Τον μύθο μας παραδίδει ο Πλούταρχος, στο Περί Γυναικείων Αρετών, 248a.
Για να τιμωρήσει τον Ιοβάτη, τον άπιστο βασιληά των Λυκίων, ο ήρως Βελλερεφόντης ορμαίνεται από την θάλασσα προς τα μεσόγεια, σέρνοντας πίσω του ένα.. τσουνάμι, ένα πελώριο κύμα της θαλάσσης, που κατακλύζει τον κάμπο ολόκληρο κι αφανίζει τα έργα των ανθρώπων: «καὶ θέαμα δεινὸν ἤ ἐπομένης μετεώρου τῆς θαλάττης καὶ ἀποκρυβούσης τὸ πεδίον».

Ανίσχυροι οι άνδρες και τραγικώς «λίγα» τα όπλα των μπροστά στον ακαταμάχητο τούτο της φύσεως εχθρό.
Παρεμβαίνουν, όμως, τότε οι γυναίκες και «ἀνασυράμεναι τοὺς χιτωνίσκους, ἀπήντησαν αὐτῷ»…, σήκωσαν τα φουστανάκια τους (πείτε τους χιτωνίσκους μίνι φούστες ή εσώβρακα) και δείχνοντας αναιδώς τα… κρύφια των, τον κατέπληξαν, εφόβησαν, πάντως εσταμάτησαν. «Ὑπ’ αἰσχύνης»,  από ντροπή, ισχυρίζεται πιο αστικά και επιφανειακά ο Πλούταρχος, αλλά μάλλον, επειδή γιατί η δύναμη των στοιχείων της φύσεως δαμάζεται από την μεγαλύτερη και πιο πρωταρχική μαγική δύναμη της αποτροπιαστικής γυμνώσεως των γυναικών. Μαζί με τον εκφοβισμένο από την μαγική δύναμή του…ξέρετε ποίου, υποχωρεί και το κύμα της θαλάσσης. Πυρ, γυνή και θάλασσα. Τα τρία μαγικά στοιχεία.

Όπως και στην Ιλιάδα, σε μια από τις πιο γλαφυρές ραψωδίες, το κύμα του φουρτουνιασμένου από οργή ποταμού Σκαμάνδρου (Φ, Μάχη παραποτάμιος) κυνηγά τον, Βελλερεφόντη και Μελέαγρο της Ιλιάδος, ήρωα Αχιλλέα που τον στόμωσε με τα πτώματα των Τρώων, που στην μάνητά του ασταμάτητα αφανίζει, σταματά η φωτιά που καλεί η Ήρα τον Ήφαιστο να στείλει.
Πυρ, γυνή και θάλασσα. Κι η δραστική πράξη των γυναικών, με την ακαταμάχητη μαγική δύναμη της δικής της αναιδείας που αφοπλίζει θάλασσα και ήρωα. Το χθόνιο στόμιο της γυναίκας, βάραθρο φόβητρο ανδρών και κυμάτων, η πιο μαγική από όλες της δυνάμεις, η γυναίκα του στομίου των αιμάτων στις τρεις πιο γυναικείες της ώρες, όπως παρατηρεί (και μας εκφοβίζει) στο Blood Rites της, η εθνολόγος Barbara Echenreich. The Vagina Monologues, πιο ανοικτά σήμερα μονολογούν την δύναμή τους οι εν Λονδίνω Φεμινίστριες.

Φόβητρο! Υποκλιθείτε στοιχεία σεις υπόλοιπα της φύσεως!

Τῖτος Χριστοδούλου