Οὐδέποτε ὑπῆρξα ὁπαδὸς «Θεωριῶν Συνωμοσίας» ἀλλά, δυστυχῶς, πολλὲς φορὲς ἀπεδείχθη, ἐκ τῶν πραγμάτων, ὅτι εἶχα λάθος.

Πρόσφατα παρετήρησα μίαν ἔξαρση ἀπὸ πλευρᾶς δημοσιογράφων καὶ δημοσιογραφίσκων τῆς Ἑλλαδικῆς Ἀριστερᾶς, νὰ προπαγανδίζῃ, μὲ ἕναν ἐξόφθαλμα ἔντονα τρόπο, τὴν «Ἡμέρα τῆς ἀποχωρήσεως τῶν Γερμανῶν» ἀπὸ τὴν Ἀθῆνα τὴν 12η Ὀκτωβρίου 1944 καὶ μέχρι τὶς ἐπόμενες ἡμέρες ἀπὸ τὴν ὑπόλοιπο κατεχομένη Ἑλλάδα – πλὴν Κρήτης – μετὰ ἀπὸ 1264 ἡμέρες Κατοχῆς.

Αὐτὸ θὰ μποροῦσε νὰ θεωρηθῇ φυσιολογικὸ μέχρι ἔνα σημεῖο, ἂν δὲν ἦταν τόσο μεγάλη καὶ ἔντονη αὐτὴ ἡ τάσις Ἑορτασμοῦ ἐφέτος, γιὰ ἕνα γεγονὸς εὐχάριστο καὶ ἰστορικὸ μέν, ἀλλὰ ποὺ οὐδέποτε στὸ παρελθὸν εἶχε ξεπεράση τὰ ὅρια μιᾶς ἁπλῆς ἀναφορᾶς στὰ δελτία εἰδήσεων, τῶν τηλεοπτικῶν καὶ εἰδικὰ τῶν ῥαδιοφωνικῶν καναλιῶν.

Στὶς 26 Ὀκτωβρίου ὅμως, σὲ ῥαδιοφωνικὴ ἐκπομπὴ σὲ ἑλλαδικὸ κανάλι, εἶχε κληθῆ ἔνας ἱστορικός, ὁ ὁποῖος ἀνεφέρθη στὴν ἱστορικὴ σημασία τῆς 12ης Ὀκτωβρίου ὡς «ἡμέρας ποὺ θὰ πρέπῃ νὰ ἑορτάζεται»…
…καὶ πὼς ἤδη ξεκίνησαν οἱ μελέτες γιὰ νὰ ἀναδειχθοῦν γεγονότα γιὰ ἐκείνην τὴν ἡμέρα κλπ.
Βέβαια ὅλα αὐτὰ ὑπὸ τὴν μουσικὴ ἐπένδυση «Ἀντάρτικων Τραγουδιῶν» τῆς περιόδου τῆς Κατοχῆς.

Ὅλα αὐτὰ θεμιτά, ἐὰν ἀναλογισθῇ κάποιος ὅτι αὐτὴν τὴν συγκεκριμένη ἐκπομπὴ τὴν παρουσιάζουν δύο διαπρεπεῖς κομμουνιστές.
Ὅμως δὲν μοῦ «κολλοῦσε» στὸ ὅλο σκηνικὸ ἡ λέξις «ἑορτασμός»!

Ἤδη τὰ τελευταῖα χρόνια, στὶς ἐορταστικὲς ἐκδηλώσεις γιὰ τὸ ΟΧΙ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, ὅλο καὶ περισσότερο γινόταν πιὸ αἰσθητὴ ἡ παρουσία ἑνὸς ἀρώματος Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως μὲ ἀναφορὲς στὸ Ε.Α.Μ., τὸν Ε.Λ.Α.Σ., τὴν Ε.Π.Ο.Ν., μὲ τρόπο ὥστε νὰ ἀρχίζῃς νὰ μπερδεύῃς τοὺς δύο ἑορτασμούς.

Ἄλλη ἑορτὴ τὸ ΟΧΙ καὶ ἡ 28η Ὀκτωβρίου, ποὺ ἑορτάζεται ἀνελλιπῶς ἀπὸ τὸ 1944 μὲ διάταγμα τῆς Κυβερνήσεως Παπανδρέου, ἄλλο ἡ ἐπέτειος τῆς Γερμανικῆς Ἐπιθέσεως τὴν 6η Ἀπριλίου 1941 στὴν Γραμμὴ τῶν Ὀχυρῶν Μεταξᾶ καὶ ἅλλη ἡ ἐπέτειος τῆς ἀποχωρήσεως τῶν Γερμανῶν ἀπὸ τὴν Ἀθῆνα. Ὄσο γιὰ τὴν Ἐθνικὴ Ἀντίσταση δὲν εἶναι ἔνα στιγμιαῖο γεγονός, ἀλλὰ ἕνα γεγονὸς διαρκείας.

Γιά ποιόν λόγο νά μπαίνουν ὅλα μαζύ στήν ἴδια μηχανή τοῦ κιμᾶ;

Δὲν μποροῦσα νὰ καταλάβω, μέχρι ποὺ σὲ μίαν ἄλλην ἐκπομπή, κάποιος «μαρτυριάρης», μίλησε γιὰ …«συνεορτασμούς»!
Ἐκεῖ πρέπει νὰ ἔλαμψε τὸ πρόσωπό μου, ἂν καὶ δὲν εἶχα ἐμπρός μου καθρέπτη. Μποροῦσα ὅμως νὰ τὸ φαντασθῶ!

Κατέληξα στὸ συμπέρασμα ἑρμηνεύοντας τὰ γεγονότα ὅτι ὑπάρχει μία συνωμοτικὴ προσπάθεια ποὺ προσπαθεῖ νὰ ὑποκαταστήσῃ τὴν Ἐπέτειο τοῦ ΟΧΙ τοῦ 1940, μὲ τὴν Ἀπελευθέρωση τῶν Ἀθηνῶν τὸ 1944, ἤ, τοὐλάχιστον νὰ συνεορτάζονται, μὲ ξεκάθαρο ἀντικειμενικὸ σκοπὸ νὰ ὑποκαταστήσῃ ἡ μία τὴν ἄλλην, ὥστε, μετὰ ἀπὸ χρόνια, νὰ ἔχῃ ξεφτίση τὸ «ΟΧΙ», ποὺ εἶναι ὁ ἑορτασμὸς γιὰ τὴν «Ἔναρξη τοῦ Πολέμου», ἐπειδὴ «μυρίζει Ἰωάννη Μεταξᾶ», μὲ μίαν ἑορτὴ σὰν ὅλην τὴν Εὐρώπη, ποὺ εἶναι γιὰ τὸ «Τέλος τοῦ Πολέμου», ποὺ μυρίζει «Κομμουνιστικὴ Ἀνταρτίλα» (φυσικὰ χωρὶς ἀναφορὲς στοὺς Ε.Δ.Ε.Σ, Ε.Κ.Κ.Α., Π.Ε.Α.Ν., Ε.Ο., «Μπουμπουλίνα», κλπ.)

Καταλάβατε γιατί ὅλο καί περισσότερο ἀκούγεται «ὁ ἑορτασμός τοῦ τέλους τοῦ πολέμου»;

Καὶ μὲ τὴν συνδρομὴ τῶν, Γκαιμπελικῶς συμπεριφορᾶς, Μ.Μ.Π. (Π = παραπληροφορήσεως), πέραν τῆς Ἀριστεροκρατουμένης Ε.Ρ.Τ., τὸ προχωροῦν τὸ πρᾶγμα…

Ποιό φαίνεται νά εἶναι τό σχέδιο-σενάριο πού ἐπεξεργάζονται, μιᾶς καὶ τοὺς κάθεται στὸ στομάχι ἡ λέξις «ΟΧΙ» (οἱ νεο-Ἀριστεροὶ ἔχουν μάθη, ὅπως ἔδειξε καὶ ἡ μέχρι τώρα πορεία τῆς Κυβερνήσεώς τους, νὰ λὲν μόνον «Ναί»), πολλῷ δὲ μᾶλλον τοὺς ἀναγουλιάζει μόνον καὶ σκέψις τοῦ ὅτι αὐτὸ τὸ ΟΧΙ ποὺ ἑορτάζουμε τὸ εἶπε ὁ Ἐθνικὸς Κυβερνήτης (ποὺ κέρδισε ἐπάξια αὐτὸν τὸν τίτλο) Ἰωάννης Μεταξᾶς:

– Θὰ συν-ἑορτάζεται ἀρχικῶς καὶ τὸ «Ὄχι» καὶ τὸ τέλος τῆς Κατοχῆς… καὶ θὰ φροντίσουν στὰ ἑορταστικὰ δρώμενα, σιγά-σιγά, νὰ υποβαθμίζεται τὸ «ΟΧΙ», πρὸς ὄφελος τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀποχωρήσεως τῶν Γερμανῶν ἀπὸ τὴν Ἀθῆνα/Ἑλλάδα…
Οἱ ;”εορτὲς στὰ σχολεία θὰ μιλοῦν περισσότερο περὶ Κατοχῆς καὶ μὲ μπόλικη Ἐθνικὴ Ἀντίσταση μέσα, ὥστε ἡ 28η Ὀκτωβρίου 1940 νὰ εἶναι μία ἁπλῇ ἀναφορά, μαζὺ μὲ τὴν 6η Ἀπριλίου 1941…

Γιατί ἄλλο λοιπόν, ἔντεχνα, ἐμπλέκουν τὸν Θανάση Κλάρα, γνωστὸ ὡς Ἄρη Βελουχιώτη, ἢ Δηλωσία ἢ Μιζέρια (τὶς δύο τελευταῖες ὀνομασίες τοῦ τὶς «ἐχάρισε» ὁ «Ῥιζοσπάστης», ὅταν δὲν συνεμορφώθη μὲ τὴν ὑπογραφὴ τῆς Συνθήκης τῆς Βάρκιζας), μὲ τὸν ἠρωϊκὸ ἀγῶνα τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ-Λαοῦ ἐναντίον τῶν Ἰταλῶν Φασιστῶν στὰ βουνὰ τῆς Βορείου Ἠπείρου;
Καὶ ἀντὶ γιὰ τὸ «Παιδιά, τῆς Ἑλλάδος παιδιά», μὲ τὴν Σοφία Βέμπο, ἀκοῦμε ἀπὸ τὰ κανάλια, μὰ κυρίως τοῦ Ῥαδιοφώνου, τό «Στ’ Ἅρματα Στ’ Ἅρματα»;;;

Σατανικό, ἔ;
Ἀντεθνικὰ σατανικό, ἔ;

Ἴσως ὅλα νὰ εἶναι στὸ Μακιαβελικὸ μυαλό μου καὶ νὰ μὴν ἰσχύῃ κάτι τέτοιο…
Ἴσως καὶ νὰ εἶμαι ὑπερβολικὰ καχύποπτος…
Ἔνας τρόπος ὑπάρχει νὰ μὴν βγῶ ἀληθινὸς στὶς ὑποψίες μου! 

• Νὰ ἑορτάζουμε κάθε χρόνο καὶ πιὸ μαζικὰ τὴν 28η Ὀκτωβρίου.
• Νὰ μαθαίνουμε στὰ παιδιά μας, τὸ τὶ ἔκανε στὶς 3 τὰ ξημερώματα, ἐκείνης τῆς ἡμέρας, ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς.
• Νὰ ἐνημερώνουμε, χωρὶς φανατισμό, ὅλους ὅσους εἶναι παραπληροφορημένοι – καὶ εἶναι πολλοὶ –  ποιὸς ἦταν ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς.
• Νὰ τονίζουμε μὲ ὑπερηφάνια τὸ γεγονὸς ὅτι ἐμεῖς, ὡς Ἕλληνες, εἴμαστε οἱ μοναδικοὶ στὸν Κόσμο ποὺ ἑορτάζουμε τὴν ἔναρξη ἑνὸς Πολέμου καὶ ὄχι τὸ τέλος του!

Μόνον ἔτσι θὰ ἀποφύγουμε – μὲ αὐτοὺς τοὺς ἀποδομητὲς τῆς ἰδέας τοῦ Ἑλληνισμοῦ ποὺ μπλέξαμε – σύντομα νὰ ἑορτάζουμε τὴν Νίκη τῶν Ῥώσσων στὸ Στάλινγκραντ καὶ νὰ κάνουμε μνημόσυνο στοὺς Πέρσες ποὺ χάθηκαν ἀπὸ τὴν σάρισσα τοῦ Ἰμπεριαλιστοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου…

Καὶ μόνον τότε ἡ Ν.Τ.Π. θὰ καταλάβῃ ὅτι ὄσο κι ἐὰν μᾶς ἔχουν μειώση τὸ βιοτικό μας ἐπίπεδο, ἐμεῖς συνεχίζουμε νὰ τιμοῦμε καὶ τοὺς ἥρωές μας καὶ τοὺς νεκρούς μας καὶ τὸ γένος μας…

Δὲν θὰ μᾶς κάνουν εὔκολα ζάφτι…

Δημητριάδης Κωνσταντῖνος