Ἕνα καζάνι ποὺ βράζει ὁλόκληρη ἡ Γαλλία, ἕτοιμο νὰ ξεχειλίσῃ.
Καθημερινὲς πλέον οἱ ἀπεργίες καὶ οἱ διαδηλώσεις διαμαρτυρίας ἐνάντια στὸ νέο ἀσφαλιστικὸ νομοσχέδιο τῆς κυβερνήσεως καὶ τῶν μεταῤῥυθμίσεων στὴν ἐργατικὴ νομοθεσία.

«Εἶναι ὥρα νὰ ἀνεβάσουμε ταχύτητα», δήλωνε πρὶν λίγες ἡμέρες ὁ Φιλὶπ Μαρτινέζ, ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ συνδικάτου CGT.

Μὲ τὴν κυβέρνηση νὰ ἀπαντᾷ ἀκόμη καὶ μὲ ἀποφάσεις ἀπαγορεύσεως κυκλοφορίας, ὅπως στὴν πόλη Ῥέν!
Μόνον σήμερα, οἱ ἀπεργίες τῶν ἐργαζομένων στοὺς σιδηροδρόμους καὶ στὰ λιμάνια τῆς Γαλλίας περιῴρισαν στὸ μισὸ τὴν κυκλοφορία τῶν τραίνων καὶ προεκάλεσαν τὴν ματαίωση πολλῶν δρομολογιωίων ὀχηματαγωγῶν πρὸς τὴν Βρεταννία!

Γιατί ὅμως συμβαίνουν ὅλα αὐτά καί τί σημαίνουν γιά τό μέλλον τῆς Γαλλίας, ἀλλά καί τῆς Εὐρώπης;
Ἡ Γαλλία εὑρίσκεται σὲ κρίση.
Οἱ Γάλλοι ἀντιδροῦν, ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια, στὴν ἐκχώρηση θεμελιωδῶν ἐθνικῶν ἐλευθεριῶν καὶ δικαιωμάτων στὴν «διεθνὴ τραπεζικὴ καὶ πολιτικὴ ἐλίτ», ποὺ θέλει νὰ ἀποφασίζῃ ἐρήμην τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης.
Νὰ μεταφέρονται δικαιώματα σὲ ἄλλα σώματα, χωρὶς τὴν ἔγκρισή τους.
Νὰ ἀποφασίζουν ἄλλοι, ὅπως οἱ Γερμανοί, ὁ Σόιμπλε ἢ  ὁ Νταισεμπλοῦμ, γιὰ λογαριασμό τους. 
Ἂς μὴν ξεχνᾶμε πὼς οἱ Γάλλοι ἦσαν οἱ πρῶτοι ποὺ ἀπέῤῥιψαν τὸ 2005 τὸ περίφημο «Εὐρωσύνταγμα», ποὺ ἐπιζητοῦσε τὴν κατάργηση τῶν ἐθνικῶν κοινοβουλίων καὶ τῶν ἐθνικῶν κρατῶν.
Ἀπόῤῥιψις ρριψη ποὺ εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις νὰ ἐξελιχθῇ σὲ μία οἰκονομική, ἀλλὰ ὄχι καὶ σὲ πολιτικὴ ἕνωση.

Καὶ γνωρίζουν καλὰ πὼς κοινὸ νόμισμα χωρὶς πολιτικὴ ἕνωση, ἁπλᾶ δὲν ἔχει κάποιο μέλλον.
Καὶ ἴσως αὐτὸ ποὺ τώρα συμβαίνῃ στὴν Γαλλία, ἀλλὰ καὶ στὴν Ἀγγλία μὲ τὸ δημοψήφισμα, νὰ εἶναι πολὺ ἁπλᾶ ἡ ἐπιτάχυνσις τῆς διαλύσεως μίας ἑνώσεως καταναγκαστικῆς καὶ «ἀναπήρου».

Θεοφανάκης Στέφανος