Τότε… στὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας καὶ ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ χώρου τοῦ στρατοπέδου τοῦ Καραϊσκάκη (ὅπου σήμερα εἶναι τὸ μέγαρο τῆς Δημοτικῆς Ἀρχῆς)….

Βλέπουμε ἀπὸ ἀριστερὰ (πίσω  ἀπὸ τὸ δένδρο), ἀμυδρὰ στὸ βάθος, τὸν πῦργο τοῦ πασσᾶ-ἀγᾶ καὶ τὸν τότε οἰκισμὸ τῆς Λεψίνας.

Δεξιὰ βλέπουμε τὸ βυζαντινὸ ναΐδριο τῆς Μεσοσπορίτισσας, στὸν λόφο, καθὼς καὶ τὸ καμπαναριὸ αὐτῆς, μὲ κάποια σωζώμενα τείχη ἀπὸ τὴν Ἀκρόπολη.

Βορειοδυτικὰ τοῦ Ἱεροῦ Λόφου βλέπουμε τὴν ἔπαυλη τῆς Κυράστας καὶ τοῦ Ἀναστάση Ἠλία, ποὺ σώζεται ἔως σήμερα!!!

Στὸ κέντρο τῆς γκραβούρας ἔχουμε τὸν τεράστιο ἀνεμόμυλο τῆς Ἀλεξάνδρας Τσάνα. Ἐκεῖ ἄλεθαν οἱ κάτοικοι τοῦ Θριασίου Πεδίου τὰ σιτηρά των καί, πίσω, τὸ «Τρίκερι» μὲ τὶς δύο κορυφές.

Δεξιότερα καὶ στὴν κορυφὴ τοῦ Ἐλευσινιακοῦ λόφου βλέπουμε τὸν πύργο τοῦ Νερίου Ἀτζαγιόλι, κτισμένο ἐπάνω στὰ ἐρείπια ἄλλου πύργου, αὐτοῦ τοῦ Δημητρίου τοῦ Πολιορκητοῦ.

Ἱερὰ Ὁδὸς καὶ ἀρχαιολογικὸς χῶρος δὲν φαίνονται, λόγῳ τῆς ἀνάρχου δομήσεως τῶν τότε Ἀρβανιτῶν κατοίκων.

Ὁ πληθυσμὸς τοῦ χωριοῦ δὲν ξεπερνοῦσε τοὺς τριακοσίους νοματαίους, οἱ ὁποῖοι ἐνασχολοῦντο μὲ τὴν ἁλιεία, τὴν γεωργία καί, φυσικά, τὴν κτηνοτροφία.

Στὸ σύνολον τοῦ οἰκισμοῦ ἐδέσποζαν τρεῖς ἐκκλησίες, τοῦ ἁγίου Γεωργίου, τοῦ ἁγίου -Νικολάου καὶ τοῦ ἁγίου Δημητρίου.

Ἔτσι, γιὰ τὴν ἱστορία…

Σκαφίδας Εὔστρατος
καὶ Ἐλευσινιακὴ Ἀσπὶς