Δύο συμπολεμιστὲς μαρτυροῦν…

Ὅταν συνηντήθησαν δύο συμπολεμιστές…

Ὅταν πρὶν δύο καλοκαίρια εὑρέθημεν στὴν Λεμεσὸ ἐγώ, ὁ ἀείμνηστος Ταξίαρχος ἐ.ἀ. Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος καὶ ὁ λεβέντης Συνταγματάρχης ἐ.ἀ. Λούης Ἰωαννίδης, διοικητὴς τοῦ 4ου Λόχου ΤΦ στὸν ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ τὸ 1974, μαζὺ μὲ μερικοὺς φίλους, εἶδα δύο ἡλικιωμένους ἄνδρες νὰ μένουν ἀγκαλιασμένοι γιὰ πέντε (5) περίπου λεπτὰ κλαίγοντας καὶ οἱ δύο ἀπὸ τὴν συγκίνηση.

Ὅταν καθήσαμε στὸ Caffe Nero στὴν Marina, ἐρώτησα τὸν κύριο Ἰωαννίδη, παρουσίᾳ καὶ τῶν ὑπολοίπων φίλων ποὺ ἦσαν αὐτόπτες καὶ αὐτήκοοι μάρτυρες:

– Κύριε Ἰωαννίδη, ἐάν ὁ κύριος Σταυρουλόπουλος δὲν ἔδιδε τήν διαταγή γιά ἀπαγκίστρωση, τί θά κάνατε;

Ἡ ἀπάντησίς του ἦταν:

– Τί θά κάναμε; Θὰ σκοτωνόμασταν ὅλοι στὰ ὀρύγματά μας. Ἡ διαταγὴ τοῦ Νικολαΐδου, πρὶν νὰ φύγῃ καὶ νὰ μᾶς ἀφήσῃ, ἦταν ἄμυνα μέχρι ἑνός!!! Θὰ περνοῦσαν τὰ τουρκικὰ ἅρματα ἀπὸ ἐπάνω μας. Δὲν θὰ ἔμενε κάποιος ἀπὸ ἐμᾶς. Ἄλλωστε ὁ Παναγιώτης (ἐννοεῖ τὸν κύριο Σταυρουλόπουλο), μᾶς εἶχε καλέση στὶς 13 τὸ βράδυ ὅλους τους ἐπὶ κεφαλῆς, ἐμέναν, τὸν Κωνσταντούλα τοῦ 2ου, τὸν Δελῆ τοῦ Διοικήσεως καὶ τὸν Πίο τῆς Διμοιρίας Βαρέων Ὅπλων καὶ μᾶς εἶχε πῆ ὅτι: δὲν θὰ ὑποχωρήσουμε καὶ ὅτι θὰ περάση ἀπὸ στρατοδικεῖο ὅποιον θὰ φύγη ἀπὸ μόνος του!!!
Μόνον μὲ δική του διαταγὴ θὰ φεύγαμε, έὰν αὐτὸς τὸ ἔκρινε σὰν ἐπὶ κεφαλῆς τῆς ἀμύνης τοῦ Στρατοπέδου. Καὶ καθῴρισε καὶ σειρὰ σὲ περίπτωση ποὺ θὰ συνέβαινε αὐτό. Πρῶτος θὰ ἔφευγε ὁ Διοικήσεως, μετὰ ὁ δικός μου Λόχος, μετὰ ὁ 2ος χρησιμοποιώντας τὴν τάφρο πίσω ἀπὸ τὸ Grammar καὶ θὰ μᾶς ἐκάλυπτε ὅπως μποροῦσε ἡ διμοιρία τοῦ βαρέων ὅπλων τοῦ Πίου πρὶν νὰ φύγῃ καὶ αὐτὴ ἀπὸ τὰ ὑψώματα μὲ τὴν ἀντέννα (ἐννοεῖ τὸ ὕψωμα Cyta). Ἀφοῦ νὰ φαντασθῇς ἔβλεπα τοὺς ἄνδρες τοῦ Διοικήσεως νὰ φεύγουν ὅταν ἐπέρασαν τὰ τουρκικὰ ἅρματα καὶ δὲν ἔφευγα, περίμενα τὸν ἀγγελιοφόρο νὰ μοῦ φέρῃ τὴν διαταγή. Ὁ ἀγγελιοφόρος ἄργησε. Ὁ Λοχίας ὁ Στάϊκος ἦλθε δίπλα μου καὶ μοῦ εἶπε «πῶς εἶναι ἔτσι τὸ κράνος σου Λοχαγέ;» καὶ τότε εἶδα ὅτι εἶχε δύο βαθουλώματα ἀπὸ σφαῖρες ἐπάνω του. Τὸ ἔχω ἀκόμα αὐτὸ τὸ κράνος.

Τὸν ξαναρώτησα: «Δηλαδή κὲ Ἰωαννίδη ἐάν δέν ἔδιδε διαταγή ὁ κύριος Ταξίαρχος δέν θά φεύγατε;»

– Πῶς θά φεύγαμε; Ἀφοῦ ἡ διαταγὴ ποὺ τοῦ εἶχαν δώση ἦταν ἄμυνα μέχρι ἐσχάτων!!! Θὰ πεθαίναμε ὅλοι ἐκεῖ στὰ χαρακώματά μας. Εὐτυχῶς ποὺ ὅταν κατάλαβε ὅτι πλέον τὸ πᾶν εἶχε χαθῆ, πῆρε τὴν πρωτοβουλία καὶ διέταξε ἀπαγκίστρωση καὶ ἔτσι ἐσώθησαν πάρα πολλὰ παλληκάρια!

Αὐτὴ ἦταν ἡ ἐμπειρία μου μὲ τὸν Λούη Ἰωαννίδη!
Ὅσο μιλοῦσε ὁ κύριος Ἰωαννίδης, εἶδα ὁτι ὁ κ. Ταξίαρχος κουνοῦσε μόνον τὸ κεφάλι του, κυττώντας ἀλλοῦ…

Δημητριάδης Κωνσταντῖνος

Σημειώσεις:

(1) Καὶ ὁ Λούης Ἰωαννίδης, Κύπριος στὴν καταγωγή, Λοχαγὸς τότε τοῦ Ε.Σ., δὲν ἦταν ὀργανικὸς Ἀξιωματικός της ΕΛΔΥΚ. Ἦταν κι αὐτὸς συνοδὸς τῶν ἀντικαταστατῶν τῶν ἀπολυομένων ποὺ ἦλθαν μὲ τὸ Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ τοῦ Χανδρινοῦ, ὅπως καὶ ὁ Σταυρουλόπουλος. Τὸν «βισμάτωσαν» κι αὐτὸν στὸν 4ο Λόχο μιᾶς καὶ ὁ Διοικητής του εἶχε τραυματισθῆ, ὅπως συνέβη καὶ μὲ τὸν Σταυρουλόπουλο, ποὺ ἀντικατέστησε τὸν Ὑποδιοικητὴ Παπαγιάννη, ποὺ ἐπανεπατρίσθη.

(2) Αὐτὴ ἡ μαρτυρία εἶναι μὲ ἰδιαιτέρα βαρύτητα, διότι δὲν εἶναι λόγια ἀπὸ κάποιους ποὺ δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ ξέρουν, γιατί ἢ δὲν ἦσαν ἐκεῖ ἢ γιατί ὁ βαθμός τους δὲν τοὺς ἐπέτρεπε νὰ εἶναι παρόντες στὶς συζητήσεις μεταξύ του Ταξιάρχου καὶ τῶν Διοικητῶν τῶν Λόχων, ποὺ ἀφέθησαν ἐκεῖ νὰ ὑπερασπισθοῦν τὸ Στρατόπεδο, ἀλλὰ ἀπὸ κάποιον ποὺ ἔπαιρνε ἀπ’ εὐθείας διαταγὲς καὶ ἐνημέρωση ἀπὸ τὸν Σταυρουλόπουλο.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply