Ὅσος κι ἐὰν εἶναι ὁ πόνος, στὴν πορεία γιὰ τὴν ἀναζήτησίν της, πάντα ἀξίζει ἡ διαδρομή.
Μόνον ἐὰν κοπιάσουμε, μὲ τὴν ὀρθή, τὴν ἀρχέγονο σημασία τῆς λέξεως, μποροῦμε νὰ σεβασθοῦμε, νὰ κατανοήσουμε καὶ τελικῶς νὰ κερδίσουμε τὸ δικαίωμα στὸ νὰ βιώσουμε τὴν ὀμορφιά.
Ἡ ὀμορφιὰ ΔΕΝ χαρίζεται. Δὲν κατακτᾶται, διότι ΔΕΝ εἶναι ἀντικείμενον.
Εἶναι κατάστασις. Γιὰ νὰ τὴν αἰσθανθοῦμε ὀφείλουμε πρῶτα νὰ τὴν ἀναγνωρίσουμε καὶ στὴν συνέχεια νὰ τὴν σεβαστοῦμε, πρὸ κειμένου νὰ καταφέρουμε νὰ τὴν τιμήσουμε.
Ἡ συλλογή, ποὺ κάποιοι διατηροῦν, ἀπὸ ὄμορφες εἰκόνες, πρόσωπα καὶ καταστάσεις, τὰ ὅποῖα ΕΚΛΕΨΑΝ, ὄχι μόνον δὲν τοὺς ἀνήκουν, ἀλλὰ καθιστοῦν ἀκόμη πιὸ ἱερᾶ τὴν ὀμορφιὰ καὶ πιὸ ἐπιτακτικὴ τὴν ἀνάγκη νὰ ἐπιστρέψῃ στὸ σύνολον τῆς Ἀνθρωπότητος κι ὄχι νὰ ἀποκρύπτεται ἤ νὰ περιορίζεται γιὰ ὁλίγους.
Ἡ ὀμορφιὰ δὲν εἶναι ἕνα πρόσωπο ἤ ἕνα ἀντικείμενον ἤ μία εἰκόνα γενικότερα. Ἄλλως τὲ αὐτὰ πάντα ὑπάρχουν γύρω μας ἀλλὰ δύσκολα τὰ βλέπουμε καὶ τὰ ἀναγνωρίζουμε. Γιὰ νὰ τὰ βιώσουμε πρέπει νὰ θυσιάσουμε κομμάτια μας, νὰ ἀφοσιωθοῦμε καὶ νὰ βαδίσουμε βῆμα βῆμα στὴν πορεία ἐκείνη, ποὺ οὔτως ἤ ἄλλως εἶναι Ἀνάγκη πλέον νὰ βαδίσουμε.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.