Διόλου τυχαία τελικά ο Ερντογάν, φρόντισε να πετάει (καλού κακού) κατα την εκδήλωση του πραξικοπήματος που θα εδραίωνε την «δημοκρατία» του.

Το προαναγγελθέν πραξικόπημα

Ῥῆγος Νικόλαος

ΥΓ: Και να’χεις τώρα εδώ και κάτι… ξενόδουλα πολιτικά σούργελα, να φωνάζουν Άβε Σουλτάνε, θεματοφύλακα της «δημοκρατίας»… χέστηκε η Φατμέ μες το Γενί Τζαμί, ένα πράγμα!

Ο τίτλος ήταν εντυπωσιακός. Σήμερα λέμε και προφητικός: «Θα γίνει πραξικόπημα εναντίον του Ερντογάν στην Τουρκία»; Το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του «American Enterprise Institute» στις 24 Μαρτίου 2016 για να αναδημοσιευθεί την επομένη εβδομάδα στο ειδησεογραφικό περιοδικό «Newsweek».

Αλλά δεν έφθανε μόνον αυτό. Στις 30 Μαΐου, το αμερικανικό περιοδικό «Foreign Affairs», που απηχεί τις απόψεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, δημοσίευε άρθρο με τίτλο: «Το επόμενο πραξικόπημα στην Τουρκία – Πώς οι αποδυναμωμένοι στρατηγοί μπορούν να αντιδράσουν».

Το πρώτο άρθρο που υπέγραφε ο Michael Rubin επισήμαινε: «Δεν είναι μόνον ότι χειροτερεύει η κατάσταση ασφαλείας στην Τουρκία, μέσα από κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων, αλλά και η οικονομική κατάσταση χειροτερεύει, με το ιδιωτικό χρέος να έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Ο ίδιος (ο Ερντογάν) διατάζει να φυλακίσουν αντιπάλους, καταδιώκει δημοσιογράφους και αντιπολιτευόμενες εφημερίδες, ενώ κτίζει παλάτι με το όνειρο να γίνει σουλτάνος… Η διαφθορά βασιλεύει… Ο γιος του, Μπιλάλ, έχει καταφύγει στην Ιταλία με πλαστό διπλωματικό σαουδαραβικό διαβατήριο εν μέσω σκανδάλου ξεπλύματος βρώμικου χρήματος…

»Τα ξεσπάσματά του προκαλούν τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, ενώ ακόμη και μέλη του κόμματός του υποστηρίζουν ότι καταλαμβάνεται από αυξανομένη παράνοια. Μέχρι του σημείου να θέλει να τοποθετήσει αντιαεροπορικούς πυραύλους για την προστασία του προεδρικού παλατιού. Οι Τούρκοι πολίτες και οι στρατιωτικοί πιστεύουν ότι οδηγεί την Τουρκία στα βράχια…».

Και ο αρθρογράφος αναρωτιέται: «Αν τελικά αντιδράσουν οι Τούρκοι στρατιωτικοί για να διώξουν τον Ερντογάν και φυλακίσουν το εσωτερικό περιβάλλον του. Θα τα καταφέρουν; Επειδή πραξικοπηματίες θα προσπαθήσουν να κατευνάσουν την έντονη αντίδραση των υπερμάχων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε Ευρώπη και ΗΠΑ και τις επικρίσεις της κοινωνίας των Τούρκων πολιτών, ελευθερώνοντας αμέσως τους φυλακισμένους δημοσιογράφους και τους πανεπιστημιακούς και αποδίδοντας τις κατασχεμένες εφημερίδες και τηλεοπτικούς σταθμούς στους νομίμους ιδιοκτήτες τους».

»Ούτε η ευρωπαϊκή αλλά ούτε η αμερικανική κοινή γνώμη θα έβλεπε με συμπάθεια την εκτέλεση του Ερντογάν, του υιού του και του γαμβρού του ή των κυριοτέρων συνεργατών του. Θα τους ικανοποιούσε όμως μια δίκη για διαφθορά… Να θυμίσουμε ότι στην εξαγγελία των πραξικοπηματιών, υπήρχε αναφορά στους φυλακισμένους δημοσιογράφους και στα Μέσα που έκλεισε ο Ερντογάν»…

Και το άρθρο καταλήγει με την πρόβλεψη πως «οι πραξικοπηματίες δεν θα αντιμετώπιζαν σημαντικά επακόλουθα, όπως ο αλ-Σίσι στην Αίγυπτο»…

Η εμπλοκή του στρατού στην πολιτική

Στις 30 Μαΐου, η Gönül Tol -που διευθύνει το Ινστιτούτο της Μέσης Ανατολής «Κέντρο Τουρκικών Μελετών» αλλά είναι και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο George Washington- έγραφε στο «Foreign Affairs»: «Οι (Τούρκοι) στρατιωτικοί έχουν πολλούς λόγους να τα βάλουν με τον Ερντογάν. Στο μεγαλύτερο μέρος της τουρκικής ιστορίας είχαν μεγάλη ανάμειξη στις πολιτικές υποθέσεις της χώρας.

»Πραγματοποιώντας τέσσερα πραξικοπήματα, υποχρεώνοντας πολλούς πολιτικούς ηγέτες να παραιτηθούν και εμφανιζόμενοι ως αδιαμφισβήτητοι φρουροί της κοσμικής δημοκρατίας. Από την άνοδό του στην εξουσία το 2002, με κάθε τρόπο (ο Ερντογάν) προσπάθησε να μειώσει την επιρροή των στρατιωτικών και της στρατιωτικής δικαιοσύνης. Άλλο ένα πλήγμα είχαν δεχθεί οι στρατιωτικοί όταν το 2007, τον είχαν προειδοποιήσει να μην προωθήσει τον Αμντουλάχ Γκιουλ στη θέση του προέδρου, επειδή είχε διατελέσει μέλος ισλαμικού κόμματος. Ύστερα προέκυψε το σκάνδαλο συνωμοσίας Εργκενεκόν που συνέδεε αστυνομικούς, δικαστικούς και στρατιωτικούς με τον κληρικό Fethullah Gulen που ζει στις ΗΠΑ…

»Αλλά η μεγάλη σύγκρουση ανάμεσα στην κυβέρνηση του ΑΚΡ και τους στρατιωτικούς διαμορφώθηκε με τις μαζικές παραιτήσεις της ανωτάτης στρατιωτικής διοικήσεως τον Ιούλιο του 2011. Όταν ο ειδικός σε τουρκικά ζητήματα Henri Barkey είχε γράψει: «Ήταν η ημέρα που οι στρατιωτικοί πέταξαν την πετσέτα»…

«Κι ο Ερντογάν συνεχίζει να παίζει με την φωτιά, προσπαθώντας να καθοδηγεί τους στρατιωτικούς (στον πόλεμο εναντίον των Κούρδων) προκαλώντας τους να θυμηθούν τις παλιές τους συνήθειες να αναμειγνύονται στα πολιτικά πράγματα… Εάν ο Ερντογάν απαντήσει με βίαιη αστυνομική καταστολή και δημιουργηθεί μεγαλύτερο χάος και αιματοχυσία, θα υπάρξει λαϊκή απαίτηση προς τους στρατηγούς να αναλάβουν δράση»…

Παραθέτω τα δύο αυτά άρθρα την επομένη του αποτυχημένου πραξικοπήματος, όχι για την δημιουργία εντυπώσεων, αλλά για δεύτερες σκέψεις…

Και μία «μικρή είδηση», που πέρασε απαρατήρητη: Αποδοκίμασε το πραξικόπημα και ο Ακιντζί

Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης, Μουσταφά Ακιντζί αποδοκίμασε την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία.

Ειδικότερα, τόνισε σε δηλώσεις του ότι οποιαδήποτε αντιδημοκρατική πράξη οπουδήποτε στον κόσμο είναι απαράδεκτη. Η Τουρκία, η οποία έχει στενές σχέσεις με τον τουρκοκυπριακό «λαό» θα πρέπει «να συνεχίσει τον δρόμο της με πολυφωνία, αρχές και δημοκρατία» και είναι σημαντική η επίλυση των προβλημάτων σε αυτό το πλαίσιο «τόσο για την ίδια τη χώρα όσο και για την ευρύτερη περιοχή».

Η δήλωση αυτή έγινε σε μια χρονική στιγμή που μάχες μεταξύ αντιμαχομένων ομάδων του τουρκικού στρατού μαίνονταν στην Τουρκία και ο Ακιντζί βρισκόταν σε μια περιοχή όπου στρατοπεδεύουν οι 43.000 Τούρκοι του κατοχικού στρατεύματος στην Βόρειο Κύπρο.

 Και ο νοών, νοήτω…

 Καλή νύκτα μας.

Κώστας Μπετινάκης.