Τὸ ἁπλούστερον, ποὺ ἴσως γιὰ λόγους ἐκπαιδεύσεως, ἀποκτήσαμε, λέγεται «ἀνταπόκρισις στὴν πληροφορία». Μαθαίνουμε, ἀπὸ μικρὰ παιδιά, νὰ μὴν προσπαθοῦμε νὰ ξεχωρίσουμε, σὰν ἄτομα, παρὰ μόνον νὰ ἀναζητοῦμε τρόπους γιὰ νὰ «προσεγγίσουμε» κάποιες ἤ κάποιαν ἀπὸ τὶς γενικότερες «ἰδέες», πρὸ κειμένου νὰ τὶς ἀσπασθοῦμε καὶ τελικῶς νὰ αἰσθανόμεθα τμῆμα κάποιας μικρῆς ἤ μεγάλης ὁμάδος.
Ὅσο ταχύτερα ἀντιδράσουμε, βάσει τῶν ἐξωτερικῶν πληροφοριῶν, τόσο τὸ σύστημα μᾶς χρησιμοποιεῖ, καταλλήλως, πρὸς τὴν πλήρωσιν τῶν σχεδίων του.

Ὅλο αὐτό, θεωρητικῶς, τὸ γνωρίζουμε.
Στὴν πράξιν ὅμως κι ἐμεῖς συμπεριφερόμεθα ὅπως μᾶς ἔχουν ὑποδείξει.
Καὶ τελικῶς ὁ κύκλος παραμένει φαῦλος…

Ἡ διαφορά, ἐπὶ τῆς ὁποίας ὀφείλουμε, σιγὰ σιγά, νὰ πατήσουμε, ἀφορᾶ ἀκριβῶς σὲ αὐτὴν τὴν ἀνταπόκρισιν. Τὸ νὰ χαρῶ ἤ νὰ λυπηθῶ ἤ νὰ ἐξοργησθῶ μὲ κάποιαν πληροφορία εἶναι κάπως …προγραμματισμένο.
Τὸ νὰ σταθῶ καὶ νὰ τὴν ἐπεξεργασθῶ, νὰ τὴν ἀναλύσω, νὰ τὴν …ἀναποδογυρίσω  ὅμως ΔΕΝ εἶναι προγραμματισμένο. Εἶναι ἐπιλογὴ ἀλλαγῆς τῶν πάντων.
Οὐσιαστικῶς ἡ ἄρνησις τῆς προγραμματισμένης, ἀπὸ ἄλλους, ἀντιδράσεώς μου, εἶναι τὸ δικό μου λιθαράκι στὴν ἀλλαγὴ ΟΛΗΣ τῆς ἱστορίας τοῦ πλανήτου καὶ τελικῶς τῆς πορείας τῆς Ἀνθρωπότητος.
Κι αὐτό, ἐὰν δὲν τὸ ἀντιλαμβάνομαι, ἀκόμη…
…σιγὰ σιγὰ θὰ γίνη Ἀνάγκη καὶ τελικῶς μοναδική μου ἐπιλογή!!!

Φιλονόη

φωτογραφία