Ἔχω νὰ κάνῳ μιὰ πρόταση….
Γιὰ ὅσους ζοῦν βέβαια στὴν Ἀθήνα…
Μιὰ ἐπίσκεψις στὸ Νοσοκομεῖο Παίδων, ἐκεῖ ποὺ φιλοξενοῦνται ἐγκαταλελημένα παιδάκια καὶ μάλιστα χωρὶς νὰ ἐπιτρέπεται νὰ βγοῦν γιὰ κούνια, οὔτε στὸ προαύλιο τοῦ νοσοκομείου.

Χωρὶς μητέρα ἤπατέρα. Χωρὶς γιαγιὰ ἡ παπποῦ………
Μόνον μὲ ἐλάχιστες νοσοκόμες καὶ κάποιες ἐθελόντριες κυρίες, ποὺ ἀφοῦ ντυθοῦν μὲ τὴν ἄσπρη μπλοῦζα καὶ φορέσουν καὶ τὸ καρτελάκι τῆς ἐθελόντριας, μποροῦν νὰ συνοδεύσουν ἕνα μόνον παιδάκι μέχρι τὸ προαύλιο νὰ δῇ λίγο ἥλιο καὶ νὰ περπατήσῃ ἤ νὰ κάνει λίγο κούνια.
………………………………
Μαζέψτε ὅ,τι παιχνίδια τῶν παιδιῶν ἔχετε σὲ καλὴ κατάσταση καὶ μπορεῖ νὰ μὴν τὰ θέλετε, ἐπειδὴ τὰ δικά σας παιδιὰ μεγάλωσαν, πᾶρτε καὶ λίγα τσουρέκια ἤ κουλουράκια, καὶ κᾶντε μία ἐπίσκεψη στὸ Νοσοκομεῖο Παίδων, ἐκεῖ ποὺ ἔχουν τὰ ἐγκαταλελημένα παιδάκια…
Δὲν εἶναι τόσο τὰ πράγματα ἀλλὰ ἡ παρέα ποὺ μπορεῖτε νὰ τοὺς κάνετε.
Μείνετε κάποια ὥρα μαζύ τους, συζητῆσε τά, κι ἐὰν μπορεῖτε, παῖξτε μαζύ τους.

Εἶμαι σίγουρος δὲ ὅτι ἂν τὸ καθιερώσετε θὰ κάνη καλὸ ὄχι μόνον στὰ δικά σας παιδιὰ ἀλλὰ σὲ ὅλην τὴν οἰκογένεια.

Δημοσθένης Λαμπρινός