Λαὸς προσκυνημένος, λαὸς χαμένος! (ἀναδημοσίευσις)

Σήμερα ἀντὶ ἄλλης δημοσιεύσεως θὰ ἤθελα νὰ παραθέσω ἐκ νέου ἔνα κείμενον ποὺ ἔγραψα πρὸ ἐτῶν. 

Δὲν ἔχουν ἀλλάξῃ καὶ πάρα πολλὰ ἀπὸ τότε. Στὸ μοναδικὸ ἴσως σημεῖον ποὺ δύναμαι νὰ παρέμβω, εἶναι στὴν λειτουργία ποὺ δὲν ἔγινε στὴν Ἁγία Σοφία. 

Κατὰ τὰ ἄλλα, ἐπαναλαμβάνομαι….

Δυστυχῶς…

Φιλονόη

Ἦλθαν νύκτα στὸ σπίτι μας… Μᾶς ξύπνησαν μὲ κτυπήματα καὶ κλωτσιές. Μᾶς βίασαν καὶ κάποιους τοὺς σκότωσαν…. Ὃσους ζήσαμε μᾶς πέταξαν στὸν δρόμο καὶ μᾶς εἶπαν «βαδίζετε»… Ποιός νὰ ῥωτήσῃ; Ποιός νά τολμήσῃ νά ῥωτήσῃ; Ἀτέλειωτες ὧρες πορείας κάτω ἀπό καυτὸ ἣλιο ἢ ἀσταμάτητη βροχή. Μέσα σὲ κρύα καὶ σὲ χιόνια!!  Τὰ κορμιὰ ἒπεφταν κατὰ γῆς σὰν μυίγες!!! Ἀγαπημένα πρόσωπα ἒμεναν γιὰ πάντα πίσω, ἂψυχα, χωρὶς χαμόγελο καὶ μὲ μίαν πίκραν στὸ βλέμμα.  Ἓνα «γιατί;» γέμιζε τὸ εἶναι μας… Ἀλλά, ποιός νά ἀπαντήσῃ; Κάποιοι ἒφυγαν νύκτα. Φίλησαν πολυαγαπημένα μάτια καὶ χαιρέτησαν γιὰ πάντα. Ξέφυγαν; Ἲσως… Ἲσως νὰ μὴν τοὺς θέρισε ἡ πείνα καὶ ἡ δίψα… Ἲσως νὰ μὴν τοὺς ἒκοψε σπαθὶ βαρβάρου… Ἲσως νὰ ἀλλαξοπίσθησαν γιὰ νὰ ζήσουν… Ἲσως ἁπλῶς νὰ ἒσβησαν λίγα μέτρα παραπέρα…. Οὐδέποτε θὰ μάθουμε…

Μετὰ ἦλθε ἓνας πολιτικάντης, μαζὺ μὲ κάποιους ἂλλους «μεγάλους» καὶ ὑπέγραψαν κάτι χαρτιά…. «Θὰ φύγετε» μᾶς εἶπαν…. Ἀπό ποῦ μωρέ νά φύγουμε; Ἀπό τό σπίτι μας; Ὃσοι ἐτόλμησαν ὃμως τὴν ἐρώτησι, κόπηκαν…. Καὶ ξεκίνησε ὁ μεγάλος ξεῤῥιζωμός….

Ἂλλους μᾶς ἐφόρτωσαν σὲ καράβια, ἂλλους μᾶς ἐπέταξαν μέσα σὲ ἐρήμους νὰ πλανευόμαστε κι ἂλλοι ἒφυγαν μόνοι τους γιὰ πιὸ βόρεια μὲ τὸν πόθο νὰ ξαναγυρίσουν κάποτε…. Τελικὰ τὰ κατάφεραν, «μικροί», «μεγάλοι» καὶ μᾶς ξεῤῤίζωσαν!!!
Ἒτσι πίστεψαν…. Ἒτσι ἢθελαν νὰ πιστεύουν…  Οἱ ἂθλιοι!!!! Μπορεῖς μωρέ νὰ ξεῥῥιζώσῃς τό βουνό; Μπορεῖς νά ξεῤῥιζώσῃς τήν μνήμη; Μπορεῖς νά ξεῤῥιζώσῃς τήν ἱστορία; Δὲν μπορεῖς, ὃσα κι ἐάν σβήσῃς, δὲν μπορεῖς… Θἂναι πάντα ἐκεὶ τὸ αἷμα καὶ θὰ βοᾶ, θὰ θυμίζῃ καὶ θὰ ψιθυρίζῃ στὴν γῆ, στὸν ἂνεμο, στὸ νερό τὴν ῥίζα του!!! Ξεπάτωσε καὶ τὰ βουνά, ἐὰν μπορῇς… Ἀπὸ κάτω τους θὰ μᾶς βρῇς… Γιατὶ ἐτοῦτος ὁ τόπος ποὺ μᾶς ἒκλεψες μὲ τόσο δόλο γράφει τὸ ὂνομά μας, εἶναι σπαρμένος ἀπὸ τὰ κόκκαλὰ μας καὶ ποτισμένος ἀπὸ τὸ αἷμα μας…. Τοῦτος ὁ τόπος εἶναι ἡ μήτρα ποὺ μᾶς γέννησε!! Ἡ μήτρα μας!!! Καὶ τὸ παιδὶ πάντα ζητᾶ τὴν μήτρα τῆς μάννας…. Εἶναι ἡ φύσις του ἒτσι… Τί πίστεψες λοιπόν; Μπορεῖς ποτέ νὰ ξεκολλήσῃς τό παιδί ἀπό τήν μάννα του; Δὲν μπορεῖς…. Καὶ τὸ ξέρεις!!!!

Φύγαμε λοιπόν… Ἂφήσαμε πίσω μας ὃμως νεκρούς, μνῆμες κι ἑκατοντάδων ἐτῶν πολιτισμὸ καὶ ἱστορία… Γίναμε πρόσφυγες, μὰ τὸ κεφάλι μας ἒστεκε πάντα πολὺ ὑψηλά, τόσο ποὺ δὲν μποροῦσε κάποιος νὰ μᾶς δεῖ ἴσια στὰ μάτια!!!!

90 χρόνια σχεδὸν ἐπέρασαν!! Ἢλθαμε παιδιὰ στὴν Ἑλλάδα καὶ γεράσαμε. Κυνηγηθήκαμε, ξενιτευθήκαμε,  δουλέψαμε,  προκόψαμε καὶ ζήσαμε!!!  Μὲ ἓνα πιάσιμο, ἓνα σφίξιμο ὃμως στὴν καρδιὰ κάθε φορὰ ποὺ ἡ σκέψις ἐπλανᾶτο στὸ σπίτι μας καὶ στοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἀφήσαμε πίσω… Ζήσαμε!!! Στιγμὲς στιγμὲς τὰ μάτια βούρκωναν μὰ τὸ πεῖσμα μας νὰ ὑπάρξουμε ἦταν πάντα μεγαλύτερο ἀπὸ τὸν καϋμό μας…. Μὰ ζήσαμε!!!! Ἒτσι εἲμαστε ἐμεῖς φτιαγμένοι ἂλλως τε… Νὰ κυττᾶμε πάντα ἐμπρός!!!

Κι ἐδῶ, στὴν νέα πατρίδα, τὰ πράγματα δὲν ἦσαν εὒκολα… Ἂλλοι ἀγῶνες γιὰ ἐπιβίωσι… Νέες ἀπώλειες… Κάποιοι, πολλοί, ξενιτεύθησαν γιὰ πάντα. Δευτέρα φορὰ ξενιτιά. Τί νά κάνουμε ὃμως; Ἒπρεπε νὰ συνεχίσουμε…. ὃσο κι ἐὰν πονοῦσε…. Μείναμε κοντὰ ὁ ἓνας στὸν ἂλλον, κρατώντας τὴν λαλιά μας ἀλλά, σιγὰ σιγὰ κι αὐτὴν μᾶς τὴν «κτύπησαν»… Μαζέψαμε κάθε μας ῥημάδι καὶ τὸ ξανακάναμε ἂνθρωπο… Κρατήσαμε ὃσο πιό ζωντανὴ γινόταν τὴν μνήμη καὶ τὴν ἱστορία!!!!

Δὲν ἀρέσαμε σὲ πολλούς… Καὶ κυρίως σὲ κάτι πολιτικάντηδες… Τοὺς θυμίζαμε μὲ τὴν παρουσία μας τὰ λάθη, τὶς παραλήψεις καὶ τὶς προδοσίες τους… Προτιμοῦσαν νὰ εἶναι ἀμνήμονες… Καὶ ξεκίνησαν μεθοδικὰ καὶ ὓπουλα νὰ μᾶς σβήσουν ὃσα σώσαμε….

Στὴν ἀρχὴ κτύπησαν τὴν γλῶσσα μας…. Ὂχι ἂμεσα.. Ἀλλὰ τὴν κτύπησαν… Ἒκοψαν τόνους καὶ πνεύματα καὶ ξαφνικὰ ἒπαψαν οἱ λέξεις στὸ χαρτὶ νὰ δεικνύουν τὴν ῥίζα τους!!! Πότισαν μὲ τὸ ὑβρίδιό τους τὰ παιδιά μας καὶ σιγὰ  σιγὰ ἐτοῦτα ἒπιασαν νὰ χάνουν τὸ τραγούδι ἀπὸ τὴν λαλιά τους!!! Ὓπουλα πράγματα αὐτά… Πολὺ ὓπουλα!!!

Μετὰ κτύπησαν τὴν ἱστορία καὶ τὴν μνήμη μας, μέσῳ τῶν παιδιῶν μας πάλι…. Τραγικό!!!! Στὴν Σμύρνη εἶπαν ἒγινε συνωστισμός… Ὁ Πόντος εἶναι μῦθος… Ἡ Μικρὰ Ἀσία, τὸ ἓνα πόδι ποὺ στήριζε πάντα τὸν γίγαντα τοῦ Ἑλληνισμοῦ οὐδέποτε ὑφίστατο!!!!! Ἒτσι μᾶς εἶπαν!!!! Ὁ Ἓλληνισμός, κατ’ αὐτοὺς ἐγεννήθη χωλός!!! Σκεπτικοὶ καὶ πονεμένοι, παρακολουθούσαμε τὰ τεκταινόμενα, ἀδύναμοι νὰ σηκωθοῦμε καὶ νὰ ἀπαιτήσουμε τὴν ἀληθὴ καταγραφὴ τῶν γεγονότων… Κάποιες λίγες φωνὲς ἐπνίγησαν μέσα στὶς κραυγές τῶν πολιτικάντηδων καὶ τοῦ προοδευτισμοῦ(;;;;;;;;) Κι ἐκεὶ καταλάβαμε, μᾶλλον ἀργὰ πλέον, ὃτι ἡ πραγματική μας ἅλωσις εἶχε γίνῃ ἐδῶ, στὴν δευτέρα πατρίδα!!!! Καὶ τότε πιὰ σκύψαμε τὸ κεφάλι γιὰ πρώτη φορά!!! Γονατίσαμε γιὰ πρώτη φορά!!! Ποιοὶ; Ἐμεῖς, οἱ Πόντιοι Ἓλληνες ποὺ ἤμασταν ζωντανὰ κομμάτια μνήμης μέσα σὲ μίαν κοινωνία ἰσοπεδωμένη… Οἱ Τραντέλληνες!!!!

Τέλος μᾶς κουβάλησαν κάθε «πικραμένο» καὶ τὸν ἒχωσαν μέσα στὰ σπίτια μας… Ἑκατομμύρια ἀλλοφύλων καὶ ἀλλοθρήσκων ἂρχισαν νὰ στριμώχνονται ἀνάμεσα στὶς αὐλές μας καὶ τὶς ζωές μας!!! Πονόψυχος λαὸς εἲμαστε!! Δώσαμε τροφή, νερό, στέγη… Μὰ συνέχισαν νὰ φέρνουν κι ἂλλους, πολλούς… Καραβιὲς ἀτέλειωτες… Σὰν νὰ ἂδειασε ὁ πλανήτης τὰ σπλάχνα του ἐπάνω μας….ἲσα γιὰ νὰ μᾶς πνίξῃ…

Δὲν μιλήσαμε… Δὲν ἀντιδράσαμε… Δὲν σκεφθήκαμε ὃτι σιγά σιγά, ἀργὰ καὶ μεθοδικά, ἒκαμπταν κάθε μας ἀντίστασι μνήμης καὶ σθένους… Λίγο τὰ δηλητήρια τόσων ἐτῶν,  λίγο οἱ  νέες συνήθειες, λίγο τὸ βόλεμα, λίγο ὁ φόβος μὴν ξαναχάσουμε τὰ νέα μας ἀποκτήματα, μείναμε παρατηρητὲς τῶν γεγονότων, μὲ μίαν ἀπορία χαραγμένη στὰ χείλη… Μήπως τελικὰ ἦσαν ὃλα ψέμματα; Μήπως κι ἐμεὶς ψεύτικοι; Μήπως κι ἀνύπαρκτοι; Ἢ ἁπλῶς προσκυνημένοι;;;;

Πρίν ἀπό μερικούς μῆνες ἒφθασε στὴν νέα μας πατρίδα ὁ ἀπόγονος ἐκείνου τοῦ Μογγόλου ποὺ μᾶς ξεῤῥίζωσε… Ὁ νέος σουλτάνος!!!  Κάτι μυστικὰ συμβούλια ἒγιναν, κάτι μυστικὲς συζητήσεις, κάτι σκυμμένα κεφάλια εἲδαμε, κάτι δουλικὰ νὰ τρέχουν πίσω ἀπὸ τὸν σουλτάνο καὶ νὰ ἐκλιπαροῦν γιὰ μερικὰ ψίχουλα… Περίεργα πράγματα….Πολὺ περίεργα ἒγιναν….

Κι ὃταν ἒφυγε ὁ σουλτάνος ἒπιασαν οἱ «φωστῆρες» μας νὰ μᾶς φωτίσουν…

-700.000 βίζες ἐδόθησαν στοὺς Τούρκους!!! Καὶ ὡς ἀντάλλαγμα 1.000 βίζες τὸν χρόνο σὲ Ἓλληνες πρόσφυγες… Ἀπαιτοῦνται δῆλα δῆ 700 χρόνια γιὰ νὰ φθάσουμε στὰ ἲδια ἀριθμητικὰ ἐπίπεδα….  Μά τί στά κομμάτια τίς χρειάζονται 700.000 βίζες; Μήπως γιά νά διεκδικήσουν τὰ «πατρογονικά τους»;  Τὶ «πατρογονικά» ὃμως; Τά κλεμμένα; Δικηγόροι ἁλωνίζουν τὴν Κρήτη, τὰ Ἰωάννινα, τὴν Θεσσαλία, τὴν Μακεδονία καὶ τὴν Θρᾴκη ἀναζητώντας τὰ χωράφια ποὺ κάποιος σουλτάνος μὲ φιρμάνι ἐδώρισε στοὺς γείτονες!!! Χώματα ποτισμένα μὲ τὸ δικό μας αἷμα, χορτασμένα ἀπὸ τὰ κόκκαλα τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά, θὰ παραδοθοῦν μὲ μίαν δικαστικὴ ἀπόφασι στοὺς σφαγεῖς μας;;;;;;  Κι ἂν τὲ τώρα ἐσὺ σύγχρονε Ἓλληνα, μὲ τὴν ἀσθενικὴ μνήμη ἀπὸ τὰ δηλητήρια ποὺ σὲ πότιζαν τόσες δεκαετίες καὶ τοὺς ψεκασμοὺς νὰ καταλάβῃς τὶ δρόμο σοῦ ἒστρωσαν…

-Μετὰ μάθαμε γιὰ τὸ Αἰγαῖον. Κάτι βλέπαμε, κάτι μυριζόμασταν, κάτι φοβόμασταν…. Καὶ μίαν ὡραῖαν πρωίαν, ἒπαψαν τὰ ῥαντὰρ νὰ «βλέπουν» τὸ μισό Αἰγαῖο… Ἡ Χίος, ἡ Μυτιλήνη, ἡ Σάμος, τὸ Καστελλόριζο, ἡ μισὴ Κρήτη, ὃλα τὰ Δωδεκάνησα, ἡ Θάσος, ἡ Σαμοθράκη δὲν λέγονται πιὰ Ἑλλάδα. Δὲν ἀποτυπώνονται στοὺς χάρτες μας. Τὰ μογγολικὰ ἀεροσκάφη δὲν παραβιάζουν πλέον γιατὶ δὲν ἒχουμε δικαίωμα ἀναχαιτίσεως σὲ κάτι ποὺ δὲν μᾶς ἀνήκει… Τὰ πετρέλαια τοῦ Αἰγαίου ἀναζητῶνται ἀπὸ τὰ μογγόλια κι ὂχι ἀπὸ ἐμᾶς. Τὰ πλοῖα τους φθάνουν ἒως τὸ Σούνιο, τὴν Κέρκυρα καὶ τὴν Κεφαλονιά. Ἡ τουρκικὴ σημαία, κυματίζει παντοῦ γύρω μας…. Κι ἐμεῖς παρακολουθοῦμε ἂφωνοι, ἂσκεφτοι, ἀδρανεῖς κι ἀνίκανοι πρὸς κάθε ἀντίδρασι…. Τούτη ὃμως ἡ παραχώρησις κρύβει καὶ τὸ μέγιστον προσκύνημα… Γιὰ νὰ μὴν μᾶς ξεσκίσουν νύκτα οἱ Τοῦρκοι, δώσαμε γῆ καὶ ὓδωρ ἀμαχητί!!! Τέτοιοι καταντήσαμε!!! Παρῴπλίσαμε στρατό, ναυτικό, ἀεροπορία γιατὶ κάποιοι συμφώνησαν νὰ μοιρασθοῦν τὰ κέρδη ἀπὸ τὶς πλουτοπαραγωγικές μας πηγές. Ὂχι, δὲν εἶναι ὁ λαὸς ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀνασάνῃ μὲ κάτι τέτοιο… Ὂχι φυσικά… Κάποιοι ἂλλοι, πιὸ πονηροί, πιὸ προδότες, πιὸ πουλημένοι θὰ ἀποκτήσουν τόσο χρῆμα ποὺ τριάντα γενεὲς δικές τους θὰ χορταίνουν καὶ θὰ περισσεύουν!!!

-Τέλος μᾶς ἒφεραν τὰ τζαμιά, πολλὰ τζαμιὰ στὴν Ἀθήνα καὶ σὲ κάθε πόλιν μας… Τζαμὶ στὸν Βοτανικό, σὲ ἰδιοκτησία τοῦ πολεμικοῦ μας ναυτικοῦ. Περιουσία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ!!! Μὲ ἒξοδα τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, τοῦ Ἓλληνος φορολογουμένου, ὂχι τοῦ μογγόλου καὶ τοῦ κάθε μουσαφιριοῦ ποὺ μᾶς ἐστρώθη ἐδῶ διὰ τῆς βίας!!! Τέμενος στὴν πραγματικότητα κι ὄχι τζαμὶ κάτω ἀπό τὸν ἱερὸ βράχο τῆς Ἀκροπόλεως τῶν Ἀθηνῶν!!!! Τζαμὶ στὴν Θηβῶν…. Τζαμιὰ παντοῦ!!! Παντοῦ!!! Ποῦ μωρὲ τὰ βάζετε τὰ τζαμιά; Ἐκεὶ ποὺ ὁ Καραϊσκάκης ἒπεφτε; Ἐκεὶ ποὺ ὁ Μακρυγιάννης ἐμάχετο; Ἐκεῖ ποὺ ὁ Γέρος κι ὁ Δυσσέας κι ὁ Διᾶκος κι ὁ Κατσαντώνης κι ὁ Ζαχαριᾶς κι ὁ Ὑψηλάντης κι ὁ Παππᾶς κι ὁ Μπότσαρης κι ὁ Νικηταρᾶς καθάριζαν τὸν τόπο ἀπό τὴν σκλαβιά τόσων αἰώνων; Ποῦ μωρέ; Τὸ σκέφτηκαν ὃμως κι αὐτὸ οἱ φωστῆρες μας…. Νέα ἀνταλλαγὴ μάθαμε ὃτι μᾶς εἶχαν ἓτοιμη!!! Θὰ λειτουργήσῃ τὸν 15Αὒγουστο ἡ ἐκκλησιὰ τῆς Παναγιᾶς τῆς Σουμελᾶ καὶ τὸν Ὀκτώβριο ἡ Ἁγιὰ Σοφιὰ στὴν Πόλη. Δύο λειτουργίες μᾶς ἒδωσαν. Σὰν κόκκαλο σὲ πεινασμένο σκύλο ἦταν αὐτὲς οἱ λειτουργίες…. Δύο λειτουργίες καὶ πάψαμε νὰ θυμόμαστε τὶς σφαγές… Τοὺς παπποῦδες…Τὰ βρέφη… Τοὺς νεκρούς μας…. Ξεχάσαμε γιὰ πάντα!!! Τρίψαμε εὐχαριστημένοι τὴν κοιλιά μας καὶ εἲπαμε «χαλάλι»… Θὰ γλυκάνουν οἱ ψυχὲς τῶν νεκρῶν…. Θὰ μαλακώσουν οἱ κραυγές τους…. Θὰ κοιμόμαστε πιὸ ἣρεμα τὶς νύκτες… Θὰ πᾶμε κι έμεὶς νὰ ἁνάψουμε ἓνα κερὶ γιὰ κάθε πεθαμένο μας.. Νὰ μᾶς συγχωρνᾶ…

Οὐδὲ μίαν στιγμὴ  σκεφθήκαμε τὸ τὶ δίδουμε… Πήραμε τὸ κοκκαλάκι καὶ γλυφόμαστε περιχαρεὶς…. Τέτοιοι καταντήσαμε!!!

Γιὰ σταθεῖτε ὃμως μίαν στιγμὴ πρώην Τραντέλληνες. Εἶμαι κι ἐγὼ σπόρος ἀπὸ τὴν γενεά σας… Κι ἒχω κάποια πράγματα νὰ ἐρωτήσω…

Φεύγετε ἀπὸ κάθε ἂκρη τῆς γῆς καὶ τρέχετε τρελλοὶ ἀπὸ χαρὰ στὰ ἁγιασμένα χώματα ποὺ μᾶς ἒκλεψαν…. Γιατί;

-Πληρώνετε μὲ τὰ χρήματά σας, ὡς νοικάρηδες, τὸν καταπατητή σας… λέγοντάς του κι ἓνα πολὺ μεγάλο δουλοπρεπὲς «εὐχαριστῶ»…. Γιατί;

-Γιά νά «κατωχυρώσετε» καί νά «πρός-ὑπογράψετε» τήν καταπάτησιν; Σκεφθήκατε μήπως ὃτι μέ ἐτοῦτα τά καμώματα ἀναγνωρίζετε δικαίωμα ἰδιοκτησίας σέ ἓναν κλέπτη;

-Προσκυνᾶτε σήμερα ἓνα σύμβολο καταπατημένο καὶ διαμελισμένο… πιστεύοντας ἲσως ὃτι ἀποτίετε φόρον τιμῆς σὲ ὃλους τοὺς νεκρούς σας… Ἲσως… Σκεφθήκατε μήπως, ὃτι οἱ νεκροί σας καὶ οἱ νεκροί μου ἢθελαν πίσω τό σπίτι τους; Ἢθελαν νὰ πατοῦν τὰ χώματα ἐτοῦτα Τραντέλληνες κι ὂχι κάτι γραφικοί; Ἢθελαν νὰ προσεύχονται σέ ἐτοῦτες τίς  ἐκκλησιές χριστιανοί κι ὂχι τουρίστες; Ἢθελαν ἐλευθερία κι ὂχι σκύψιμο κεφαλῶν; Ἲσως;

-Ἡ Σύβαρις ἐχάθη γιὰ πάντα!!! Καὶ οἱ Ποσειδωνιᾶται τοῦ Καβάφη πνίγηκαν στὴν λήθη…. Γιατί γίναμε ἀμνήμονες; Γιατί; Λαὸς ποὺ ξεχνᾶ τὴν ἱστορία του εἶναι λαὸς χαμένος… Κι ἐσεῖς φίλοι μου πλανεμένοι δὲν θυμᾶστε… Νομίζετε ὃτι διατηρεῖτε μνήμη ἀλλὰ ὡς νέοι Ποσειδωνιᾶται χάσατε λαλιά, χῶμα, ὓδωρ καὶ μνήμη…. Μίαν φορὰ τὸν χρόνο θὰ κάνετε μίαν ἑορτὴ καὶ θὰ θυμᾶστε τὰ περασμένα μεγαλεῖα, τὰ ὀνόματα τῶν προγόνων καί, κάπου κάπου, ἓνα ἱστορικὸ γεγονός, πολὺ ξεθωριασμένο ὃμως, λειψό…. Καὶ οἱ ἂθαφτοι νεκροὶ θὰ περιγελοῦν πικραμένοι τὴν τελευταῖα μας ἅλωσιν, τὴν ὁριστική….

-Ἐκεῖ ποὺ εἶσθε σήμερα, ὃλοι μαζεμένοι καὶ περιχαρεῖς, θὰ παρευρύσκεται ὁ πατριάρχης, Τοῦρκος ὑπήκοος.  Θὰ μνημονεύσῃ τὶ; Τὸ ὂνομα τῆς Παναγιᾶς; Μόνον; Ποῦ; Σὲ μίαν ἀετοφωλιὰ μέσα; Σὲ ἓνα ἂνδρο λεόντων θὰ «ξεχάσῃ» ὃμως πολὺ προσεκτικὰ νὰ ἀναφέρῃ τοὺς διωγμούς, τὶς σφαγές, τὶς δηώσεις καὶ τὸν ξεῤῥιζωμό… τῶν ἀετῶν καὶ τῶν λεόντων!!! Τοῦρκος ὑπήκοος γὰρ… Θὰ δόσῃ δῆλα δῆ ἂλλο ἓνα χαρτὶ στὸν καταπατητὴ γιὰ νὰ παγιώσῃ τὴν καταπάτησιν… Διὰ χειρός σας αὐτὴν τὴν φορά… Διὰ χειρὸς τῶν Ποντίων… Τί μεγαλυτέρα ἀπόδειξις τῆς συγχώριας ἡ παρουσία τοῦ πατριάρχου; Τί μεγαλυτέρα ἀπόδειξις τῆς ἀμνημοσύνης μας;

-Τέλος…. Αὐτὸς ὁ πατριάρχης δὲν ἦταν πού ἀπήτησε πρό μηνῶν νά χρισθοῦν ὃλοι οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ ἱερεῖς, πού εὑρίσκονται ὑπό τόν ἒλεγχο τοῦ πατριαρχείου, Τοῦρκοι ὑπήκοοι; Τὶ ἐξυπηρετοῦσε κάτι τέτοιο; Μήπως τήν πραγματική ἀναβίωσιν τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας; Μήπως τελικῶς τά πράγματα εἶναι πολύ πιό ἂσχημα ἀπό ὃ,τι φανταζόμεθα; Μήπως ἒχουμε τελειώσῃ καί δέν μᾶς τό ἒχουν πῇ;

Ἐγὼ μένω πίσω σας, στήν νέα μου Πατρίδα, ὂρθια, μὲ τὴν φωνὴ καθαρὴ καὶ τὴν σκέψι διαυγή, προσπαθώντας νὰ καταλάβω γιατὶ καταντήσαμε ἒτσι… Δὲν σᾶς ἀκολουθῶ πατριῶτες… Δὲν προσκυνῶ…. Δὲν συναινῶ… Δὲν παραδίδω Πατρίδα… Δὲν ξεκινῶ πόλεμο γιὰ νὰ πάρω πίσω ὃσα δικαιωματικὰ μοῦ ἀνήκουν γιατὶ πρέπει πρῶτα νὰ κτίσω ξανὰ τὴν κοινωνία μου… Ὃμως ὃσα μοῦ ἒμειναν θὰ τὰ ξαναδομήσω μὲ πεῖσμα καὶ ὑπομονή… Θὰ ξαναδῶ τὴν Ἑλληνικὴ Σημαῖα νὰ κυματίζῃ στὰ Ἲμια καὶ τὴν Λαδοξέρα… Θὰ ξανακούσω τὴν Ἑλληνικὴ λαλιὰ στὴν γειτονιά μου κι ὂχι τὶς βαρβαρικὲς φωνὲς τῶν ἀλλοφύλων….. Θὰ ξαναμάθω ἱστορία καὶ γλῶσσα στὰ παιδιά μου καὶ στὰ ἐγγόνια μου…. Θὰ πάω μαζὺ μὲ ὃσους σφάζουν χοίρους στὰ θεμέλια τῶν τζαμιῶν καὶ θὰ τὰ ποτίσω μὲ αἷμα γιὰ νὰ διώξω τὸν νέο δυνάστη… Θὰ φυλακίσω τοὺς Πακιστανοὺς ποὺ ἒκαψαν τὴν Ἁγία Τριάδα πρὸ ἡμερῶν καὶ θὰ τοὺς στείλω πακέτο στὸν τόπο τους… Θὰ ὑπερασπισθῶ τὰ σύνορα καὶ θὰ στείλω μήνυμα στὸν νέο σουλτᾶνο ὃτι ὑπάρχω ἀκόμη, ζωντανή, ὂρθια κι ἓτοιμη νὰ ἀναγεννηθῶ ἀπὸ τὶς στάκτες μου… Καὶ τότε, ὃταν ξανακερδίσω ὃσα μοῦ ἒκλεψαν, τότε ἲσως ἀπαιτήσω καὶ λειτουργίες καὶ ἐκκλησίες καὶ πολλὰ ἂλλα ποὺ ξέχασα ὃτι μοῦ ἀνήκουν…. Ἀλλὰ δὲν θὰ δώσω γῆ καὶ ὓδωρ… Γιατὶ καὶ τοῦτα, κερδισμένα μὲ αἷμα εἶναι…

Φιλονόη ἐκ τοῦ Πόντου

Μία Τραντελληνίς

Ἀφορμὴ γιὰ τοῦτες τὶς σκέψεις ἦταν ἓνα ἂρθρο τοῦ Σάββα Καλεντερίδη καὶ κάποιες σημειώσεις τοῦ Βασίλη Τριανταφυλλίδη. Τοὺς εὐχαριστῶ πολὺ καὶ τοὺς δύο.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

One thought on “Λαὸς προσκυνημένος, λαὸς χαμένος! (ἀναδημοσίευσις)

  1. Φιλονόη,
    μας έμαθαν να “χανόμαστε”, να χρειάζονται ατέρμονες συζητήσεις για το αυτονόητο. Φτάνει πια. Ας βγούμε στο δρόμο για να πάρουμε πίσω ότι χάσαμε. Σ΄αυτή την πορεία θα διεκδικήσουμε κι άλλα που θα ΕΠΡΕΠΕ να έχουμε, αλλά τώρα χωρίς πολλές συζητήσεις παίρνουμε πίσω αυτά που ΕΙΧΑΜΕ…

Leave a Reply to Sofia NasCancel reply