Αὐτὸ ποὺ βλέπετε εἶναι φρενάρισμα μὲ ΑΒS.

Τὸ βλέπετε γιατὶ ἡ ἄσφαλτος εἶναι καινούργια, λίγων ἡμερῶν. Τὰ ἐλαστικὰ δὲν ἔκαναν πατινὰζ καὶ ἄφησαν ἕνα σημαντικὸ μέρους τους στὴν ἄσφαλτο.

Μετρώντας στὸ περίπου, μὲ τὸ φρένο στὸ πάτωμα, φρενάρησα ἀπὸ 60xιλ/ὤρα σὲ 16 μέτρα.

Τέσσερις (4) φορὲς τὸ μῆκος τοῦ αὐτοκινήτου.
Ἡ αἴσθησις ἦταν ὅτι ἤθελε δύναμη νὰ κρατήσω τὸ κεφάλι μου στὴν θέση του.

Λίγο πιὸ κάτω, ἡ ἄσφαλτος ἦταν τὸ κλασσικὸ ἑλληνικὸ παρκέ.
Τὸ ἴδιο φρενάρισμα ἔγινε σὲ 30 μέτρα, διπλάσιο. Ὀκτὼ (8) φορὲς τὸ μῆκος τοῦ αὐτοκινήτου.
Ἡ αἴσθησις ἦταν ὅτι οὐδέποτε θὰ σταματήση.

Ἡ διαφορὰ εἶναι ἐξωπραγματική. Εἶναι ἡ διαφορὰ ἀνάμεσα στὸ ἐὰν θὰ σκοτώσης πεζὸ ἢ μηχανάκι. Ἐὰν θὰ ἀποφύγης τὸ ἀτύχημα ἢ ὄχι.
Ἐὰν ὁδηγῇς δίκυκλο, εἶναι ἀκόμη χειρότερο.
Ἐὰν ἔχῃ γλίτσα ἀπὸ βροχή, τότε γίνεται πραγματικὸ πατινάζ.
Τὸν Ὀκτώβριο ἕνα τέτοιο φρενάρισμα σὲ παγοδρόμιο μὲ 5χιλ/ὥρα σὲ στροφή, μοῦ στοίχισε ἕνα σπασμένο γόνατο μὲ τὸ μηχανάκι, ποὺ μὲ ταλαιπωρεῖ ἀκόμη.

Παρατηρεῖστε τὴν ἄσφαλτο ὅπου ὁδηγεῖτε.
Σκεφθεῖτε πόσα λιγότερα ἀτυχήματα, τραυματισμούς, θανάτους καὶ ζημίες θὰ εἴχαμε ἐὰν ὑπῆρχε καλὴ ποιότης ἀσφάλτου ποὺ δὲν καταστρέφεται στὰ τρία (3) χρόνια, ἐὰν οἱ δρόμοι εἶχαν νέο τάπητα ἐκ περιτροπῆς κάθε τρία (3) ἢ πέντε (5) χρόνια ἤ, ἐὰν ἔστὧ περνοῦσε τὸ μηχάνημα ποὺ τοὺς ἀγριεύει ξύνοντας λίγο ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια.

Δημήτριος Παπαγιαννίδης