Ἡ ἐπικοινωνία ἔχει σταματήσει.
Ἔχουμε σταματήσει νὰ μιλᾶμε πιὰ μεταξύ μας…
Μιλᾶμε στὸν ἄλλον ἀλλὰ ὄχι μὲ τὸν ἄλλον.
Ἐχουμε ξεχάσει πῶς νὰ πλησιάζουμε τοὺς ἀνθρώπους.
Εἴμαστε σὰν παράλληλες γραμμές, ποὺ τρέχουν δίπλα δίπλα, μὰ δὲν συναντῶνται ποτέ.

Αὐτὸ δὲν συμβαίνει μόνον μὲ τοὺς φίλους ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ ζευγάρια, ποὺ ζοῦν σὰν νὰ εἶναι παράλληλες γραμμές.
Χιλιάδες χιλιόμετρα παράλληλες γραμμές, ποὺ δὲν συναντῶνται ποτέ…

Δὲν κυτταζόμαστε στὰ μάτια. Κυττᾶμε ἀλλοῦ…
Καὶ συνεχίζουμε νὰ νοιώθουμε μόνοι…….
Καὶ συνεχίσουμε νὰ σχετιζόμαστε μὲ τὸν ἄλλο…….
…Ἐπειδὴ εἴμαστε καὶ οἱ δύο μόνοι…
Ἀλλὰ αὐτὴ ἡ σχέσις δεν εἶναι ἀληθινὴ γιατὶ στηρίζεται στὸν φόβο τῆς μοναξιᾶς.

Οἱ σχέσεις μεγαλώνουν καὶ ἁπλώνονται μόνον μέσα σὲ ἔναν κατακλυσμὸ ἐνεργείας.
Ὄχι μέσα στοὺς φόβους.

Γιῶτα Σούσουλα