Ἤμουν παιδάκι 10 χρόνων ὅταν ἔφτασαν στὴν περιοχή μας οἱ πρῶτοι(;) Πόντιοι ἀπὸ τὴν Ἕνωση Σοβιετικῶν Σοσιαλιστκῶν Δημοκρατιῶν…
Μιὰ οἰκογένεια στὴν ἀρχή. Πολύτεκνη, σιωπηλή, σκυθρωπὴ οἰκογένεια ποὺ ἐκύτταζε τὴν δουλειά της.
Ὁ πατέρας μαραγκὸς (ἀπὸ τοὺς ἐξαιρετικούς) ἄνοιξε ἀμέσως ἕνα ξυλουργεῖο ὅπου ἐργάζονταν ὅλοι. Ἡ μητέρα, μία χλωμὴ ξανθιὰ κυρία, ποὺ κύτταζε κάτω καὶ περπατοῦσε πάντα βιαστικά.
Τὰ παιδιά…Ἒ αὐτὰ ἤταν χαρὰ θεοῦ. Χαβαλεδιάρικα δυνατὰ παιδιὰ μέσα στὸ γέλιο καὶ τὸ παιγνίδι.
Ἔπαιζαν ὦρες ἀτελείωτες καὶ μαζεύονταν στὸ σπίτι μετὰ τὸ σούρουπο.
Ὑπῆρχε καὶ μία γιαγιά, τὸ Head office θὰ λέγαμε σήμερα, ἡ κυρὰ Πολυξένη, ἡ μόνη ποὺ ὁμιλοῦσε ἄψογα Ἑλληνικὰ καὶ ἡ ὁποία συντόνιζε τὰ πάντα στὸ διώροφόο, ποὺ (οἱ Πόντιοι) εἴχαν κτίσει μὲ τὰ χέρια τους καὶ μὲ τὴν βοήθεια ὅλων τῶν ἄλλων Ποντίων τῆς περιοχῆς…

Μὲ τὸν καιρὸ γνωρισθήκαμε μὲ τὰ παιδιὰ καὶ ἐπαίζαμε μαζύ…
Πηγαίναμε σχολεῖο μαζύ, τραβάγαμε τὰ ἴδια ζόρια μαζὺ καὶ τρώγαμε τὶς ἴδιες σφαλιάρες ἀπὸ τοὺς δασκάλους μας γιὰ τοὺς ἰδίους λόγους ποὺ τρῶνε σφαλιάρες τὰ παιδιὰ ὅλου τοῦ πλανήτη.

Ὁ κόσμος τότε τοὺς Ποντίους τοὺς ἔλεγε Ῥώσσους.
Κάποτε, ποὺ ἤμασταν μαζεμένα ὅλα τὰ παιδιὰ στὸ πεζοῦλι τῆς κυρὰ Πολυξένης, ἡ συζήτησις τὸ ἔφερε στὶς φυλές.
Ἐσεῖς εἶσθε Ἀρβανίτες, οἱ παρακάτω Ῥουμελιῶτες, κάποιοι Πελλοπονήσιοι, Κρῆτες… Κι ἔσεις εἶσθε Ῥῶσσοι! Πετάχτηκα ἐγώ…
Δὲν εἴμαστε Ῥῶσσοι ἀπήντησε ἡ κυρὰ Πολυξένη, εἴμαστε Πόντιοι ἀπὸ τὸν Πόντο, ἀπὸ τὴν Τραπεζούντα!
Τί εἶναι ὁ Πόντος; ΤΤί εἶναι Τραπεζούντα; Κυρά Πολυξένη;
Πανάθεμα στὰ σχολεῖα καὶ τοὺς δασκάλους σας βρέ… Δέν γνωρίζετε τί εἶναι ὁ Πόντος;
Ὄχι!!! Εἴπαμε ὅλα μὲ ἔνα στόμα…(ἐκτὸς ἀπ’τὰ ἐγγόνια της)…

…Κι ἄρχισε νὰ μᾶς διηγᾶται γιὰ τὸν Πόντο τῆς Μαύρης Θαλάσσης…
Ἀρχινώντας ἀπὸ τοὺς Ἀργοναῦτες… Καὶ φυάνοντας στὸ Βυζάντιο καὶ τὸ Βασίλειο τῆς Τραπεζούντας…(Ἡ μάννα τῆς κυρα Πολυξένης ἦταν Δασκάλα πρὶν νὰ ξεριζωθοῦν καὶ καταλήξουν στὴν Μαριούπολη)

Βούρκωσε κάμποσες φορὲς τὴν ὥρα ποὺ μᾶς μίλαγε γιὰ τὸν Πόντο…
Γιὰ τὶς σφαγές, γιὰ τοὺς ἀντάρτες θείους της… Γιὰ τὸν δολοφονημένο παποῦ της.. .Γιὰ τὴν καταστροφή. Γιὰ τὴν Ἑλλάδα ποὺ δὲν τοὺς ἤθελε…
Καὶ ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποὺ μάθαινα κάτι γιὰ τὸν Πόντο.

…Ἔκτοτε πέρασαν πολλὰ χρόνια, ἦλθαν κι ἄλλοι Πόντιοι στὴν περιοχή μας…
Πρόκοψαν, μεγάλωσαν κι ἔκαναν γνωστὸ τὸ ἔγκλημα τῶν Τούρκων στὸν Πόντο τῆς Μαύρης Θαλάσσης.
Ὥς ποὺ ἄρχισαν νὰ καταφθάνουν ὀρδὲς Ἀζέρων, Γεωωργιανῶν, Ῥώσσων καὶ Οὐκρανῶν ποὺ δήλωναν Πόντιοι…
Ἐφτιαξαν μαφίες, ἔκαναν ἐγκλήματα, μέθαγαν, ἔδερναν…Ὁ κόσμος ἔπαψε νὰ ἀποκαλῇ τοὺς Ποντίους «Ῥώσσους» κι ἄρχισε νὰ φωνάζῃ τοὺς «Ῥώσσους» Ποντίους…

(Ἀλλὰ -φυσικά- αὐτὸ εἶναι μία ἅλλη ἱστορία…)

Δ.Δ.

φωτογραφία