Τους ανθρώπους που χρόνια τώρα υποστήριζαν μια άλλη πολιτική, που στήριζαν παλαιότερα τον Συνασπισμό, και σήμερα τον Σύριζα, συνεπείς στις ιδέες τους, απολαμβάνουν τον σεβασμό μου, όσο κι αν διαφωνώ μαζί τους. Έχω κάμποσους φίλους και μπορούμε να συζητάμε και να διαφωνούμε και… πάλι να συζητάμε.
Πολιτισμένοι άνθρωποι με πολιτική συγκρότηση.

Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό, έχουν βγει στην επιφάνεια κάτι απίστευτα βούρλα. Τα λέω βούρλα, γιατί είναι όλα αυτά τα χαζοχαρούμενα που βλέπαμε δω κι εκεί, εκτός και εντός διαδικτύου, εντελώς απολιτίκ, μακριά και πέρα βρέχει για τα τεκταινόμενα στην χώρα, τραγουδάκια καρδούλες φιλάκια αγκαλίτσες και ουάου, και βέβαια κεφάτοι όταν γύριζαν απ’ του βερόπουλου.
Όλη αυτή η διανοητική πλέμπα, τώρα σηκώνει το δάκτυλο και διεκδικεί «ανάσα αξιοπρέπειας».
Οι χαζοβιόλες, τα τσόκαρα, οι γυψοκεφαλές, οι χαζοχαρούμενοι και ο κλασικός μαλάκας της γειτονιάς. Ο τύπος του «όλες είναι καριόλες» και ο «στ’ αρχίδια μου», έγινε υπερασπιστής της… εθνικής προσπάθειας. Και επιπλέον, μοιράζουν συμβουλές, μαλώνουν, καταγγέλλουν, νουθετούν, έχουν άποψη βρε αδερφέ για την Μέρκελ το χρέος και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Πάει θα τρελλαθούμε.