Σᾶς γράφω έδῶ καὶ πέντε χρόνια γιὰ τὸ φαινόμενο τοῦ «δημοκρατικοῦ πολίτου» πόσο τὸν φοβᾶμαι πόσο τὸν ἀντιπαθῶ….
Οὐδέποτε πίστευα ὅτι θὰ εἶχα τὴν ἀτυχία νὰ σᾶς τοὺς παρουσιάσω σὲ δράση.
Αὐτοί, ποὺ ἔσερναν, ἔδερναν καὶ ἐξευτέλιζαν ἀνθρώπινες ὑπάρξεις στοὺς δρόμους τῆς Τουρκίας, πρὸ μερικῶν ἑβδομάδων, δὲν ἦσαν Τοῦρκοι. Ἦσαν «δημοκρατικοὶ πολῖτες», ποὺ ἐμπρὸς στὸ ψωμί, ποὺ τοὺς ἔδωσε τὸ ἀφεντικὸ (ἔτσι νομίζουν) εἶναι ἱκανοὶ νὰ ξεφτιλίσου ὅποια ἔννοια ἀξιοπρεπείας καὶ ἀντιπαλότητος.
Ἐπειδὴ θὰ μοῦ πεῖτε περὶ Τούρκων, μογγόλων, ἰσλαμιστῶν καὶ ἄλλων χαρακτηριστικῶν, θὰ σᾶς θυμήσω τοὺς Ἕλληνες Σταμουλοκολᾶδες στοὺς δρόμους τῶν Ἀθηνῶν, πρὶν λίγα χρόνια.
Σὲ καθεστὼς ἐλευθερίας (ἐπαναλαμβάνω ἐλευθερίας κι ὄχι ἀποκλειστικὰ δημοκρατίας), ὅπου τὸ ψωμὶ τὸ κερδίζεις μὲ τὴν ἀξία σου κι ὄχι ἀπὸ τὸ κράτος, ἐννοεῖται ὅτι τὸ ζῶον ποὺ ὀνομάζεται «δημοκρατικὸς πολίτης» αὐτοπεριορίζεται καὶ τελικὰ μεταμορφώνεται σὲ ἐλεύθερο πολίτη, σὲ ἄτομο…
Καὶ ὡς τέτοιος σέβεται τὸν ἄλλον ἐλεύθερο ἄνθρωπο…
Αὐτά.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.