Καταλαβαίνεις ὅτι τὰ πράγματα δὲν θὰ καλλιτερεύσουν  κάθε φορὰ ποὺ ἀκοῦς κάποιον νὰ σχολιάζῃ τοὺς κυβερνῶντες, λέγοντας: «μά εἶναι αὐτοί ἀριστεροί;»
Ἤ, ὅταν διαβάζῃς κάποιον περισπούδαστο ἀναλυτή, ὁ ὁποῖος κριτικάρει τὴν κυβέρνηση, γράφοντας ὅτι σπιλώνουν τὸ ὄνομα καὶ τὶς ἀξίες τῆς ἀριστερᾶς.
Ὅμως, ἂν κάτι μπορῇ νὰ πιστωθῇ στοὺς κυβερνῶντες  εἶναι ἡ ἰδεολογική τους συνέπεια, εἶναι ἀριστεροὶ στὰ λόγια καὶ τὶς πράξεις.

Ἀπὸ τότε ποὺ ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἔγινε κυβέρνησις μὲ συνέπεια ἔχει ἐπιτύχει, ἢ τοὐλάχιστον ἔχει προσπαθήσει, νὰ ἐπιβάλῃ τὶς πολιτικές ποὺ ὑποτάσσονται στὶς ἰδεολογικές του ἀρχές. Ἔτσι, ἡ οὐσιαστικὰ πρώτη του νομοθετικὴ δράσις ἦταν ἡ ἀπελεύθερωσις τῶν ἰδεολογικὰ προσκειμένων τρομοκρατῶν.
Ἔκτοτε, ἡ κυβέρνησις  ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε νὰ περάσῃ ἕνα νέο μνημόνιο, ποὺ ἦταν στὸ 90% αὐξήσεις φόρων, ἐλαχιστοποιώντας τὶς μεταῤῥυθμίσεις καὶ τὴν μείωση τοῦ κρατικοῦ τομέως. Μάλιστα, σὲ μία περίοδο ὀξείας οἰκονομικῆς κρίσεως ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἔχει καταφέρει νὰ αὐξήσῃ τὶς δαπάνες τοῦ κράτους καὶ νὰ δόσῃ αὐξήσεις σὲ δημοσίους ὑπαλλήλους. Ἀντίθετα ἀπὸ τοὺς ὑποτίθεται δεξιοὺς προκατόχους τους, ποὺ λεηλάτησαν τὸν ἰδιωτικὸ τομέα μὲ φόρους, ὁ ΣΥΡΙΖΑ κάνει ὅ,τι εἶναι δυνατὸν γιὰ νὰ προστατεύσῃ τὰ ῥετιρὲ τοῦ δημοσίου, ποὺ εἶναι ἡ ἐκλογικὴ καὶ πολιτικὴ βάσις του.

Σὲ ἄλλους τομεῖς, ποὺ τὰ περιθώρια εἶναι πιὸ χαλαρά, ὁ ΣΥΡΙΖΑ καθημερινὰ προχωρᾶ γοργὰ στὸ νὰ ἐπιβάλῃ τὶς ἰδεολογικές του ἐμμονές. Ἄνοιξαν τὰ σύνορα καὶ μέσα σὲ ἕναν χρόνο μπῆκαν περισσότεροι ἀπὸ ὀκτακόσιες χιλιάδες λαθρομετανάστες στὴν Ἑλλάδα. Ἄλλαξαν τὸν νόμο περὶ ἰθαγενείας καὶ μείωσαν ἀκόμη καὶ τὶς ἐλάχιστες τυπικὲς ἀπαιτήσεις τοῦ προηγουμένου νόμου. Κατήργησαν τὰ πειραματικὰ σχολεῖα τοῦ δημοσίου καὶ προσπαθοῦν νὰ κρατικοποιήσουν τὴν λειτουργία τῶν ἰδιωτικῶν.
Σὲ κάθε κυβερνητικὴ ἐπιλογὴ ἡ προτεραιότης εἶναι ἡ ἐπέκτασις τοῦ κράτους, τῶν ἐξουσιῶν, τῶν ἀρμοδιοτήτων καὶ τῶν δραστηριοτήτων του. 

Ἀλλά, παρ’ ὅλα αὐτά, ἡ κυβέρνησις τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δὲν εἶναι ἐπαρκῶς ἀριστερὴ γιὰ τὰ ἑλληνικὰ δεδομένα. Καλούμεθα συνεχῶς νὰ κρίνουμε τὴν κυβέρνηση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ὄχι ἀξιολογώντας τὸ πόσο ἀριστερὰ μετατοπίζει τὰ ὅρια τῆς κρατικῆς πολιτικῆς, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τό τι νομίζουμε ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ κάνῃ μία ἀριστερὰ κυβέρνησις, ποὺ δὲν θὰ εἶχε νὰ ἀντιμετωπίσῃ τοὺς οἱουσδήποτε ἐξωτερικοὺς ἢ ἐσωτερικοὺς περιορισμοὺς στὴν δράση της. Βέβαια, οὐδέποτε κάποια κυβέρνησις στὴν ἱστορία τὴν ἀνθρωπότητος λειτούργησε μὲ ἀπόλυτη ἐλευθερία κινήσεων, ἀλλὰ στὴν Ἑλλάδα τῆς ἀριστερᾶς ἰδεολογικῆς ἡγεμονίας, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ κρίνουμε τὴν ἀριστερὰ ὑπὸ τὸ πρῖσμα φανταστικῶν συνθηκῶν, γιὰ νὰ μποροῦμε πάντα νὰ δικαιολογοῦμε τὰ καταστροφικὰ ἀποτελέσματα τῶν πολιτικῶν της, λέγοντας ὅτι δὲν μπόρεσαν νὰ κάνουν ὅλα ὅσα ἤθελαν νὰ κάνουν καὶ γιὰ αὐτὸ ἀπέτυχαν.

Εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ γίνῃ ἀποδεκτὸ τὸ γεγονὸς ὅτι αὐτοὶ ποὺ κυβερνοῦν σήμερα ἀντιπροσωπεύουν τὴν ἀριστερά. Ἡ κριτικὴ στὴν ἀριστερὰ δημιουργεῖ θρησκευτικοῦ τύπου ἐνοχές, μιᾶς καὶ οἱ Ἕλληνες γιὰ 40 χρόνια ὑπέστησαν μίαν ἐνδελεχὴ πλύση ἐγκεφάλου ἁγιοποιήσεώς της. Κι’ ὅμως, ἡ ἐπέκτασις τῆς κρατικὴς ἐξουσίας, ἡ δήμευσις τοῦ ἰδιωτικοῦ πλούτου, γιὰ τὴν ἁνάλωσή του ἀπὸ τοὺς πελάτες τῆς ἐξουσίας, ἡ ἐχθρότης στὴν δημιουργία καὶ συσσώρευση πλούτου, ἡ ἀλλοίωσις τῆς ἐθνικῆς ταὐτότητος καὶ κληρονομιᾶς, ἡ ἀπαξίωσις τῆς ἐργατικότητος καὶ τῆς ἀριστείας, εἶναι βασικὰ χαρακτηριστικὰ τῆς ἀριστερᾶς. Οἱ προγραμματικὲς ἀρχὲς ἑνὸς ἀριστεροῦ κόμματος εἶναι γιὰ τὴν κοινωνία ποὺ τὶς υἱοθετεῖ ἕνα μακροσκελὲς σημείωμα πολιτικῆς καὶ οἰκονομικῆς αὐτοκτονίας.
Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀριστερά.

Ναπολέων Λιναρδᾶτος
Ἐφημερὶς «Ἑστία»
18 Ἀπριλίου 2016