Κλίκ
Τώρα, κάνατε «κλὶκ» στὴν καταναλωτικὴ λιγούρα σας, Ἕλληνες;

Quis miserius miseri non miseranti se ipsum?
Ποῖος δυστυχέστερος τοῦ δυστυχοῦς ποὺ δὲν οἰκτίρει τὴν μιζέριά του;

«Στὴν ζωὴ πάντα ζητᾶς», ὑπέβαλε στοὺς ἐφήβους ἡ διαφήμισις τῶν ὁμωνύμων τοῦ «ζῆτα» ἀθλητικῶν παπουτσιῶν. Ζήτουλες ὄντως, τώρα, ἄνεργοι τὸ 50% τῶν νέων, ἴσως θελήσουν -ἔχουν ὅλο τὸν χρόνο τώρα, νὰ ζητήσουν τὸ πραγματικὸ νόημα πίσω ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ «ζῆτα». Ὁ «λόγος» τῆς διαφημίσεως. Λόγος τῆς ἀναληθείας, ἐπιχρυσωμένα δολώματα ποὺ αὐτοδιαψεύδονται στὴν κατανάλωσή τους.

Ἐλεγαν «μίζερους» ὅσους ἀντιστέκονταν στὴν κουλτούρα (νὰ μὴ τὴν πῶ «πολιτισμὸ») τοῦ ἀμοραλιστικοῦ νεοπλουτισμοῦ καὶ τῆς ἄκριτης καταναλωσιομανίας ποὺ εἰσήγαγαν, μεθύοντας τοὺς Ἕλληνες, τὰ λάϊφ-στάϊλ περιοδικὰ καὶ τὰ προγράμματα τῆς ἐμπορικῆς τηλεοράσεως.
Θυμᾶστε τὸ «Κλὶκ» τοῦ Κωστόπουλου; Χαριεντίζεται ἀκόμη σὰν σελέμπριτι στὰ λάϊφ στάϊλ κανάλια.

Εἶναι ἄλλωστε ὁ κερδισμένος της χασούρας τῶν ἄλλων. Ἀκκίζεται, ὡς «beautiful people», τὸ ἴδιο ἀμοραλιστικὰ τυφλὸς στὴν μιζέρια ποὺ συνήργησε νὰ ἔλθει σὲ ὅσους δὲν εἶχαν προεπιλέξει, ἀντισταθεῖ τότε, νὰ εἶναι «μίζεροι».
Εἶχαν προ-τιμήσει δηλαδὴ νὰ μείνουν ἀληθινοί, γνήσιοι, καὶ μὲ ἠθικὲς ἀντιστάσεις.

Χαίρου, κ. Κωστόπουλε. 

Εἶναι ἔργο καὶ τῶν δικῶν σου χειρῶν αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν στὴν Ἑλλάδα σήμερα.
Μὲ ἕνα «κλίκ». Κι ἕνα ἄκριτο «ΟΚ»…
Ὧ, πόσο καίει ἐκεῖνο, τώρα, τὸ ΟΚ…

Τίτος Miser Χριστοδούλου