Ἀντέχουμε; Ἤ θά πιάση τό …δημοκρατικό τούς μισούς καί τόν δικτατορικό τούς ἄλλους μισούς;
Νά μιλήσουμε γιά τό πραγματικό κακό πού μᾶς ἔκανε ἡ δικτατορία; Ἤ νά καθόμαστε κρυμμένοι πίσω ἀπό τό δάκτυλό μας, ἀναμασσώντας τίς μέν ἤ τίς δέ …«ἰδεολογίες;
Νά μιλήσουμε εἰλικρινῶς ἤ νά παίζουμε τίς κουμπάρες;

Ἕνα μόνον σημεῖον ὀφείλουμε, ἐπὶ τέλους, νὰ συνειδητοποιήσουμε κι αὐτὸ σαφὼς δὲν εἶναι τὸ ἐὰν ἦταν καλὴ ἢ κακὴ ἡ δικτατορία τοῦ Παπαδοπούλου.
Μήπως κάποιος θυμᾶται τό γιατί μᾶς ἐστόλισαν οἱ στρατιωτικοί αὐτήν τήν δικτατορία;
Μήπως θυμόμαστε πώς ἤδη ἀπό τότε ἡ δημοκρατία τους εἶχε καταῤῥεύση;
Μήπως ἔχουμε ἀντιληφθεῖ πώς αὐτό πού ἐπέτυχε ἡ δικτατορία δέν θά τό ἐπετύγχανε μία στρατιά …«ἐθναρχῶν» μέ τήν προπαγάνδα τους;

Τὸ πραγματικὸ πρόβλημα ποὺ ἄφησε πίσω της ἡ δικτατορία εἶναι ἡ παράτασις ζωῆς τοῦ ἐκτρώματος ποὺ λέγεται δημοκρατία τῶν τραπεζιτῶν, τὴν ὁποίαν κωλεττομαυροκορδάτοι μᾶς φόρεσαν, δίχως νὰ ἐρωτηθοῦμε.
Ξέρουμε μήπως τό γιατί;
Μὰ ἁπλούστατα… Γιὰ τέσσερις καὶ πλέον δεκαετίες πῆραν παρατάσεις. Γιὰ τέσσερις καὶ πλέον δεκαετίες «ἐξαργυρώνουν» οἱ μεταπολιτευτικοὶ τὰ «γραμμάτια» τῶν «χουντικῶν».
Γιὰ τέσσερις καὶ πλέον δεκαετίες μᾶς πηδοῦν δίχως σάλιο, δίχως προσχήματα, μὲ ἀπόλυτες κι ἀδιαπραγμάτευτες ἀσυλίες, κουνώντας μας τὸ δάκτυλο κάθε φορὰ ποὺ θὰ ἀναφερθοῦμε σὲ μίαν ἀλήθεια, ἢ ποὺ θὰ ἀναλογισθοῦμε κάποιες παλαιότερες πραγματικότητες ἢ ποὺ θὰ τολμήσουμε νὰ συγκρίνουμε τὸ τότε μὲ τὸ τώρα.
Ἡ μεταπολίτευσις ὑπάρχει διότι τῆς ἔδωσε πιστώσεις ζωῆς ἡ ἐπταετία.
Ἐὰν δὲν εἶχε μεσολαβήση, θὰ εἴχαμε τελειώση ἤδη μὲ τὰ καθάρματα ποὺ μᾶς ῥουφοῦν τὸ αἷμα ἐδῶ καὶ δεκαετίες.
Τόσο ἀπλᾶ.

Μπορεῖτε τώρα νὰ βρίσετε ὄσο θέλετε τοὺς κακοὺς δικτάτορες ἢ τοὺς κακοὺς ἐθνάρχες ἢ τοὺς ἀκόμη χειροτέρους σοσιαλιστές. μας.
Αὐτὸ ποὺ δὲν τολμᾶμε νὰ βρίσουμε εἶναι τὸν ἑαυτόν μας.

Φιλονόη

Σημείωσις

Τὸ νὰ βροῦμε τὸν δρόμο γιὰ τὴν δική μας …Ἰθάκη εἶναι κι ἐπίπονον καὶ ἀναγκαῖον.
Ἡ δική μας σωτηρία, ἡ πραγματικὴ σωτηρία, δὲν ἔχει νὰ κάνῃ μὲ σοσιαλισμοὺς καὶ δικτατορίες καὶ λοιπὲς σιωνιστικὲς ἀποφάσεις. Ἡ δική μας σωτηρία ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὴν Ἀρετή.
Κομματάκι δύσκολο νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε, γιὰ τὴν ὤρα, ἀλλά, ποῦ θά μᾶς πάη;
Θὰ τὸν βροῦμε τὸν δρόμο μας.

Εἶναι δύσκολο νὰ ἀφήσουμε πίσω μας τόσων δεκαετιῶν πεποιθήσεις.
Δὲν πειράζει. Αὐτὸ ποὺ ἔπρεπε νὰ συμβῇ πρὸ σαράντα καὶ πλέον ἐτῶν, συμβαίνει τώρα.
Χάσαμε τέσσερις δεκαετίες, ἀλλὰ εὐτυχῶς, δὲν χάσαμε τὴν ὑπόστασίν μας.

Ἀρκετὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἐφήρμοσε ἡ δικτατορία, ὄπως καὶ κάθε ἄλλη δικτατορία, ἦσαν καλά. Μὰ δὲν ἦσαν δικά της δημιουργήματα, παρὰ παρακαταθῆκες παλαιότερες, τῆς φυλῆς μας. Σαφῶς καὶ ὀφείλουμε νὰ τὶς διατηρήσουμε, ἀλλὰ θὰ ἦταν παράλογον νὰ θεωροῦμε πὼς ἡ δικτατορία μᾶς προσέφερε κάτι ποὺ ἤδη …διαθέταμε!!!
Ἄλλως τέ… ἀκόμη κι ὁ Παπανδρέου ἦταν πολὺ πιὸ …χουντικός, ἀπὸ κάθε δικτάτορα, στὶς ἀντιλήψεις του, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν τὸν μετατρέπει σὲ κάτι σημαντικὸ καὶ σπουδαῖο, ἐφ΄ ὄσον κι αὐτὸς τὸν ῥόλο ποὺ τοῦ ἀνέθεσαν ἔπαιξε.

εἰκόνα