Στὶς 6 Σεπτεμβρίου τοῦ 1885, βούλγαροι ἐθνικιστὲς τῆς Ρωμυλίας ὀργάνωσαν πραξικόπημα ἐνάντια τῆς τουρκικῆς ἡγεμόνευσης καὶ κήρυξαν τὴν ἔνωση τῆς ἐπαρχίας μὲ τὸ Πριγκηπάτο τῆς Βουλγαρίας. Ἡ Τουρκία δὲν ἀντέδρασε, ἀλλὰ ἡ κίνηση αὐτὴ προκάλεσε τὴν ἀντίδραση τῆς Ρωσίας τῆς Σερβίας καὶ τῆς Ἑλλάδος. Ἡ Σερβία κήρυξε πόλεμο ἐναντίον τῆς Βουλγαρίας μὲ τὴν ἀπαίτηση νὰ τῆς παραχωρηθῇ ἕνα κομμάτι τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμυλίας. Ὁ βουλγαρικὸς ὅμως στρατὸς προέλασε στὴν Σερβία καὶ τελικά συμφωνήθηκε ἀνακωχή ὅταν ἡ Αὐστρουγγαρία ἀπείλησε νὰ μπῇ στὸν πόλεμο στὸ πλευρὸ τῆς Σερβίας. Μετὰ τὸν πόλεμο ἡ Συνθήκη τοῦ Βουκουρεστίου (3 Μαρτίου 1886) ἐπανέφερε τὰ προπολεμικὰ σερβοβουλγαρικὰ σύνορα καὶ ἄφησε τὴν Ἀνατολική Ρωμυλία καὶ τὴν Βουλγαρία ἐνωμένες.
Στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰῶνος, τὰ βουλγαρικὰ κομιτάτα ἐντείνουν τὶς προσπάθειές τους γιὰ τὴν βουλγαρικὴ ἐπικράτηση στὸν χῶρο τῆς Μακεδονίας, ἀλλὰ οἱ ἐπιτυχίες τῶν ἑλληνικῶν σωμάτων στὸν ἔνοπλο ἀγώνα τους, ματαιώνουν τὰ βουλγαρικὰ σχέδια. Οἱ Βούλγαροι, βλέποντας τὰ σχέδιά τους γιὰ τὴν «Μεγάλη Βουλγαρία» νὰ ναυαγοῦν γιὰ ἀκόμη μία φορά, στρέφουν τὴν ἐκδίκησή τους ἐναντίον τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμυλίας.
Ὁλόκληρος ὁ Ἑλληνισμὸς τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμυλίας βρέθηκε σὲ ἐμφανῆ διωγμό. Οἱ Βούλγαροι πῆραν πιεστικὰ μέτρα ἐναντίον του, ἐνῷ ὀργανώθηκαν ἀνθελληνικὰ συλλαλητήρια στὴν Φιλιππούπολη, στὴν Στενήμαχο καὶ σὲ ἄλλα μέρη, μὲ σύνθημα λεηλασίες καὶ βιαιοπραγίες κατὰ τῶν Ἑλλήνων, κάτω ἀπὸ τὰ μάτια καὶ τὴν ἀνοχὴ τῶν Ἀρχῶν.
Ὅλες αὐτὲς οἱ βουλγαρικὲς ἐκδηλώσεις ἔδιναν τὴν ἐντύπωση ὅτι πλησίαζε ἡ τελικὴ ἐπίθεση κατὰ τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμυλίας καὶ ἦταν πιὰ σαφὲς ὅτι ἡ τύχη τῶν Ἑλλήνων εἶχε κριθεῖ…
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.