Κι ὅμως… Δὲν εἶναι ἀστεῖο… Καὶ οὔτε θὰ σᾶς προτείνω νὰ μελετήσετε τὸν …ζωδιακό σας κύκλο…
Ὅμως ἡ παρατήρησις τοῦ νυκτερινοῦ οὐρανοῦ εἶναι κάτι θαυμάσιον. Καὶ τὰ θαυμάσια,ποὺ εἶναι θαυμαστά, εἶναι ἀπαραίτητα κι ἀναγκαία στὴν ζωή μας.

Οὔτε περιττὸ λοιπὸν εἶναι, ἀλλὰ οὔτε χάσιμο χρόνου. Θὰ ἔλεγα πὼς εἶναι μᾶλλον ἀναγκαῖον κι αὐτό…
Κάπου κάπου, ὅταν ἔχουμε ξαστεριά, ἀξίζει νὰ ῥίχνουμε ματιὲς στοὺς οὐρανούς.
Ἀξίζει τὸν κόπο νὰ ἀφήνουμε τὸ βλέμμα μας νὰ ταξειδεύσῃ στοὺς ἀτελείωτους συνδυασμούς, νὰ «ἐντοπίσουμε» μίαν διαδρομή, ἤ περισσότερες, καὶ νὰ τὴν ἀκολουθήσουμε μὲ τὴν φαντασία μας. Ἕνα ὄμορφο …παιχνίδι, ποὺ ὅμως, κάποιες φορές, ὅταν παραμένουμε ἀπολύτως ἀφοσιωμένοι στὴν παρατήρησιν, εἶναι βέβαιον πὼς ἔχουμε νὰ μάθουμε πολλὰ περισσότερα, ἀπὸ ὅσα μία ξερὴ εἰκόνα μᾶς μεταδίδει.

Δὲν εἶναι φυσικὰ μόνον ὁ Ἥλιος μας ποὺ μᾶς γεμίζει ἐνέργεια, ἀλλὰ κάθε ἐκδήλωσις τῆς Φύσεως, ὅταν εἴμαστε ἐκεῖ, μὲ ὅλες μας τὶς αἰσθήσεις, καὶ μποροῦμε νὰ ἀφαιθοῦμε γιὰ νὰ τὴν ζήσουμε καὶ νὰ τὴν ἀπολαύσουμε.
Ἄλλως τὲ τὰ ἄστρα δὲν εἶναι παρὰ κάποιοι ἄλλοι Ἥλιοι, κάπου, πολύ, μακρύτερα, ποὺ ἐμεῖς ἁπλῶς δὲν μποροῦμε, μὲ τὶς αἰσθήσεις μας, νὰ ἀντιληφθοῦμε τὸ μέγεθός τους.
Ἴσως λοιπὸν νὰ  μὴ μᾶς …«τρέφουν» ἄμεσα, ἀλλὰ σαφῶς, ἀκόμη κι ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀποστάσεις, κάτι μᾶς μεταδίδουν, ἐξ  ἴσου σημαντικό, μὲ αὐτὸ ποὺ ὁ δικό μας Ἥλιος μᾶς μοιράζει ἁπλόχερα.

Ἄς ἀφήσουμε λοιπὸν τὸ βλέμμα μας, κάποιες φορές, νὰ τὸ ὁδηγήσουν τὰ ἀστέρια.
Ποῦ ξέρετε; Ἴσως κάποιες ἀπαντήσεις νὰ κρύβονται σὲ αὐτὲς τὶς «περιπλανήσεις».

Φιλονόη

Ἡ φωτογραφία εἶναι τραβηγμένη ἀπὸ τὸν Κωνσταντῖνο Καπουργᾶ, στὴν λιμνούλα Μαλιμάδι τῆς Καστοριᾶς (ἀπὸ ἐδῶ)