Ἰστορίες καθημερινῆς τρέλλας ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ κράτος.

Πῆγα στὸ ΙΚΑ γιὰ νὰ βγάλω ἀναπηρικὸ βοήθημα γιὰ τὴν 91 ἐτῶν θεία μου.

Ἐκεῖ μοῦ λέει ὁ ὑπάλληλος στὸν γκισέ: «μὰ δὲν ἔχει ἀριθμὸ μητρώου»…
Τοῦ ἀπαντῶ: «ἔχει μητρῶο γιατὶ παίρνει ἀπὸ τὸ 1985 σύνταξη χηρείας» (βαριόταν προφανῶς νὰ ἀσχοληθῇ)…
«Κύριε», μοῦ λέει «δὲν ἔχει μητρώνυμο» (ἀφοῦ βρῆκε τὸ μητρῶο).
Τοῦ ἀπαντῶ πὼς ἔχει μητρώνυμο ἀπὸ τὸ 1926 καὶ ἀναγράφεται στὴν ἀστυνομική της ταὐτότητα, ὅπως καὶ σὲ ὅλα τὰ ἔγραφα ποὺ κατέθεσε τὸ 1985 γιὰ νὰ βγάλῃ σύνταξη χηρείας..

Μοῦ ἀπαντᾶ τότε ὁ «ὑπάλληλος» τοῦ ΙΚΑ: «Ὄχι, δὲν μπορῶ νὰ προσθέσω τὸ μητρώνυμο… Γιὰ νὰ πιστοποιήσετε τὸ μητρώνυμο χρειάζεσθε δύο βεβαιώσεις ΑΜΚΑ, δύο φωτοτυπίες ἀστυνομικῆς ταὐτότητος, ἕνα πιστοποιητικὸ οἰκογενειακῆς καταστάσεως…»

Τοῦ ἀπαντῶ πὼς «ἡ ταὐτότης δέν εἶναι κρατικό ἔγγραφο πού πιστοποιεῖ τά προσωπικά στοιχεῖα;»  καὶ μοῦ ἀπαντᾶ: «Ὄχι σὲ ἐμᾶς!!!!!!!!!!!!!»

Αὐτὸ εἶναι τὸ πρῴην πασοκικὸ καὶ τώρα συριζέικο κράτος ποὺ ταΐζουμε ὅλοι ἐμεῖς μὲ τοὺς φόρους μας καὶ τὴν ἀνοχή μας.

Δρακᾶτος Ὄθων

εἰκόνα