Ὅταν οἱ βουλευτὲς πήγαιναν ἐθελοντικῶς …φαντάροι!

* Η κορύφωση: Ο ελληνικός στρατός απελευθερώνει την Θεσσαλονίκη

1912: ΟΤΑΝ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΦΑΝΤΑΡΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ!!!

Μία σύγκριση του ηρωικού παρελθόντος με το παρόν φυγοστράτων πολιτικών
Σήμερα μας φαίνεται απίστευτο, αλλά υπήρξαν εποχές, που αρκετοί βουλευτές και οι πρώην βουλευτές, έσπευδαν να καταταγούν εθελοντικά στο στράτευμα όταν η Ελλάδα κινδύνευε!!! ‘Όχι όπως στις ημέρες μας με τους πολλούς αστράτευτους κοινοβουλευτικούς άνδρες… Και αυτό φάνηκε κατά τρόπο μεγαλειώδη στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912- 1913, οι οποίοι διπλασίασαν τότε την Ελλάδα. Αρκετοί βουλευτές τότε, αλλά και πρώην βουλευτές, χωρίς να υπολογίζουν τα προβλήματα της ηλικίας τους, έσπευσαν να καταταγούν και να πολεμήσουν δίνοντας ακόμα και την ζωή τους, όπως για παράδειγμα, ο πρώην βουλευτής Κερκύρας Λορέντζος Μαβίλης.

Σήμερα, δεν γνωρίζουμε όλους τους κοινοβουλευτικούς άνδρες που έσπευσαν τότε να κάνουν το καθήκον τους και μάλιστα εθελοντικά. Γνωρίζουμε όμως μερικούς, που τα ονόματά τους περιέχονται κατά τρόπο απροσδόκητο σε μια ανοιχτή επιστολή (31 Ιουλίου 1913) του τότε πολεμικού ανταποκριτή της εφημερίδος «Πατρίς» Β. Κατωπόδη. Ο Κατωπόδης έκανε το καθήκον του σαν στρατιώτης στα μέτωπα της Μακεδονίας και της Ηπείρου και σαν δημοσιογράφος, στέλνοντας δεκάδες ανταποκρίσεις στην εφημερίδα του Σπ. Σίμου, προσωπικού φίλου του Ελευθέριου Βενιζέλου. Ο Σίμος που ήταν τότε εκτός από διευθυντής της «Πατρίδος» και βουλευτής, είχε τοποθετηθεί ως πολιτικός σύμβουλος του στρατηγού Σαπουντζάκη στο μέτωπο της Ηπείρου.
*Ο τίτλος της επιστολής Χατζηγιάννη στην «Νέα Ημέρα». Η διαμάχη Κατωπόδη- Χατζηγιάννη
Το καλοκαίρι του 1913 ξέσπασε μια διαμάχη, όταν ο δημοσιογράφος της «Νέας Ημέρας» Γρηγόριος Βασιλάς, με ανοικτή επιστολή του, γραμμένη στο Δεδέαγατς (25 Ιουλίου 1913), επέκρινε Αθηναίους πολεμικούς ανταποκριτές, ότι έστελναν φανταστικές περιγραφές μαχών, που τις έγραφαν στα γραφεία τους Ο βουλευτής της Λάρισας Δημήτριος Χατζηγιάννης, με επιστολή του στην εφημερίδα «Νέα Ημέρα» (δημοσιεύθηκε στις 27 Ιουλίου 1913) είχε κατηγορήσει τον Τύπο, γιατί δεν έστειλε απεσταλμένους στην περιοδεία του ως μέλους κοινοβουλευτικής επιτροπής, στις περιοχές της Θράκης, τις οποίες είχαν καταστρέψει οι Βούλγαροι στρατιώτες υποχωρώντας. Υπογράμμιζε μάλιστα ότι η ελληνική κοινοβουλευτική επιτροπή δεν είδε Έλληνες δημοσιογράφους στα μέρη όπου σημειώθηκαν οι Βουλγαρικές θηριωδίες, όπως στο Δεμίρ Ισσάρ (σήμερα Σιδηρόκαστρο) στις Σέρρες και στο Δοξάτο Δράμας. Τουναντίον, έλεγε, ότι συνάντησε ξένους δημοσιογράφους. Φυσικά εξαιρούσε τον Γρηγόριο Βασιλά, απεσταλμένο της «Νέας Ημέρας». Ο Χατζηγιάννης κατηγόρησε ευθέως τους Αθηναίους δημοσιογράφους ότι έγραφαν περιγραφές μαχών από τα γραφεία τους είτε της Θεσσαλονίκης είτε της Αθήνας!

*Η κατάληξη της επιστολής Χατζηγιάννη με την υπογραφή του

Τότε ο Βασίλειος Κατωπόδης έστειλε ανοικτή επιστολή κατακεραυνώνοντας τον Χατζηγιάννη για την υπηρεσία του στο Στράτευμα, στο οποίο είχε καταταγεί εθελοντικά (στον πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο), αν και ήταν ήδη βουλευτής. «Ὠσεῖ δὲ μνησικακῶν- έγραφε ο Κατωπόδης- διότι οἱ Ἕλληνες δημοσιογράφοι δὲν σοὺ ἔκαναν τὴν τιμὴν νὰ σοῦ γίνουν οὐρά, ἐκτρέπεσαι εἰς ὕβρεις καὶ συκοφαντίας κατὰ τῶν μέν – ὅτι δῆθεν δὲν εἶδες Ἕλληνας δημοσιογράφους εὶς τὸ στρατόπεδον ἐνᾦ πράγματι τὸ ἀντίθετον συνέβη, ἡμεῖς οὐδέποτε σὲ εἴδομεν – καὶ δίδεις πιστοποιητικὰ εἰς τοὺς δέ, εἰς ἐκείνους δηλαδή, ποὺ σοῦ ἔκαμαν οὐρὰν εἰς Γκιουμουλτζίναν καὶ Δεδέαγατς…».
Ο Κατωπόδης αναφέρεται στην έντονη παρουσία του στις πολεμικές επιχειρήσεις και κατηγορεί ευθέως τον βουλευτή: «Ὡς ἐνθυμεῖσαι πρὶν μὲ συναντήσῃς εἰς τὴν Μακεδονίαν, μὲ συνήντησες εἰς τὴν Ἄρταν, ὅπου καθ’  ἧν ἐποχὴν οἱ Ἕλληνες ἠγωνίζοντο εἰς τὰ ὁροσειρὰς τῆς Ἀετοῤῥάχης καὶ τῆς Μανωλιάσας, σὺ στρατιώτης ὧν καὶ βουλευτὴς μαζύ, πρετίμας νὰ κρύπτεσαι ἐπὶ μῆναςὁλοκλήους κάμνων τὸν ἄῤῥωστον εἰς τὸ νοσοκομεῖον τῆς Ἄρτης, εἰς τρόπον ὥςτε, ἡ στάσις σου αὐτὴ νὰ γίνῃ κοινὸν σκάνδαλον μεταξὺ τῶν φιλοτίμων καὶ πατριωτικοτάτων πολιτῶν τῆς Ἄρτης. Ἐνθυμεῖσαι ὅτι τότε ὁσάκις ἠρχόμην ἐκεῖ, χάριν τῶν δημοσιογραφικῶν ἀναγκῶν, ἀπέστρεφον τὸ πρόσωπόν μου μόλις σὲ συνήντων, διότι  σὲ διαβεβαιῶ ὅτι μοῦ ἔκαμνες ἀποτροπιασμὸν καὶ ἀηδίαν, ὅπως ἔκανεν ἀποτροπιασμὸν εἰς ὅλους τοὺς πολίτας τῆς Ἄρτης τὸ νὰ σὲ βλέπουν νὰ στεγάζεσαι εἰς τὰ διάφορα νοσοκομεῖα καὶ νὰ τριγυρίζῃς εἰς τοὺς δρόμους, καθ’ ἧν ἐποχὴν τὰ παιδιὰ τοῦ λαοῦ ἐπλήρωναν εἰς αἷμα τὸν πατριωτικὸν φόρον εἰς τὰ βουνὰ τῆς Μανωλιάσας. Ἐνθυμεῖσαι μάλιστα ὅτι αὐτὴν τὴν ἐποχὴν ἄλλοι βουλευταί, ὡς ὁ Γρανίτσας, ὁ Ἀραβαντινός, ὁ Καφαντάρης, ὁ Νεγρεπόντης ἠγωνίζοντο εἰς τὴν πρώτην γραμμὴν ἤ προσέφερον πολυτίμους ὑπηρεσίας εἰς τὸν στρατόν».
Ο Κατωπόδης κατηγορούσε τον Χατζηγιάννη: «Σύ, ὁ στρατιώτης, προτίμησες νὰ προσκολληθῇς εἰς τὴν κοινοβουλευτικὴν ἐπιτροπὴν καὶ νὰ γίνῃς ἐπιτιμητὴς τοῦ Τύπου, ὁ ὁποῖος δὲν παρηκολούθησεν τὴν μεγάλην σου δράσιν!»
Εδώ όμως ο Κατωπόδης είναι άδικος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο δεν έλαβαν μέρος οι βουλευτές με διαταγή του υπουργείου Στρατιωτικών.
Ανταπάντησε αμέσως ο Χατζηγιάννης με νέα επιστολή του στην «Νέα Ημέρα» (1η Αυγούστου 1913) γράφοντας μεταξύ άλλων: «Εἰς τὴν ἐκστρατείαν τῆς Ἠπείρου ἔλαβον μέρος οἰκειοθελῶς, ἐνᾦ ἠδυνάμην καὶ ἐγὼ νὰ μένῳ εἰς Ἀθήνας, ἀσθενήσας δὲ ἐκ τῶν κακουχιῶν, ὅπως καὶ χιλιάδες ἄλλων στρατιωτῶν, μετεφέρθην εἰς νοσοκομεῖον τῆς Ἄρτης, ὅπου καὶ ἐνοσηλεύθην». Και παραπέμπει ονομαστικά σε γνωματεύσεις στρατιωτικών γιατρών. Στην διαμάχη παρενέβη και ο πολεμικός ανταποκριτής της «Νέας Ημέρας» στην ΄Ηπειρο Νικόλαος Χ. Λάσκαρις, ο οποίος σε επιστολή του στην εφημερίδα του (28 Αυγούστου 1913) κατηγορούσε μεταξύ άλλων τους Αθηναίους πολεμικούς ανταποκριτές ως «γράφοντες τὸν πόλεμον ἀπὸ τὸ… κρεββάτι τους».
Βουλευτές φανταράκια στον πόλεμο
Ας δούμε όμως ποιοι ήταν οι βουλευτές, που επαινεί ο Κατωπόδης, ότι πολέμησαν ακόμα και στην πρώτη γραμμή, αλλά και ορισμένους άλλους:
  • Ο δικηγόρος Παναγιώτης Αραβαντινός, που γεννήθηκε το 1882 και εκλεγόταν βουλευτής Αργολιδοκορινθίας. Εξελέγη βουλευτής από 28 Νοεμβρίου 1910 έως 29 Δεκεμβρίου 1911. Στην συνέχεια από 11 Μαρτίου 1912 έως 18 Απριλίου 1915 (δηλαδή όταν διεξάγονταν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι ήταν βουλευτής).
    Επανεξελέγη κατά τα έτη 1923-1925 και ως βουλευτής Ψαρών για την Βουλή των ετών, 1928-1932.
    Πέθανε στις 27 Απριλίου 1932.
  • Ο συγγραφέας Στέφανος Γρανίτσας υπήρξε βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας. Εξελέγη από 8 Αυγούστου 1910 έως 12 Οκτωβρίου 1910. Ακολούθως εξελέγη από 28 Νοεμβρίου 1910 έως 29 Δεκεμβρίου 1911 και από 11 Μαρτίου 1912 έως 18 Απριλίου 1915 (δηλαδή όταν διεξάγονταν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι ήταν βουλευτής). Κατόπιν επανεξελέγη στην Βουλή των ετών 1915-1920.
    Πέθανε στις 16 Σεπτεμβρίου 1915. 

    *Ο Στέφανος Γρανίτσας

  • Ο Στέφανος Γρανίτσας πολέμησε ως ανθυπολοχαγός. Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Πατρίς» (6 Δεκεμβρίου 1912) το όνομα του Γρανίτσα, ως επικεφαλής δυνάμεως είχε γίνει περιώνυμο στην περιοχή του Σουλίου, μαζί με τα ονόματα των οπλαρχηγών Φουρτούνα (παλαιός Μακεδονομάχος), Κολοβού και Λεοντίου. *Δημοσίευμα της εφημερίδας 

    «Πατρίς» για τον Γρανίτσα

    Σύμφωνα με την εφημερίδα «Νέα Ημέρα» (8-11-1912) ο οπλαρχηγός Γρανίτσας με 20 άνδρες, βοηθώντας και τον Κρητικό οπλαρχηγό Κ. Μάνο, βάδισε σε μια περίπτωση από την Ζώριτσα της Άρτας και έφθασε στην κορυφή του βουνού, αφού καθ’ όδόν εξουδετέρωσε μια συμμορία Τσάμηδων.

  • Ο πολιτικός Γεώργιος Καφαντάρης γεννήθηκε το 1872 στην Ανατολική Φραγκίστα Ευρυτανίας.

    *Ο Γεώργιος Καφαντάρης

    Εξελέγη βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας από 20-2-1905 έως 1-2-1906, από 26-3-1906 έως 25-3-1910 και από 11 Μαρτίου 1912 έως 18 Απριλίου 1915 (δηλαδή όταν διεξάγονταν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι ήταν βουλευτής).
    Επανεξελέγη ως βουλευτής Ευρυτανίας κατά τα έτη 1915-1920, 1920-1922, 1923-1925 (Εθνοσυνέλευση), 1926-1928, 1928-1932, 1932-1933, 1933-1935, το 1936 (από 26 Ιανουαρίου έως 4 Αυγούστου 1936).
    Υπηρέτησε σε διάφορα υπουργεία και το 1924 ανέλαβε για σύντομη θητεία την πρωθυπουργία. Όταν άρχισε ο Α’ Βαλκανικός Πόλεμος παρουσιάσθηκε και κατετάγη στο Α΄Σύνταγμα.

  • Ο Μιλτιάδης Νεγρεπόντης, γεννήθηκε στην Μασσαλία.
    Εξελέγη βουλευτής Αττικής από 28 Νοεμβρίου 1910 έως 20 Δεκεμβρίου 1911(Β΄ Αναθεωρητική Βουλή) από 11 Μαρτίου 1912 έως 18 Απριλίου 1915 (δηλαδή όταν διεξάγονταν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι ήταν βουλευτής) και από 31 Μαΐου 1915 έως 29 Οκτωβρίου 1915, από 12 Ιουλίου 1917 έως 10 Σεπτεμβρίου 1920.
    Διετέλεσε δύο φορές υπουργός Οικονομικών.
    Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τους Βαλκανικούς, διοργάνωσε πρώτος την στρατιωτική υπηρεσία αυτοκινήτων και την διηύθυνε κατά την διάρκεια της θητείας του. 

    *Ο Μιλτιάδης Νεγρεπόντης

    Σε χρονογράφημα της εφημερίδας «Χρόνος» (9 Οκτωβρίου 1912) με τίτλο «Ολίγη Λάρισα» και υπογραφή Μ. (ίσως είναι ο Τίμος Μωραϊτίνης) αναφέρεται στην είσοδο του Στρατού μας στην Λάρισα και προστίθεται:
    «Νὰ καὶ τὰ αὐτοκίνητα τοῦ Στρατηγείου. Τὸ ἕν ὁδηγεῖ, μὲ στολὴν λοχίου τοῦ Μηχανικοῦ, ὁ κ. Μ. Νεγρεπόντης, ὁ βουλευτὴς Ἀττικοβοιωτίας. Φέρει μεταξὺ βαθμοφόρων καὶ τὸν φίλον κ. Γ. Ῥοϊκόν, τὸν στρατιωτικὸν ζωγράφον: Μετὰ τὸ 1897, τὸ ὁποῖον ἔγινε ἀφορμὴ νὰ ζωγραφίσῃ τὴν «Μάχην τῶν Φαρσάλων» καὶ τὰ «Δελέρια», μᾶς ἦλθεν καὶ πάλιν διὰ νὰ ζωγραφίσῃ τὴν Ἑλλάδα τῆς Νίκης».  

  • Αλλά και ο επικρινόμενος από τον Κατωπόδη βουλευτής Λάρισας Δημήτριος Χατζηγιάννης, είχε πλούσια πολιτική δράση. Το 1910 δημοσίευσε το έργο του «Το αγροτικό ζήτημα της Θεσσαλίας». Το έργο αυτό συνέβαλε στην ενημέρωση της κοινής γνώμης για την δραματική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν στις αρχές του 20ου αιώνα οι κολλήγοι της Θεσσαλίας.

    *Ο Δημήτριος Χατζηγιάννης

    Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 8 Αυγούστου του 1910. Επανεξελέγη στις 11 Μαρτίου 1912 (άρα ήταν βουλευτής όταν εξερράγη ο πόλεμος).
    Στην συνέχεια εξελέγη ξανά βουλευτής το 1932-1933 και το 1933- 1935.
    Από το 1927 μέχρι το 1932 ήταν γενικός γραμματέας του Αγροτικού Κόμματος.
    Πολιτεύθηκε και μετά την Κατοχή και το 1947 έγινε υφυπουργός Γεωργίας και τρία χρόνια αργότερα υπουργός.
    Δήμαρχος Λάρισας από το 1955-1959 η πρώτη, 1959-1964 η δεύτερη και 1967-1969 η τρίτη θητεία του) στο δημαρχιακό αξίωμα.
    Διετέλεσε επίσης πρόεδρος της Ενώσεως Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδος.

Και πρώην βουλευτές ανταποκρίθηκαν στο προσκλητήριο της πατρίδας

Υπήρξαν όμως και οι πρώην βουλευτές, που ανταποκρίθηκαν στο προσκλητήριο της πατρίδας και έσπευσαν στα πεδία των μαχών.
Ένας από αυτούς ήταν ο Αλέξανδρος Ρώμας. Πρώην Πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής Ζακύνθου. Στο αξίωμα του προέδρου της Βουλής ανεδείχθη τρεις φορές και προήδρευσε συνολικά σε 175 συνεδριάσεις. Την πρώτη φορά εξελέγη Πρόεδρος στις 3 Νοεμβρίου 1897.
Για δεύτερη φορά εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής στις 7 Απριλίου 1905.
Την τρίτη φορά, ανεδείχθη  Πρόεδρος της Βουλής στις 24 Σεπτεμβρίου 1909.
Στενά συνδεδεμένος με τους Γαριβαλδινούς της Ιταλίας πήρε μέρος στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 ως εθελοντής του τάγματος των Ερυθροχιτώνων. Ανδραγάθησε στὴν μάχη του Δομοκού και προήχθη στον βαθμό του ταγματάρχη.
Προηγουμένως ανεμίχθη ενεργά στους αγώνες στηρίξεως της Κρητικής Επαναστάσεως του 1897 και μεταφέροντας τρόφιμα και εφόδια στους Κρητικούς με πλοίο συνελήφθη αιχμάλωτος από τις ναυτικές μονάδες των Μεγάλων Δυνάμεων, που είχαν αποκλείσει την Μεγαλόνησο.
Το 1909 δημιούργησε το σώμα των «Ελλήνων Ερυθροχιτώνων», το οποίο συντηρούσε με δικά του έξοδα.

*Η είδηση του τραυματισμού του πρώην Προέδρου της Βουλής Αλεξανδρου Ρώμα

Πολέμησε επικεφαλής του σώματος αυτού κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους στην Σιάτιστα, στα Γρεβενά, το Μπιζάνι, την Μονή Τσέπου και διακρίθηκε ιδιαίτερα στην μάχη του Δρίσκου, όπου και τραυματίσθηκε στο χέρι τον Νοέμβριο του 1912.
Όταν τον μετέφεραν στο ορεινό χειρουργείο, συνήντησε εκεί τον βαριά τραυματισμένο πρώην βουλευτή της Κερκύρας και ποιητή Λορέντζο Μαβίλη. Τον συνεχάρη και λίγο μετά, ο Μαβίλης εξέπνευσε. Ο Ρώμας στο Δρίσκο προήχθη σε αντισυνταγματάρχη επί του πεδίου της μάχης λόγω του ηρωισμού που επέδειξε.
Ο Ρώμας εκλεγοταν συνεχώς βουλευτής από το 1895 έως το 1909 όταν ανατικατέστησε τον Δ. Στεφάνου.
Επανεξελέγη στην Α΄Αναθεωρητική Βουλή του 1910 και στην Βουλή των ετών 1912-1915 (άρα ήταν βουλευτής όταν εξερράγη ο πόλεμος).

*Ο Λορέντζος Μαβίλης

Είδαμε ήδη και την περίπτωση του Λορέντζου Μαβίλη.
Γεννήθηκε στην Ιθάκη, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως δικαστικός. Είχε αριστοκρατική καταγωγή και ισπανικές ρίζες από την πλευρά του πατέρα του.
Νωρίς ήλθε σε επαφή με τον «σολωμικό» πνευματικό κύκλο της Κέρκυρας, πριν καταλήξει για σπουδές στην Γερμανία. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, αφοσιώθηκε στην ποίηση γράφοντας κυρίως σονέτα και υπερασπίστηκε με θέρμη την δημοτική, ως εκλεγμένος βουλευτής Κερκύρας, όταν είχε κατηγορηθεί ο Παλαμάς. 

*Η είδηση του θανάτου του ποιητή και πρώην βουλευτή Λορέντζου Μαβίλη

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει, στην εθελοντική συμμετοχή του στην Κρητική Επανάσταση, τον άτυχο Ελληνοτουρκικό Πόλεμος του 1897, καθώς και στο γεγονός ότι έχασε την ζωή του μαχόμενος στα βουνά της Ηπείρου, κατά τον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο.
Ο Λορέντζος Μαβίλης είχε εκλεγεί βουλευτής στην Β΄ Αναθεωρητική Βουλή των ετών 1910-1911.

Άλλο παράδειγμα, είναι ο πρώην βουλευτής Θεμιστοκλής Οικονομόπουλος, που έδρασε σαν οπλαρχηγός και τραυματίσθηκε στο πόδι, στο ύψωμα του Αγίου Νικολάου («Πατρίς» 9 Δεκεμβρίου 1912).
Είχε εκλεγεί βουλευτής Τροιζηνίας το 1905-1906 και Αργολιδοκορινθίας στην Α΄Αναθεωρητική Βουλή του 1910.

Ο πρώην βουλευτής Παπαναστασίου Αλέξανδρος, που είχε εκλεγεί βουλευτής Αρκαδίας στην Α΄ και στη Β’ Αναθεωρητική Βουλή των ετών 1910 και 1911, κατετάγη στο Α΄ Σύνταγμα κατά την «Νέα Ημέρα».

Το ίδιο και ο Αντώνιος Μαυρογορδάτος, βουλευτής Σύρου στις Βουλές (7-11-1912), των ετών 1885-1886, 1890-1892 και 1905-1906. Αργότερα εξελέγη στις Βουλές των ετών 1915-1915.

*Ο Γεώργιος Καπιτσίνης, σε φωτογραφία του «Χρόνου», 18 Νοεμβρίου 1912

  Υπήρξε όμως και ένας πρώην βουλευτής, που έχασε την ζωή του στον πόλεμο εκείνο. Πρόκειται για τον Γεώργιο Καπιτσίνη πρώην βουλευτή Επιδαύρου Λιμηράς.
Σκοτώθηκε στην μάχη της Σιάτιστας.
Το όνομά του περιλαμβάνεται στο Δελτίο Απωλειών του υπουργείου Στρατιωτικών, που δημοσιεύθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1912. Είχε διατελέσει βουλευτής κατά τα έτη 1902-1904.
Ήταν πρώην στρατιωτικός, που είχε ανδραγαθήσει το 1897 και μετά τον πόλεμο παραιτήθηκε και για έξι χρόνια έζησε στην Αμερική.
Κατετάγη ως υπολοχαγός Πυροβολικού, αν και ήθελε να γίνει αεροπόρος («Νέα Ημέρα» 13-11-1912).

*Από την εφημερίδα «Εμπρός», 8 Νοεμβρίου 1912.
Μαρτυρία συμμετοχής του πρώην βουλευτή Τρικάλων Τάκη Αλέξιου

Με το χακί ντύθηκε και ο κτηματίας πρώην βουλευτής Τρικάλων Τάκης Αλέξιος. Είχε διατελέσει βουλευτής αρχικά Καλαμπάκας στο διάστημα 1905-1906 και 1906-1910 και βουλευτής Τρικάλων στην Α΄ Αναθεωρητική Βουλή του 1910.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Εμπρός» πήρε μέρος πολεμώντας ηρωικά, στις μάχες για την απελευθέρωση του Μετσόβου.

*Ο Ιωάννης Μακρόπουλος

Ένας νεαρός φαντάρος, που τότε δεν είχε σχέση με την πολιτική ακόμα, πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους και τραυματίσθηκε στην μάχη της Μπάνιτσας, στην περιοχή της Φλώρινας.
Ήταν ο Ιωάννης Μακρόπουλος από την Λαμία, ο οποίος ανεδείχθη Πρόεδρος της Βουλής στις 15 Δεκέμβριου 1952.
Προηγουμένως, τον Ιανουάριο του 1945 συμμετείχε στην κυβερνητική αντιπροσωπεία, η οποία διαπραγματεύθηκε με το ΕΑΜ την συμφωνία της Βάρκιζας. 

*Ο Αγαμέμνων Σλήμαν

Και άλλοι βουλευτές ντύθηκαν στο χακί τότε

Ένας άλλος Λαρισαίος βουλευτής, που πήγε εθελοντής στον Βαλκανικό Πόλεμο, ήταν και ο Αγαμέμνων Σλήμαν, γιος του μεγάλου αρχαιολόγου Ερρίκου Σλήμαν και της Σοφίας Εγκαστρωμένου.
Κατετάγη εθελοντικά στα σύνορα της Θεσσαλίας, πριν αρχίσει ο πόλεμος, όπως έγραψε ο «Χρόνος», στις 29 Σεπτεμβρίου 1912.
Ο Σωματάρχης του, ζήτησε να τον πάρει ως γραφέα του, αλλά ο Σλήμαν δήλωσε ότι επιθυμεί να πολεμήσει.
Ο Αγαμέμνων Σλήμαν είχε εκλεγεί βουλευτής στην Βουλή των ετών 1905-1906 και αργότερα στην Α’ Αναθεωρητική Βουλή του 1910, στην Β΄Αναθεωρητική Βουλή των ετών 1910-1911, στην Βουλή των ετών 1912-1915 (άρα ήταν βουλευτής όταν εξερράγη ο πόλεμος).
Επανεξελέγη το 1915-1917 και το 1920-1922.

Στους βουλευτές έχουμε και την περίπτωση του βουλευτή Αττικής και Βοιωτίας Δημοσθένη Σωτηρίου, που είχε τραυματισθεί.
Είχε εκλεγεί βουλευτής στην Βουλή των ετών 1912-1915 («Νέα Ημέρα» 13-11-1912).

*Απόσπασμα της εφημερίδας «Πατρίς», της 31ης Οκτωβρίου 1912, με αναφορά στον τραυματισμό του βουλευτή Ιωάννη Φαρμάκη

Ο Ιωάννης Φαρμάκης είχε εκλεγεί βουλευτής Αιτωλίας και Ακαρνανίας στη Α’ Αναθεωρητική Βουλή του 1910 και στη Β’ Αναθεωρητική Βουλή (1910-1911). Στη συνέχεια εξελέγη βουλευτής στις εκλογές των ετών 1912-1915 και αργότερα, κατά το διάστημα 1915-1920. Και ενώ ήταν βουλευτής, κατετάγη ως στρατιώτης και πήρε μέρος στην μάχη των Γιαννιτσών, τον Οκτώβριο του 1912, όπου τραυματίσθηκε από βλήμα τυφεκίου μάουζερ στο κεφάλι, 300 μέτρα πέρα από το τζαμί της πόλεως.
Αργότερα νοσηλεύθηκε στο νοσοκομεία που είχε στηθεί στην Σχολή Ευελπίδων.

*Το δημοσίευμα της «Νέας Ημέρας» της 5ης Νοεμβρίου 1912

Από ένα παραπολιτικό σχόλιο εξάλλου της εφημερίδας «Νέα Ημέρα», της 5ης Νοεμβρίου 1912, πληροφορούμαστε ότι φαντάροι έγιναν και οι βουλευτές Αττικοβοιωτίας Σπυρίδων Θεοδωρόπουλος (εκλεγμένος στην Β΄Αναθεωρητική Βουλή και στην Βουλή των ετών 1912-1915.
Επανεξελέγη στην Δ. Εθνοσυνέλευση κατά τα έτη (1923-25), ο πρώην βουλευτής Αιτωλίας και Ακαρνανίας (στην Α΄και Β΄Αναθεωρητική Βουλή των ετών 1910-11) Παντελής Καρασεβδάς (Ολυμπιονίκης), που ήταν έφεδρος υπολοχαγός, ο βουλευτής Αττικοβοιωτίας Ιωάννης Μπρισιμιτζάκης (βουλευτής της Β΄ Αναθεωρητικής Βουλής 1910-1911 και της Βουλής των ετών 1912-1915 και αργότερα βουλευτής κατά τα έτη 1915-1920) και ο βουλευτής Λάρισας Τσαξίρης Γεώργιος (εκλεγμένος στην Α΄ και Β΄ Αναθεωρητική Βουλή 1910-1911, στην Βουλή των ετών 1912-1915).

*Από τη δράση του Κυριάκου Μητσοτάκη, πατέρα του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (Εφημερίδα «Νέα Αλήθεια» Θεσσαλονίκης 7 Νοεμβρίου 1912).

Τέλος έχουμε και την περίπτωση του πατέρα του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του Κυριάκου Μητσοτάκη (1883-1944), που διετέλεσε βουλευτής Χανίων της Κρητικής Πολιτείας και στον Βαλκανικό Πόλεμο του 1912, ηγούμενος σώματος Κρητών εθελοντών, πολέμησε στην Μακεδονία και την Ήπειρο.

Οι Κύπριοι αδελφοί μας

Στους πολέμους που έκανε η Ελλάδα, είχε πάντα την συμπαράσταση των Κυπρίων αδελφών, παρά το γεγονός ότι ήταν υπό τον ζυγό ξένων.
Σ’ αυτoύς ειδικά τoυς αγώvες, παρά τον Αγγλικό ζυγό, πoλέμησαv εθελοντικά oι βoυλευτές του κυπριακού κοινοβουλίου Ευάγγελος Χατζηϊωάvvoυ, Νικόλαος, Κλ. Λαvίτης και o δήμαρχoς Λεμεσoύ και πρώηv βoυλευτής Χριστόδoυλoς Σώζoς. 

*Ο δήμαρχος Λεμεσού Χριστόδουλος Σώζος

Ο Σώζoς μάλιστα, έχασε την ζωή του στις 6 Δεκεμβρίoυ 1912, στα υψώματα τoυ Πρoφήτη Ηλία, κοντά στo Μπιζάvι, έχovτας δίπλα τoυ τov βoυλευτή Ευάγγελo Χατζηιωάvvoυ, πoυ τραυματίσθηκε μάλιστα σoβαρά στo πρόσωπo, αλλά τελικά διέφυγε τov κίvδυvo.

Θα με ρωτήσετε γιατί ανεμόχλευσα αυτήν την ιστορία.
Μα, προφανώς για να τονίσω το ηρωικό πνεύμα και τον πατριωτισμό των πολιτικών της εποχής εκείνης, σε σχέση με πολλούς φυγοστράτους πολιτικούς της εποχής μας.

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Νεώτερη Ἑλληνικὴ ἱστορία

*Οι προφυλακές του ελληνικού στρατού

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply