Βουλγαρικὲς εὐκαιρίες …ἐργασίας!!!

Μὴν γελάσετε, ἀλλὰ εἶναι ἀληθινό.

Ἕως πέρυσι ἐρχόταν στὸ σπίτι, κάθε ἑβδομάδα ἢ 15 κάθε ἡμέρες, μία πολὺ καλὴ γυναῖκα ἀπὸ τὴν Βουλγαρία, ἡ Γκαμπριέλα καὶ βοηθοῦσε στὴν καθαριότητα.
Ἐξαιρετικὴ καὶ ἔμπιστη, καθὼς μοῦ τὴν εἶχε συστήση ὁ φίλος  ……., ὁ Νῖκος ********.

Ἕναν χρόνο τὴν εἶχα χάση, ἕως προχθὲς ποὺ μοῦ τηλεφώνησε ἀπὸ τὴν Σόφια.

Ἐπέστρεψε πρὶν ἕναν χρόνο-μοῦ εἶπε-βρῆκε δουλειὰ σὲ μίαν βιοτεχνία, μὲ διπλάσια χρήματα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἔβαζε στὴν Ἑλλάδα, ἐνᾦ οἱ τιμὲς τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν ὑπηρεσιῶν εἶναι στὸ μισὸ κόστος.

Καί τό ἀποκορύφωμα;
Μοῦ ἐζήτησε νὰ τὴν βοηθήσω νὰ βρῇ κάποιαν οἰκιακὴ βοηθὸ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα (μιᾶς καὶ μιλᾶ ἡ ἴδια ἑλληνικά) γιατὶ δὲν προλαβαίνει, ἀφοῦ καὶ ὁ ἄνδρας της δουλεύει.

Ντράπηκα.

Ἐκεῖ ἔχουμε καταντήσει.

Νὰ τρέχουμε στὴν Βουλγαρία γιὰ …δουλειά!!!

Κοντόπουλος Χάρης

εἰκὼν

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

10 thoughts on “Βουλγαρικὲς εὐκαιρίες …ἐργασίας!!!

  1. Η δουλειά δεν είναι ντροπή!!! Έτσι δεν λένε? Και ποιά είναι η διαφορά μεταξύ τους έλληνες και βουλγάρους, άνθρωποι όλοι δεν είμαστε? Δηλαδή οι Βούλγαροι μπορούν να δουλέψουν στην Ελλάδα και οι Έλληνες ντρέπονται να δουλέψουν στη Βουλγαρία????

    • Ἡ δουλειὰ σαφῶς καὶ δὲν εἶναι ντροπή. Ἡ δημοσίευσις δὲν ἀφορᾶ στὴν ντροπὴ τῆς δουλειᾶς ἀλλὰ στὸ ἐπίπεδον ποὺ μᾶς ἔχουν ἐπιβάλει ὡς δεδομένον.

  2. “Ἕως πέρυσι ἐρχόταν στὸ σπίτι, κάθε ἑβδομάδα ἢ κάθε 15 ἡμέρες, μία πολὺ καλὴ γυναῖκα ἀπὸ τὴν Βουλγαρία…”

    Και μετά “ντράπηκε” ο κύριος Χάρης!
    Άργησες κύριε Χάρη μας… νωρίτερα έπρεπε να ντραπείς, πολύ νωρίτερα. Τώρα είναι αργά, δεν ωφελεί.

      • Εμένα με ενδιαφέρει, διότι η αργοπορία του (κάθε) κυρίου Χάρη είναι ένας απ’ τους βασικούς παράγοντες δημιουργίας του “γεγονότος” που βιώνουμε σήμερα. Δεν είναι κάτι που “μας το έκαναν” κάποιοι άλλοι ερήμην μας, αντιθέτως συνεργαστήκαμε πλήρως στην οικονομική και κοινωνική μας εξαθλίωση. Με τα χεράκια μας βγάλαμε τα ματάκια μας και συνεχίζουμε ακόμα και τώρα, την ύστατη στιγμή.

      • Ὄχι, διότι ὁ κάθε Χάρης, ὁπουδήποτε, ἐὰν τὸ ἐξετάσουμε σὲ ἐπίπεδον κοινωνικῶν δεδομένων, ἔχει εἶτε τὶς ἐξαρτήσεις του, εἶτε, ἀκόμη χειρότερα, τὶς ἐμμονές του, ποὺ διαιωνίζουν τὶς κομματικὲς ὀπτικές.
        Σαφῶς καὶ ὅλοι μας ἔχουμε μερίδιον εὐθύνης, ἀλλὰ ὄχι γιὰ αὐτὸ ποὺ σημείωσες, ἀλλὰ γιὰ τελείως διαφορετικοὺς λόγους, ποὺ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ ἀξιακὰ καὶ ἠθικὰ ὅρια. Ἐπ΄ αὐτοῦ θὰ πρέπη, κυριολεκτικως, νὰ φᾶμε μίαν μεγάλη καταστροφή, γιὰ νὰ κατανοήσουμε τὸ ποιὸς φταίει, γιατί, μὰ καὶ πόσο βαθειὰ εἶναι ἡ εὐθύνη του.

  3. Φιλονόη, για να μιλήσουμε συγκεκριμένα:

    Από το 1996 παρακολουθώ τις μαζικές απολύσεις ελλήνων (αρχής γενομένης από καθαρίστριες και λοιπούς ανειδίκευτους), για να αντικατασταθούν από λαθρομετανάστες, το μεροκάματο των οποίων επιδοτούσε η κυβέρνηση Σημίτη.
    Στις εκάστοτε παρατηρήσεις μου “πως τον απολύεις; με τι θα ζήσουν τα παιδιά του;”, εισπράτω επί δύο δεκατίες βλέμματα του στυλ “μα τι ούφο είναι τούτο;” και ενοχλημένο σήκωμα των ώμων.
    Όταν τους έλεγα πως το εργασιακό ξήλωμα θα φτάσει και στην δική τους θέση, απαντούσαν με κομπασμό και έπαρση, “στην δική μου δουλειά; εμένα δεν με αγγίζει κανένας!”.

    Η κοινωνία αποτελείται από επιμέρους πρόσωπα και η μόνη εμμονή, των περισσότερων μελών της κοινωνίας μας, είναι η εξοικονόμηση πενταροδεκάρων ακόμα και με την εξόντωση του πλησίον τους. Ακριβώς επειδή δεν έχουν ούτε αξίες ούτε ηθική.

    Λυπάμαι πολύ, αλλά δεν μας λυπάμαι καθόλου.
    Άξιος ο μισθός μας.

    • Ἔχεις ἀπόλυτο δίκαιον. Ἁπλῶς ὁ κάθε «κύριος Χάρης» (ἂς μὴν τὸ προσωποποιοῦμε καλλίτερα) ἀκόμη ἀντιλαμβάνεται μόνον ὅσα τὸν ἐξυπηρετοῦν. Ἐὰν συνυπολογίσουμε πὼς πολλοὶ (πάρα πολλοί) «κύριοι Χάρηδες» τὴν σήμερον βιοπορίζονται (ἢ καὶ κερδοσκοποῦν) μέσῳ κάποιον Μ.Κ.Ο., τότε τὸ τοπίον εἶναι ἀκόμη χειρότερον.
      Τέλος, ἐπεὶ δὴ πολλοὶ «κύριοι Χάρηδες» μᾶς ἔπνιξαν, οὔτε κι ἐγὼ τοὺς λυπᾶμαι. Ἐπαναλαμβάνω ὅμως πὼς δὲν ἔχουν σημασία τὰ πρόσωπα πλέον, οὔτε οἱ κατὰ καιροὺς (καὶ ἀναλόγως συμφερόντων) τοποθετήσεις τους, ἀλλὰ μόνον τὸ γενικότερον σύνολον καὶ τὸ πῶς, αὐτοὶ ποὺ σήμερα ἀντιλαμβάνονται (διότι τὴν ἔφαγαν πρῶτοι) μποροῦν νὰ στήσουν πλάτη, νὰ κάνουν στὴν ἄκρη τὰ τομάρια καὶ νὰ ξανακτίσουν τὴν Πατρίδα τους ἀπὸ τὴν ἀρχή.
      Τὰ πρόσωπα δὲν ἀξίζουν. Τὸ σύνολον μετρᾶ.

      • Το σύνολο απαρτίζεται από πρόσωπα. Μόνον συναισθανόμενοι την προσωπική μας ευθύνη, εις έκαστος εξ ημών, έχουμε ελπίδα ανάκαμψης. Αν δεν εξεγερθούμε κατά των αχρείων εαυτών μας και δεν αλλάξουμε μυαλά, το οποιοδήποτε “ξαναχτίσιμο” της πατρίδας θα είναι ευκαιριακό και προσωρινό.

        (Μάλλον ονειροβατώ…)

      • Διόλου. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ἀναγκαία μας ὁδός.
        Ὁ φίλος Τᾶσος Γκολέμης ἔλεγε, γιὰ χρόνια: «μόνον οἰ καθαροί» καὶ ἤξερε πολὺ καλὰ τὸ τὶ ἔλεγε.
        Δυστυχῶς ὅμως πρέπει κι αὐτὸ νὰ τὸ περάσουμε, γιὰ πολλοὺς λόγους. Ἀφ΄ ἑνός, σαφῶς γιὰ νὰ «καθαρθοῦμε», ὡς ἄτομα κι ὡς κοινωνίες, ἀλλά, ἐπὶ πλέον πολλῶν ἄλλων λόγων, νὰ «γνωρισθοῦμε» μεταξύ μας. Αὐτοὶ ποὺ ἀρνοῦνται, γιὰ τοὺς ὅποιους λόγους τους, νὰ ἀκολουθήσουν τὴν Φυσικὴ Ἀνάγκη, τότε θὰ εἶναι ἁπλῶς παράπλευρες ἀπώλειες.

Leave a Reply to ΦιλονόηCancel reply