηθίζουν να θεωρούν ως σημείο αναφοράς τους Αρμπερέσηδες της νότιας Ιταλίας.

    Λίγα λόγια για τα χωριά των Αρμπερέσηδων .

    Τα χωριά αυτά ιδρύθηκαν, στην πλειοψηφία τους, από πρόσφυγες προερχόμενους απ’ την βόρεια Αλβανία, οι οποίοι είχαν προηγούμενα πολεμήσει στο πλάι του Γεώργιου Καστριώτη. Αυτοί κατέφυγαν στην νότια Ιταλία λίγο μετά τον θάνατο του Καστριώτη και την κατάληψη της Αλβανίας απ’ τους Τούρκους. Αυτοί είναι οι “Σκουταρινοί”, οι οποίοι, παρ’ όλο που προέρχονται απ’ την βόρεια Αλβανία, χρησιμοποιούν την Τοσκική, ως γλώσσα επικοινωνίας.

    Σε ιστορικούς χρόνους στις ιδρυτικές ομάδες αυτών των χωριών έχουν προστεθεί και Αρβανίτες πρόσφυγες από την Ελλάδα. Η σημαντικότερη απ’ αυτές τις ομάδες είναι φυσικά οι Κορωναίοι Αρβανίτες οι οποίοι έφτασαν στα μέρη εκείνα μετά την δεύτερη “πτώση” της Κορώνης στους Τούρκους, το 1534.

    Ο Κάρολος ο 5ος εγκατέστησε τους Κορωναίους Αρβανίτες, ανάμεσα στους ήδη εγκατεστημένους εκεί “Σκουταρινούς”. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος ορισμένα χωριά κατοικούνται από “μικτούς” πληθυσμούς, δηλαδή από “Σκουταρινούς” και Κορωναίους Αρβανίτες. Κι ένα απ’ αυτά τα χωριά είναι και το Maschito της Potenza.

    Ενα απόσπασμα από τον τοπικό τυπο….
    “Particolare attenzione è stata posta per organizzare i figuranti in due schieramenti che rappresentano le due etnie principali che fondarono la nostra cittadina: i Greci- Coronei e gli Albanesi-Scuterini, i primi “Majsor” e secondi “Cndrgnan” da sempre rivali per diversi motivi che in seguito,nei cenni storici , andremo a spiegare.”

    που σημαίνει…

    “Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε κατα την διοργάνωση στον αντιπροσωπεύση των δύο εθνικών ομάδων που ίδρυσαν την πόλη μας:
    τους Έλληνες-Κορωναίους και τους Αλβανούς-Σκουτερινούς”,
    πάντα “αντίπαλοι”, για διάφορους λόγους…..”’

    Καθολου τυχαιο οτι στην ίδια εκεινη την περιοχη της Ιταλίας ….

    Γινετε λόγος επι λέξη για
    ””εθνικες ομάδες”’,
    των Αρβανιτων-Ελληνων
    και
    των Αλβανων-Σκουτερινών.

    Ούτε ειναι τυχαιο οτι
    οι Αρβανίτες ονομάζονταν Γραικοι-Αρβανίτες
    και οτι αυτοι οι Γραικοι-Αρβανίτες ηταν ,επί λέξη ,
    ”πάντα ανίπαλοι”
    με τους Σκουτερινους-Αλβανούς.

    Με βάση όλα τα παραπάνω
    δεν μπορεί πλέον να γίνετε λόγος για
    ””εξελληνισθέντες Αλβανούς ορθοδόξους””
    η για ”’Αλβανική Αθήνα””
    η για την ”’συμβολη των Αλβανων στην απελευθερωση της Ελλάδας””

Leave a Reply