Πόσα κιλά ἠλίθιος πρέπει νά εἶσαι, ὅταν τήν καταστροφή τοῦ ἀρτίως δεδομημένου συστήματος (ὀφείλω νὰ ὁμολογήσω) τήν συγκρίνεις μέ ἱστορικά γεγονότα, πού δέν ἔχουν κάποιαν σχέσι μέ τήν ἀπόλυτο πολιτική παρακμή, σέ μίαν χώρα πού τό σύστημα (ἄρτιον, ὅπως εἴπαμε) ἔχει τόσο βαθειὲς ῥίζες, ποὺ οὔτε ἕνας πόλεμος μπορεῖ νά τό ξεῤῥιζώσῃ…;

Πόσο μᾶλλον μίια ψῆφος – ἄλλοτε διαμαρτυρίας – ἄλλοτε διαπλοκῆς – ἄλλοτε ἀπιστεύτου βλκαείας – ποὺ δὲν ἀφήνει τὸ «οἰκοδόμημα» νὰ καταῤῥεύσῃ…

Μὴν ἐλπίζετε σὲ τίποτα!
Σὲ πολὺ λίγο πάλι θὰ εἴμεθα ἐδῶ καὶ θὰ τὰ λέμε, ὅπως παλαιά…. μὲ μίαν ἀπὸ τὰ ἴδια…
Τὸ πολύ-πολύ… νὰ βάζουμε καὶ κάποιο βιντεάκι τοῦ Χάῤῥυ Κλῦνν γιὰ νὰ γελᾶμε…
Γιατί μέχρι ἐκεῖ φθάνει ἡ …«ἐξυπνάδα» μας…
Στὸ πῶς ἀντιλαμβανόμεθα τὸ «χιοῦμορ»… στὴν πολιτική!!!