Αὐτό πού ἔχω τώρα;
Καί πῶς μπορῶ νά τό ζήσῳ δίχως τίς ἄγκυρές μου;
Καί τί πρέπει νά ἀφήνῳ νά μέ παρασύρῃ γιά νά τό ζήσῳ;
Τὰ πάντα… Καλὰ καὶ κακά…
Δύσκολα κι εὔκολα…
Τρυφερὰ καὶ σκληρά…
Ζωὴ σημαίνει συμμετοχή. Ἀγῶνες.
Κάθε τὶ χλιαρό, ἀνούσιο εἶναι γιατὶ ἐμεῖς ἐπιλέγουμε νὰ τὸ δοῦμε ἔτσι.
Τὰ πάντα κρύβουν μέσα τους τὴν ὀμορφιὰ κι ἐμεῖς ἁπλῶς πρέπει νὰ τὴν ἀνακαλύψουμε.
Ἀλλὰ ἀκόμη κι ἐὰν δὲν φαίνεται μὲ τὴν πρώτη ματιά, πάντα, μετά, στὸν «ἀπολογισμό» τίποτα δὲν ἦταν τυχαῖον.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Τὸ παρὸν ἀναδημοσιεύθηκε στὸ Aussiedlerbetreuung und Behinderten – Fragen καὶ σχολίασε:
Glück, Auf, meine Heimat!